POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U z 2005r., nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku bez znaku z dnia 22.08.2005r. (data wpływu do tut. Organu 01.09.2005r.) uzupełnionego pismem z dnia 10.11.2005r., Spółki z o.o., z siedzibą w Gdyni przy ul. , NIP .............. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług rozliczenia kosztów i przychodów finansowych osiąganych przez dwóch przedsiębiorców, którzy działają na podstawie umowy o współnym przedsiewzięciu

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik w m-cu kwietniu 2005r. zawarł umowę wspólnego przedsięwzięcia. Przedmiotem umowy jest współfinansowanie umowy leasingu operacyjnego ciągnika siodłowego DAF oraz czerpanie pożytków z tytułu świadczenia usług transportowych za pomocą tego środka transportu.

Według w/wym. umowy usługi transportowe świadczy kontrahent podatnika, z uwagi na posiadane wymagane pozwolenia w zakresie transportu drogowego międzynarodowego. Kontrahent świadczy usługi transportu za pomocą leasingowanego środka transportu oraz ewidencjonuje w swoich księgach przychody i koszty związane z tymi usługami. Po zakończeniu każdego miesiąca sporządzana jest szczegółowa kalkulacja przychodów i kosztów związanych z tym środkiem transportu.

Przychody kalkulowane są na podstawie faktur sprzedaży wystawionych przez kontrahenta za wykonane usługi transportowe. Natomiast do kosztów zalicza się wszystkie wydatki związane z tym samochodem, m.in.

• opłaty leasingowe,
• koszty ubezpieczenia,
• opłaty drogowe,
• paliwo,
• wynagrodzenie wraz z narzutami pracownika realizującego w/wym. usługi transportowe,
• inne.

Strony uzgodniły, iż korzyści z tytułu umowy wspólnego przedsięwzięcia kalkulują według założenia, iż każda ponosi #189; kosztów oraz zyskuje #189; przychodów związanych z tym środkirm transportu. Rozliczenie następuje na podstawie faktur VAT. Kontrahent obciąża podatnika kwotą w wysokości #189; poniesionych kosztów, natomiast Podatnik obciąża kontrahenta kwotą w wysokości #189; przychodów uzyskanych ze świadczenia usług transportowych wspólnie finansowanym samochodem.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy poprawne jest rozliczenie transakcji wyżej opisanego wspólnego przedsięwzięcia oraz jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w powyższej sytuacji. Zdaniem Podatnika w powyższej sytuacji, za rozliczenie wspólnego przedsięwzięcia, zgodnie z w/wym. umową, podmioty powinny wystawić faktury VAT ze stawką podatku 22%.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie regulują sposobu rozliczania udziału we wspólnym przedsięwzięciu.

Stanowisko w tej sprawie wyraziło Ministerstwo Finansów, które w piśmie będącym odpowiedzią na interpelację poselską stwierdziło, iż (...) w przepisach ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) brak jest szczególnych regulacji dotyczących wzajemnych rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcami, którzy zawarli umowę o wzajemnym przedsięwzięciu i działają w ramach konsorcjum. W szczególności trzeba mieć na uwadze to, że przepisy w/wym. ustawy, definiując pojęcie podatnika (art.5) nie przewidują uznania za jednego podatnika większej ilości przedsiębiorców pozostających w bliskich związkach, np. o charakterze ekonomicznym." Przedsiębiorcy działający w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu są odrębnymi podatnikami VAT. Zawarcie w/wym. umowy nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego lecz stanowi porozumienie intencyjne stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego.

Analogiczne reguły dotyczyć będą podobnych przypadków w świetle ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z art.15 w/wym. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust.2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Powyższe oznacza, iż przedsiębiorcy działający w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu winni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z w/wym. ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonane przez nich czynności.

Na mocy art.5 ust. 1 pkt 1 w/cyt. ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art.8 ust.1 w/cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art.5 ust.1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostku organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art.7. Zaś stawka podatku VAT zgodnie z art.41 ust.1 w/cyt. ustawy wynosi 22%.

W przedstawionym stanie faktycznym kontrahent przerzuca tj. refakturuje na Podatnika #189; kosztów poniesionych w związku z użytkowaniem przedmiotu wspólnie finansowanego leasingu operacyjnego.

Zarówno ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, jak i wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie regulują zagadnienia refakturowania. Pojęcie to zostało utrwalone przez doktrynę i praktykę.

Skutki prawne refakturowania zostały uregulowane przez VI Dyrektywę Rady UE z dnia 17 maja 1977r. Zgodnie z art.6(4) VI Dyrektywy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rachunek kogo innego bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że sam przyjął i świadczył daną usługę.

Poprzez refakturowanie rozumie się dwa rodzaje stanów faktycznych. Pierwszym z przypadków refakturowania jest tzw. odsprzedaż usług. W takim przypadku refakturujący kupuje usługę na własny rachunek i we własnym imieniu, a następnie usługę tą odsprzedaje ostatecznemu jej nabywcy (który jest zazwyczaj jej konsumentem).

Poprzez refakturowanie usług - obok czynności odsprzedaży usług - rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany.

Refakturowanie nie stanowi odrębnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowi ono bowiem przeniesienie kosztu świadczonej usługi na inny podmiot związany z wystawiającym (np. umową dotyczącą poniesionych kosztów użytkowania przedmiotu leasingu operacyjnego). W tego rodzaju sytuacjach sam główny sprzedawca (usługodawca) kupuje towar, czy też usługę, ale nie jest ich faktycznym konsumentem. W zasadzie przekazuje te usługi podmiotowi, na rzecz którego świadczy inną usługę. Korzystanie z tej ostatniej usługi (np. usług transportowych w przedmiotowej sprawie) ściśle wiąże się z usługami przekazywanymi ( usługą leasingu operacyjnego ).

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 1999r. I SA/Ka 1375/97, POP 2002, nr 4, poz. 120 (...) w przypadku refakturowania usług stosowana jest stawka, jaka obowiązuje dla danej usługi pod warunkiem niezmiennego jej charakteru i braku doliczenia jakiejkolwiek kwoty przez refakturującego(...).

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 1997r., III SA 461/97 stwierdzono, że w przypadku usługi leasingu samochodów, opodatkowanej wedle stawki 22%, nie mogą być wyodrębnione usługi ubezpieczeniowe zwolnione od podatku. Z podstawy opodatkowania całościowej usługi leasingu (obejmującej także ubezpieczenie), świadczonej przez jeden podmiot, nie można wyłączyć poszczególnych ich elementów i opodatkować ich według innych stawek.

Jednakże w wyroku NSA z dnia 21 września 1999r. IIISA 7377/98 stwierdzono, że w przypadku umowy leasingu dopuszczalne jest refakturowanie towarzyszącej leasingowi usługi ubezpieczenia samochodu, pod warunkiem jednakże łącznego spełnienia dwóch warunków: po pierwsze odrębnego zastrzeżenia w umowie leasingu odrębnego rozliczenia kosztów ubezpieczenia samochodu przez leasingodawcę, zaś po drugie - uwzględnienia przez leasingodawcę tej samej stawki podatku od towarów i usług lub zwolnienia od tego podatku, które były określone na fakturze wystawionej przez ubezpieczyciela.

W przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym, w którym strony umowy wspólnego przedsięwzięcia dzielą się kosztami z nim związanymi, refakturowaniu na rzecz Podatnika winna podlegać usługa leasingu operacyjnego będąca przedmiotem w/wym. zawartej pomiędzy stronami umowy oraz związane z nią koszty poniesione w związku z użytkowaniem przedmiotu leasingu. Dla powyższej usługi, zgodnie z art.41 ust. 1 w/cyt. ustawy, stawka podatku VAT wynosi 22%.

Ponieważ, jak zauważono powyżej - refakturowanie kosztów jest faktycznie odsprzedażą zakupionych usług, przy zachowaniu wartości / bez naliczania marży/ oraz stawki, które obowiązują podmioty bezpośrednio dokonujące sprzedaży, na podstawie zawartej umowy, na refakturze powinny być zamieszczone dane/wartości oraz stawki wynikające z faktury dokumentującej poniesione koszty. W przypadku odsprzedaży zakupionych usług wykonanych przez osoby nie będące podatnikami VAT, refakturujący ma obowiązek naliczyć podatek od towarów i usług wg stawki właściwej dla danej usługi zgodnie z Polską Klasyfikacją Towarów i Usług.

Natomiast w kwestii obciążenia przez Podatnika drugiej strony umowy, fakturą VAT opiewającą na kwotę w wysokości #189; uzyskanych przez Podatnika przychodów, w związku ze świadczonymi usługamii, tut. Organ podatkowy informuje, iż obowiązek prawidłowego zakwalifikowania sprzedawanego towaru lub świadczonej usługi do właściwego symbolu statystycznego spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi lub sprzedawcy towaru. W przypadku wystąpienia trudności w ustaleniu właściwego grupowania Podatnik winien zwrócić się o pomoc do uprawnionego organu statystycznego - Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i nie jest wiążąca dla wnioskodawcy.