Na podstawie art. 14b 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 8.07.2005 r. na postanowienie Burmistrza Gminy i Miasta Nisko z dnia 30.06.2005 r. (znak: Fn.31 10/23/2005), stwierdzające, że budynki koszarowe wykorzystywane do zbiorowego stałego zakwaterowania żołnierzy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, ze stawką tegoż podatku przewidzianą dla ?budynków pozostałych?, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu orzeka zmienić zaskarżone postanowienie i uznać, że budynki koszarowe wykorzystywane do zbiorowego zakwaterowania żołnierzy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości ze stawką podatku przewidzianą dla budynków mieszkalnych.

A. wystąpił do Urzędu Gminy i Miasta Nisko z wnioskiem z dnia 7.04.2005 r. o udzielenie interpretacji w jego indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, iż budynki koszarowe wykorzystywane do zbiorowego zakwaterowania żołnierzy są budynkami mieszkalnymi i opodatkowane wg stawki podatkowej przewidzianej dla budynków mieszkalnych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Jednocześnie wnioskodawca przedstawił swoje w tej sprawie stanowisko z przytoczeniem przepisów prawa.

Burmistrz Gminy i Miasta Nisko postanowieniem z dnia 30.06.2005 r. (znak: Fn.3110/23/2005) stwierdził, że budynki koszarowe wykorzystywane do zbiorowego stałego zakwaterowania żołnierzy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, ze stawką tego podatku przewidzianą dla budynków pozostałych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu, w oparciu o obowiązujące akty prawne i orzecznictwo sądowe, nie podziela tego stanowiska. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) różnicuje stawki podatku od nieruchomości w zależności od rodzaju budynku. W art. 5 ust. 1 pkt 2 tej ustawy określone są stawki dla budynków lub ich części mieszkalnych związanych z działalnością gospodarczą zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych oraz pozostałych budynków. Powyższa ustawa nie zawiera definicji wymienionych budynków w tym także budynku mieszkalnego, aczkolwiek w art. 1a pkt 1 ustawy odsyła do innej ustawy w ten sposób, iż ?użyte w ustawie określenia oznaczają budynek ? obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach?. Ustawa nie zawiera definicji budynku mieszkalnego, zaś ustawa z dnia 7.07.1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) zawiera tylko definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego (art. 3 pkt 2a ustawy). Natomiast przepis § 3 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) budynki koszar, domy rencistów, zakładu poprawczego itp. zalicza do budynków zamieszkania zbiorowego. Jest to przepis wykonawczy do ustawy - Prawo budowlane. Z kolei art. 6 i 7 ustawy z dnia 22.06.1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 ze zm.) stanowi, iż na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach zamkniętych. Wspólne kwatery stałe są przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy itp.

O tym, że o zaliczenie budynku do kategorii budynków mieszkalnych decyduje kryterium zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, przekonuje uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1.07.2002 r., sygn. akt FPK 2/02, w brzmieniu o zaliczeniu budynku do kategorii budynków mieszkalnych w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych decyduje kryterium zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich.

Mając to na uwadze, stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu, że o charakterze budynku strony przesądza treść decyzji o pozwoleniu na budowę czy warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu a nie kryterium zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych podatnika, uznać trzeba za niezgodne z wyżej powołaną uchwałą.

Stanowisko zawarte w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok WSA z dnia 16.01.2004 r., sygn. akt III SA 1117/03) potwierdza tezę, iż budynek, w którym znajdują się wspólne kwatery stałe przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy pełniących służbę wojskową należy zaliczyć do budynków mieszkalnych.

Odnosząc się do powołanych w zaskarżonym postanowieniu przepisów ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, Kolegium stwierdza, iż zarówno podatnik i organ podatkowy nie korzystali z ewidencji gruntów i budynków w celu oznaczenia właściwej kategorii budynków koszar dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, stąd wskazania przepisów jako podstawę prawną jest niewłaściwe.