W dniu 3.11.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka pokrywa - w oparciu o zawarty Zakładowy Układ Zbiorowy - koszty pobytu i leczenia w sanatorium w następstwie wypadku przy pracy (w tym wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy), choroby zawodowej i innego schorzenia spowodowanego warunkami pracy, a także gruźlicy na podstawie orzeczenia lekarskiego.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskująca zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem, czy kosztem uzyskania przychodów są finansowane przez Spółkę świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników przysługujące im na podstawie układu zbiorowego pracy?

Stanowisko Podatnika w powyższej sprawie jest takie, iż układy zbiorowe pracy są jednym ze źródeł prawa pracy wymienionych w art. 9 Kodeksu pracy. Nie są one jednak przepisami prawa powszechnie obowiązującego, czyli ustaw. Wobec tego Spółka uważa, że jeżeli obowiązek finansowania świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników nie wynika dla pracodawcy z ustawy, a jedynie został ustalony w układzie zbiorowym pracy, nie można takiego kosztu odnieść w koszty podatkowe (art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Miedzy wydatkiem a przychodem musi więc zachodzić związek przyczynowo - skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych na określony cel.

W regulacji art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca stwierdza, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Z przytoczonego przepisu wyraźnie wynika, iż ustawodawca zezwala na zaliczenie do kosztów podatkowych świadczeń zdrowotnych ponoszonych przez pracodawców na rzecz pracowników, ale tylko takich do których są oni zobowiązani wprost przepisami Kodeksu pracy oraz innych ustaw. W konsekwencji nie będą stanowiły kosztów podatkowych świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników, do których ponoszenia pracodawca się zobowiązał poprzez zawarcie porozumień zbiorowych. Wynikające więc wyłącznie z Zakładowego Układu Zbiorowego wydatki związane ze świadczeniami zdrowotnymi na rzecz pracowników Wnioskującej, które nie są wymienione jako obowiązkowe w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks Pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) albo w innej ustawie, zdaniem organu podatkowego, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.