Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 7 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 21.11.2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2001 r. Nr 134, poz. 1509), art. 27a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1.01.2002 r., art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 26.10.1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 17.10.2005 r. (data wpływu: 25.10.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej wyjaśnienia:

• w jaki sposób należy udokumentować wydatkowanie oszczędności wycofanych z kasy mieszkaniowej po zakończonym okresie oszczędzania, a przeznaczonych na budowę budynku mieszkalnego, aby nie utracić prawa do 30-procentowej ulgi mieszkaniowej,
• czy potwierdzeniem wydatkowania pieniędzy na cele mieszkaniowe mogą być np. faktury VAT, rachunki, umowy, dowody wpłat lub kosztorysy,

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko podatników za nieprawidłowe.

W dniu 25.10.2005r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek państwa Agnieszki i Sławomira K. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wnioskodawcy w dniu 29.09.2000 r. zawarli umowę o kredyt kontraktowy i na jej podstawie dokonali wpłat na rachunek oszczędnościowo-kredytowy prowadzony przez kasę mieszkaniową B. S.A. w K. Koniec okresu oszczędzania ustalono w umowie na 31.08.2003 r. - po upływie 36 miesięcy. Aneksem do ww. umowy z dnia 30.11.2001 r. w sprawie zmiany okresu oszczędzania przedłużono okres oszczędzania do 64 miesięcy, tj. do 31.12.2005 r. W zeznaniach podatkowych za lata 2000 - 2004 wnioskodawcy dokonywali odliczeń z tytułu wpłat na rachunek oszczędnościowo-kredytowy prowadzony przez kasę mieszkaniowa B. S.A. w K. W roku 2005 również zamierzają dokonać przysługujących im odliczeń. W dniu 26.07.2005 r. podatnicy otrzymali prawomocną decyzję o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z wewnętrzną instalacją gazową, dojazdu przez służebność gruntową, przyłączy wody i kanalizacji sanitarnej i chcą w 2006 r. wydatkować oszczędności wycofane z kasy mieszkaniowej na budowę tego budynku mieszkalnego. Podatnicy uważają, że wydatki mogą być potwierdzone zarówno fakturami VAT, jak i rachunkami, umowami (zlecenia, o dzieło), a także dowodami wpłat, czy kosztorysami.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska podatnika, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie, wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1.01.2002 r. podatnik ma prawo do odliczenia od podatku w wysokości 30 % wydatków z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową, według zasad określonych w odrębnych przepisach. Prawo do dokonania odliczeń z tego tytułu od 1.01.2002 r. na zasadzie praw nabytych. zagwarantowane jest przepisem art. 4 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Z przepisu wynika, że prawo do odliczenia wydatków na kontynuacje oszczędzania przysługuje na zasadach, jakie obowiązywały w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych do końca 2001 r. w związku z dalszym dokonywaniem wpłat na kontynuacje systematycznego oszczędzania na tym samym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w tym samym banku prowadzącym kasę mieszkaniową ponoszonych od 1.01.2002 r. do upływu określonego przed 1.01.2002 r. terminu systematycznego gromadzenia oszczędności wynikającego z umowy o kredyt kontraktowy. Aby nie utracić prawa do przedmiotowej ulgi kwoty, wycofane z kasy mieszkaniowej po okresie systematycznego oszczędzania należy wydatkować na cele mieszkaniowe określone w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 26.10.1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) do końca roku, w którym zostały wycofane i pozostawione do dyspozycji podatnika.

Zważywszy na to, że zarówno przepisy powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy ww. ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego nie precyzują, jak należy udokumentować przeznaczenie oszczędności wycofanych z kasy mieszkaniowej na określone cele mieszkaniowe. Tym samym dokumentem w tej sprawie będzie każdy dokument potwierdzający poniesienie wydatków na cele mieszkaniowe, w tym np. faktury VAT, rachunki i dowody wpłat. Wymienione przez Wnioskodawców umowy będą stanowić dokument potwierdzający poniesienie wydatków na ww. cel pod warunkiem, że z treści tych umów wynika wprost poniesienie wydatku w kwocie, na którą została ona zawarta. W innej sytuacji koniecznym będzie przedstawienie dodatkowego dowodu potwierdzającego poniesienie wydatku na kwotę wynikającą z danej umowy. Natomiast nie można przyjąć za dokument poniesienia wydatków kosztorysów. Według definicji zawartej w ?Domowym popularnym słowniku języka polskiego? pod redakcją naukową prof. Bogusława Dunaja, wyd. Wilga sp. z o.o. ? Warszawa 2003 r. kosztorys to sumaryczne zestawienie przewidywanych nakładów pieniężnych na wytworzenie, wykonanie czegoś. Według powyższej definicji kosztorys jest jedynie przewidywaniem poniesienia określonych wydatków, a nie dowodem ich poniesienia.

Biorąc powyższe pod uwagę zawarte we wniosku państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.