W dniu 23 listopada 2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pracownicy Wnioskującej, w zależności od stopnia zaszeregowania otrzymują od Spółki, do korzystania do celów służbowych, telefony komórkowe, komputery przenośne i samochody, będące własnością Jednostki.

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na korzystanie z telefonów, komputerów i samochodów, będących własnością Podatnika, przez zatrudnionych pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu ?

Zdaniem Spółki, zgodnie z brzmieniem art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie koszty ponoszone przez Spółkę na telefony komórkowe, komputery lub samochody, stanowiące Jej własność, a wykorzystywane przez pracowników do zadań służbowych, stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki. Kosztem uzyskania przychodu natomiast nie będą żadne wydatki ponoszone przez Spółkę na wyżej wymienione przedmioty w zakresie, w jakim pracownicy wykorzystują je do celów prywatnych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...) wskazanej ustawy. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych, bądź dla zachowania źródła uzyskiwania tych przychodów.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W opinii organu podatkowego wydatki ponoszone przez Spółkę na telefony komórkowe, komputery przenośne lub samochody, stanowiące Jej własność, a wykorzystywane przez pracowników do zadań służbowych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zauważyć należy, iż Podatnik odnosi ewidentną korzyść, zaliczając określone wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego jego obowiązkiem jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust.1 ustawy podatkowej.

Jednocześnie wskazać należy, iż wykorzystywanie przez pracowników telefonów komórkowych, komputerów przenośnych i samochodów, stanowiących własność Spółki, do celów prywatnych, nie pozostaje w związku z Jej działalnością gospodarczą. Tym samym, celem takiego wykorzystywania składników majątku Podatnika nie jest osiągnięcie przez Niego przychodów. W sytuacji zaś, gdy wydatki takie nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (wykorzystywanie dla celów prywatnych), nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.