Na podstawie: art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 22 oraz 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8.11.2005 r. dotyczącego zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie objętej wnioskiem, postanawia uznać za prawidłowe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku.

Wnioskiem z dnia 8.11.2005 r. podatnik zwrócił się o wydanie wiążącej interpretacji przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w indywidualnej sprawie przedstawionej w piśmie. Przedmiotem wniosku jest zapytanie czy nakłady rzeczowe poniesione na zakup zaplecza budowlanego w postaci budynku garażowego, warsztatu naprawczego oraz hali magazynowej zakupionego na podstawie umowy sprzedaży oraz faktury VAT (bez aktu notarialnego) może być amortyzowany na podstawie art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawiając stan faktyczny podatnik podał, iż na podstawie umowy z dnia 1.07.2005 r. oraz faktury VAT wystawionej przez P. „R.” S.A. w R. zakupiono nakłady rzeczowe składające się z placu i drogi dojazdowej wraz z ogrodzeniem i bramą wjazdową, budynku garażowego i warsztatu naprawczego oraz hali magazynowej. Obiekty zostały wybudowane na gruncie należącym do T. S.A. na podstawie umowy zezwalającej na użytkowanie gruntów zajętych pod obiekty. Powyższej transakcji nie udokumentowano w formie aktu notarialnego. Zajmując własne stanowisko w sprawie podatnik uznał, że ma prawo amortyzować nabyte nakłady.

Po analizie stanu faktycznego przestawionego przez stronę tutejszy organ podatkowy uznał, iż podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W odpowiedzi na zapytanie należy stwierdzić, iż na gruncie prawa podatkowego decydujące znaczenie czy dany składnik majątku jest środkiem trwałym i czy podlega amortyzacji ma treść przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzona działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem tych składników

Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane, jeżeli na podstawie przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z art. 48 kodeksu cywilnego wynika generalna zasada, że budynki trwale związane z gruntem są częścią składową gruntu. Tym samym wzniesiony przez podatnika na cudzym gruncie obiekt stanowi część składową gruntu, na którym został wybudowany i jest własnością właściciela gruntu. Z przepisów kodeksu cywilnego wynika jednoznacznie, że nie można dokonać sprzedaży w drodze umowy odrębnie prawa własności budynku i odrębnie prawa własności nieruchomości gruntu, na którym dany budynek został wybudowany.

Mając zatem na uwadze stan faktyczny przedmiotowej sprawy, a zwłaszcza okoliczność, że podatnik nie dysponuje tytułem własności gruntu, na którym zostały wzniesione nakłady rzeczowe, dla ważności umowy sprzedaży nakładów poniesionych na powstanie zaplecza budowlanego nie jest wymagana forma aktu notarialnego (art. 158 k.c.), wystarczy zachowanie formy ustnej lub pisemnej. Tak więc poniesione nakłady rzeczowe, jako inwestycja w obcym środku trwałym, podlega amortyzacji podatkowej na zasadach określonych w przepisach art. 22a - 22o cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.