P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 30.11.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 01.12.2005 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe w zakresie rozpoznania kosztów z tytułu zbycia świadectw pochodzenia w momencie rozpoznania przychodów z tytułu sprzedaży świadectwa (pytanie Podatnika nr 7).

U Z A S A D N I E N I E

Jak wynika ze stanu faktycznego podanego we wniosku, Podatnik ("Spółka") prowadzi obrót energią elektryczną, w tym energią elektryczną pochodzącą ze źródeł odnawialnych. W wyniku obrotu energią elektryczną tego typu, spółka posiada świadectwa pochodzenia wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Dokumenty te potwierdzają pochodzenie energii ze źródeł odnawialnych. Charakter świadectw pochodzenia będących w posiadaniu Spółki, a wydanych na gruncie obowiązujących do końca września 2005 r. przepisów Prawa energetycznego, uległ zmianie zgodnie z nowymi przepisami.

W efekcie zmiany wprowadzonej z dniem 01.10.2005 r. świadectwa pochodzenia, stanowiące dotychczas jedynie dokument potwierdzający pochodzenie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, stały się towarem giełdowym w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 9e ust. 3 Prawa energetycznego w nowym brzmieniu Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: "Prezes URE") wydaje świadectwa pochodzenia podmiotom produkującym energię ze źródeł odnawialnych. Świadectwa pochodzenia są następnie zapisywane w rejestrze prowadzonym przy Giełdzie (dalej: "G"). Prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia powstają wraz z zapisem na koncie ewidencyjnym w wymienionym rejestrze. Prawo energetyczne nie przewiduje odpłatności za wydanie świadectwa pochodzenia, jedynie wpis oraz wszelkie zmiany w rejestrze świadectw pochodzenia podlegają opłacie za prowadzenie rejestru.

Na podstawie art. 9a Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się, między innymi, obrotem energii elektrycznej i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia. W przypadku umorzenia świadectwa pochodzenia, wygasają prawa majątkowe wynikające z tego świadectwa. Zgodnie z art. 9e ust. 14 Prawa energetycznego w związku ze sprzedażą energii elektrycznej w danym roku kalendarzowym Spółka jest obowiązana umorzyć świadectwo pochodzenia do dnia 31 marca kolejnego roku kalendarzowego.

Spółka jest stroną umów, na mocy których nabywa oraz sprzedaje świadectwa pochodzenia. Zgodnie z tymi umowami, sprzedawca (producent energii odnawialnej) wystawia fakturę pro - forma za miesiąc, w którym została wyprodukowana energia ze źródeł odnawialnych, w ciągu 5 dni roboczych od końca tego miesiąca. Po otrzymaniu zapłaty, sprzedawca wystawia fakturę dokumentującą otrzymanie zaliczki na przyszłe świadectwa pochodzenia. Spółka zamierza dokonywać sprzedaży świadectw pochodzenia na Giełdzie lub poza obrotem giełdowym. Końcowa faktura dokumentująca sprzedaż jest wystawiana po dokonaniu odpowiedniego zapisu w rejestrze G.

Świadectwa pochodzenia są, zgodnie z art. 9e ust. 3 i ust. 4 Prawa energetycznego, wydawane przez Prezesa URE producentom energii odnawialnej po zakończeniu kwartałów, w których ta energia została wytworzona. Producent energii odnawialnej wystawia na Podatnika fakturę dokumentującą zbycie świadectw pochodzenia po rejestracji tych świadectw w rejestrach prowadzonych przez G.

W powyższym stanie faktycznym Spółka wnosi o wyjaśnienie, czy ma prawo do rozpoznania kosztów z tytułu zbycia świadectw pochodzenia (tj. ceny zapłaconej za świadectwo pochodzenia oraz innych kosztów bezpośrednio związanych z ich zakupem lub sprzedażą) w momencie rozpoznania przychodów z tytułu sprzedaży świadectwa?

Zdaniem Podatnika, kosztem uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży świadectwa pochodzenia jest cena, za jaką Spółka nabyła świadectwo pochodzenia powiększona o ewentualne koszty bezpośrednio związane z jego zakupem lub sprzedażą. Spółka ma prawo rozpoznawać te koszty jako koszty uzyskania przychodów w okresie, w którym został uzyskany przychód ze zbycia świadectwa pochodzenia.

Natomiast koszty ogólne, związane pośrednio z obrotem świadectwami pochodzenia, zdaniem Podatnika mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco, tj. w chwili ich poniesienia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 tej ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 jest zasadą, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

Należy zatem zgodzić się ze Spółką, że przychód z tytułu otrzymania lub kupna świadectw pochodzenia powstanie w momencie sprzedaży tych świadectw. W tym momencie zatem Spółka będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatki związane z kupnem tych świadectw.

Natomiast koszty ogólne związane pośrednio z obrotem świadectwami pochodzenia, których nie można jednak bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia, pod warunkiem, że spełniają przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.