POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 28.02.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 03.03.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, świadczonych przez Podatnika na rzecz kontrahenta francuskiego

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług na materiale powierzonym (ruchomym majątku rzeczowym) na rzecz klientów z krajów Unii Europejskiej.

Materiał zostaje powierzony przez podmiot francuski ? właścicielem materiału jest cały czas ten podmiot. Jednakże fizycznie część materiału zostaje przywieziona ze Szwecji (gdyż tam zostaje zakupiona przez podmiot francuski), a część z Francji lub też cały materiał zostaje przywieziony z Francji.

Natomiast po wykonaniu usługi towary zostają wywiezione do Francji albo do Szwecji. Ich nabywca podaje numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej we Francji.

Podatnik zwraca się z zapytaniem czy przemieszczenie towarów z kraju członkowskiego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonania na nich usługi, o której mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d oraz w art. 28 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o VAT stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ? czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 9 ust. 1 i art. 11 ust. 1 w/w ustawy.

Zdaniem Podatnika opisane powyżej przemieszczenie towarów w celu wykonania na nich usługi nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W art. 9 ust. 1 w/w ustawy zdefiniowano wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jako: nabycie prawa do rozporządzania towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę lub na ich rzecz.

Jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy więc rozumieć nabycie praw do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast materiał, na którym Podatnik wykonuje usługi jest mu powierzany przez francuskiego usługobiorcę. Podatnik podkreśla, iż nie płaci ?wynagrodzenia? za ten materiał oraz nie ma prawa do rozporządzania nim, a jego zadanie polega jedynie na wykonaniu usługi na materiale, który przez cały czas pozostaje własnością podmiotu francuskiego.

Ponadto Podatnik wskazuje, iż w przedstawionej sytuacji nie będzie miał również zastosowania przepis art. 11 w/w ustawy, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Podatnik zauważa, iż w analizowanej sytuacji podmiot francuski dokonuje przemieszczenia uprzednio przez siebie nabytych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jednakże przemieszczone towary nie służą czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika w Polsce.

Po przeanalizowaniu wniosku Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dokonuje wysyłki towarów do krajów Unii Europejskiej (Francja lub Szwecja), wyprodukowanych na bazie materiałów powierzonych przez kontrahenta francuskiego, który podał dla tej czynności swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Francji.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednakże z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik nie nabywa prawa do rozporządzania przedmiotowymi materiałami (powierzonymi przez kontrahenta francuskiego), nie płaci wynagrodzenia za te materiały, a wykonywane przez niego czynności polegają jedynie na wykonaniu usługi na materiale, który przez cały czas pozostaje własnością podmiotu francuskiego.

W analizowanej sprawie nie będzie miał również zastosowania przepis art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie którego przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Jak wynika z pisma Podatnika podmiot francuski dokonuje przemieszczenia uprzednio nabytych przez siebie towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Francja lub Szwecja) na terytorium kraju, jednakże towary te nie służą czynnościom wykonywanym przez podmiot francuski jako podatnika w Polsce. Kontrahent francuski nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju i nie wykonuje w Polsce czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika natomiast, iż towary zostają wywiezione do krajów Unii Europejskiej (Francja lub Szwecja), wyprodukowanych na bazie materiałów powierzonych przez kontrahenta francuskiego, który podał dla tej czynności swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Francji. Zatem czynności te są kwalifikowane jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT.

Pojęcie ?usług na ruchomym majątku rzeczowym?, nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. W związku z tym termin ten należy interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani towaru wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego. W takim przypadku należność Podatnika obejmuje wyłącznie samą wartość usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik produkuje towary, przy czym materiały używane do ich wykonania, zostały powierzone przez kontrahenta z Francji, zarejestrowanego dla potrzeb tej transakcji w kraju unijnym oraz posiadającego numer unijny NIP.

Jak wynika z pisma Podatnika powierzone materiały przez cały czas pozostają własnością kontrahenta zagranicznego. A zatem w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z dostawą towarów po stronie Podatnika na rzecz kontrahenta francuskiego, rozumianą zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, bowiem wskutek wcześniejszego powierzenia tych materiałów przez kontrahenta nie doszło do przeniesienia na Spółkę własności rzeczy.

Należy zatem zauważyć, iż Podatnik nie wytwarza nowego produktu z materiałów własnych, lecz z materiałów powierzonych przez kontrahenta ? zleceniodawcę.

O zakwalifikowaniu przedmiotowych czynności, wykonywanych przez Podatnika, jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym (na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 3 lit d cyt. ustawy) czy też jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (o której mowa w art. 13 ust. 1), nie decyduje wyłącznie kryterium wartościowe lub ilościowe materiału powierzonego przez kontrahenta.

Zaliczenie czynności Podatnika, związanych z wyprodukowaniem przedmiotowych towarów, do usług na powierzonym majątku rzeczowym nastąpi pod warunkiem, że jakakolwiek część materiałów służących do wyprodukowania finalnego wyrobu zostanie powierzona przez kontrahenta.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że Podatnik w przedmiotowym stanie faktycznym wykonuje usługę na ruchomym majątku rzeczowym. A zatem zastosowanie będą miały przepisy art. 27 i art. 28 ustawy o VAT.

Przepis art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT stanowi, iż miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Jeżeli natomiast usługa jest świadczona dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane (art. 28 ust. 7 ustawy).

Jeżeli świadczącym usługę jest podatnik określony w art. 15 ustawy, zasada powyższa ma zastosowanie pod warunkiem, że towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju (art. 28 ust. 8 ustawy).

A zatem w przedstawionym stanie faktycznym, przy spełnieniu warunków wynikających z cyt. powyżej przepisów, usługa wykonywana przez Podatnika będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi numer identyfikacyjny tj. na terytorium Francji.

Ponadto w przypadku wykonywania usług na ruchomym majątku rzeczowym, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi numer NIP UE, zastosowanie będzie miał przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Przepis ten stanowi bowiem, iż podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.