INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej, przychodu z tytułu odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej, przychodu z tytułu odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych towarów, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Posiada samochód ciężarowy i naczepę wpisaną do ewidencji środków trwałych, które służą do wykonywania usług. Zakup tego samochodu i naczepy był sfinansowany częściowo kredytem bankowym. W umowie kredytowej, w celu zabezpieczenia kredytu, Wnioskodawca przeniósł na rzecz banku swoją wierzytelność przysługującą w stosunku do zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia majątkowego stwierdzonego polisą ubezpieczeniową autocasco. Wnioskodawca ubezpieczył samochód, jak i naczepę w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego (OC) i dobrowolnego (AC), przy czym dla zabezpieczenia kredytu poprzez cesję, przeniósł na rzecz banku kredytującego swoją wierzytelność przysługującą w stosunku do zakładu ubezpieczeń. W maju 2012 r. samochód i naczepa (zestaw) uległy wypadkowi. Ubezpieczyciel uznał tę szkodę jako całkowitą (na samochód i naczepę) i przyznał odszkodowanie. Zgodnie z cesją ubezpieczenia, całość przyznanego odszkodowania, ubezpieczyciel wypłacił bankowi kredytującemu, na poczet niespłaconego kredytu. Bank pisemnie poinformował Wnioskodawcę, że po ostatecznym rozliczeniu kredytu, na rachunku kredytowym Wnioskodawcy powstała nadpłata w wysokości 3.300 zł. Kwotę tę przekazał na konto firmowe Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższe odszkodowanie, w tym zwrócona przez bank kwota nadpłaty, wynikająca z rozliczenia umowy kredytowej w wysokości 3.300 zł, będzie przychodem o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone na konto banku kredytującego nie jest przychodem o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dokonując cesji ubezpieczenia, Wnioskodawca przeniósł prawo do odszkodowania na rzecz banku. W wyniku cesji, odszkodowanie to nie było Wnioskodawcy należne i nie On je otrzymał, lecz bank. Według Wnioskodawcy, nie stanowi też Jego przychodu zwrócona przez bank w miesiącu czerwcu 2012 r. kwota nadpłaty wynikająca z rozliczenia umowy kredytowej w wysokości 3.300 zł.

Instytucja prawna zmiany wierzyciela jest określona w art. 509 -518 Kodeksu cywilnego. W wyniku przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. Gdy zatem doszło do przeniesienia wierzytelności na zaspokojenie roszczeń kredytodawcy z tytułu udzielonego kredytu, zobowiązanie kredytobiorcy do spłaty kredytu - w następstwie likwidacji szkody komunikacyjnej - wygasło w części odpowiadającej wysokości przelanej wierzytelności, tj. przyznanego i wypłaconego odszkodowania. W konsekwencji dokonując cesji ubezpieczenia Wnioskodawca przeniósł prawo do odszkodowania na rzecz banku, a tym samym przyznane przez bank odszkodowanie z tytułu zniszczenia pojazdu nie stanowi przychodu w myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie to nie było bowiem należne Wnioskodawcy i nie On je otrzymał. Również przychodu z działalności gospodarczej, nie stanowi, zwrot nadpłaty na Jego rzecz, dokonany przez bank po rozliczeniu spłaty kredytu w wysokości 3.300 zł. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Pozostałe przychody z działalności wyszczególnione są w ustępie 2 tegoż artykułu. Biorąc pod uwagę te przepisy, nadpłata powstała przy spłacie kredytu nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie włącza ich z tej kategorii.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

W art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, ustawodawca wyłączył natomiast z przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, kwoty zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wyłączenie zawarte w tym przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wskazać w tym miejscu należy, że niezaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów winno wynikać bądź z ustawowego wyłączenia tego wydatku z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy, bądź z braku związku poniesionego wydatku z przychodem, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Nie może ono zatem być wynikiem dobrowolnego działania podmiotu, nie znajdującego oparcia w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż ww. zwolnienie podatkowe nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy czym składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych towarów. Dla celów tej działalności nabył na kredyt samochód ciężarowy wraz z naczepą, które zostały zaliczone do środków trwałych w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Samochód ten został ubezpieczony, przy czym dla zabezpieczenia zaciągniętego kredytu Wnioskodawca na podstawie cesji przeniósł na bank kredytujący swoją wierzytelność przysługującą w stosunku do zakładu ubezpieczeń. Ubezpieczenie obejmowało pełen pakiet (OC, AC). W maju 2012 r. samochód wraz z naczepą uległ wypadkowi, doszło do całkowitego zniszczenia zestawu. W związku z powyższym Wnioskodawcy przyznane zostało odszkodowanie z zawartej umowy ubezpieczenia. Odszkodowanie to wypłacone zostało w całości na rzecz banku w związku z zawartą cesją. Bank poinformował również Wnioskodawcę, że po ostatecznym rozliczeniu kredytu, na rachunku kredytowym Wnioskodawcy powstała nadpłata w wysokości 3.300 zł. Kwotę tę przekazał na konto firmowe Wnioskodawcy.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku odszkodowanie jako związane ze składnikiem majątku wykorzystywanym przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (środkiem trwałym) stanowi dla Wnioskodawcy przychód z tej działalności. Na prawnopodatkową kwalifikację tego odszkodowania nie ma wpływu sposób rozliczeń wynikający z umowy cesji zawartej między Wnioskodawcą, a bankiem.

Należy przy tym zauważyć, iż fakt, że należności związane z odszkodowaniem za szkodę całkowitą zostały przekazane przez ubezpieczyciela bezpośrednio bankowi, nie ma wpływu na kwestię uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę. Ubezpieczającym samochód i zarazem ubezpieczonym był bowiem Wnioskodawca, a nie bank i to na Jego rzecz przyznano odszkodowanie. Zatem kwestia przekazania środków z tytułu odszkodowania bezpośrednio bankowi, wobec którego Wnioskodawca miał zobowiązanie z tytułu kredytu, nie zaś Wnioskodawcy, który przekazałby te środki bankowi, jest jedynie rozwiązaniem technicznym, które nie ma wpływu na powstanie przychodu u Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, kwota którą z tytułu całkowitej szkody środka trwałego Wnioskodawcy wypłacił ubezpieczyciel – wbrew stanowisku Wnioskodawcy - stanowi przychód Wnioskodawcy z pozarolniczej działalności gospodarczej. Konsekwencją uznania, że kwota powyższego odszkodowania stanowi przychód Wnioskodawcy jest to, że kwoty, którą bank zwrócił Wnioskodawcy tytułem rozliczenia kredytu i otrzymanego odszkodowania, nie można traktować jako odrębnego przychodu, bowiem stanowi ona część tego odszkodowania. Kwestia rozliczeń wynikających z umowy kredytowej, między Wnioskodawcą, a bankiem nie ma wpływu na rozliczenia podatkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.