DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia "X" S.A. z dnia 28.06.2005 r., na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 15.06.2005 r. Nr PD2/423-42/05, uznające za nieprawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 24.03.2005 r. o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych, podatku zapłaconego w Chinach, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zmiany kwestionowanego postanowienia.

UZASADNIENIE

Strona zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z zapytaniem dotyczącym sposobu dokonania odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych, podatku zapłaconego w Chinach z tytułu sprzedaży licencji.
Zdaniem Spółki przy obliczaniu wysokości podatku dochodowego, który można pomniejszyć o podatek zapłacony w Chinach należy uwzględnić podatek wg skali 19% tylko od przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży licencji. Czyli przychód uzyskany ze sprzedaży licencji równy jest dochodowi.Z wniosku Spółki wynika, że oprócz dochodu z tytułu sprzedaży licencji uzyskuje ona również inne przychody z tytułu kontraktu zawartego z kontrahentem z Chin. W związku ze sprzedażą licencji i zawartym kontraktem Spółka ponosi również określone koszty uzyskania przychodów.W odpowiedzi na w/w wniosek, organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 15.06.2005 r. Nr PD2/423-42/05 odmówił uznania stanowiska Spółki przedstawionego w piśmie za prawidłowe i przedstawił własne stanowisko w sprawie. Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego uznał, iż w Polsce opodatkowaniu będzie podlegała kwota dochodu, w sposób określony w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji powołał się również na zapisy art. 7 ust. 1 i 2 oraz na art. 23 ust. 1 lit. b umowy zawartej w dniu 07 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. Nr 13, poz. 65).

Zaskarżonemu postanowieniu Spółka zarzuca naruszenie przepisów art. 23 w/w umowy, art. 7 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Strona uważa, że skoro przedmiotem opodatkowania w Chinach jest przychód, to dochód o którym mowa w art. 23 wym. umowy należy rozumieć jako przychód bez uwzględnienia kosztów. Spółka argumentuje, ze jeżeli dochód, o którym mowa w art. 23 powołanej umowy jak i w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, to dla firmy jest to w części strata finansowa, ponieważ w przypadku gdy nie osiągnie ona dostatecznie wysokiego dochodu, to z jednej strony nie będzie mogła odliczyć całego zapłaconego podatku, a z drugiej nie będzie mogła zaliczyć tej części podatku do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zabrania tego art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku z dnia 24.03.2005 r. oraz w zażaleniu, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza co następuje.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. b w/w umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej, jeśli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodniez postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 umowy może być opodatkowany w Chinach,to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Chinach. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Chinach. Z kolei art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, dochody te łączy się z dochodami osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W związku z powyższym organ odwoławczy podziela stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Niezależnie od tego, czy w Chinach podatek został zapłacony od przychodu czy też od dochodu, w Polsce należy wykazać wszystkie przychody osiągnięte na terytorium kraju oraz w Chinach. W kosztach uzyskania przychodów natomiast wszystkie koszty związane zarówno z przychodami osiągniętymi w kraju jak i w Chinach.
Przy zakwalifikowaniu danego wylatku do kosztów uzyskania przychodów oraz przy określaniu przychodów należy kierować się zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Odliczenia od podatku należy dokonać biorąc pod uwagę cytowany wyżej przepis art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych oraz postanowienia w/w umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej.Argumentacja Spółki, że w przypadku wystąpienia straty nie będzie miała prawa do odliczenia podatku zapłaconego w Chinach, w świetle przywołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym oraz w/w umowy nie znajduje uzasadnienia. Zgodnie z powołanymi przepisami w przypadku wystąpienia straty nie ma możliwości dokonania przedmiotowego odliczenia od podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.Stronie jeżeli uzna, że decyzja jest niezgodna z prawem, przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - w dwóch egzemplarzach - za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.