P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu działając na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 12 grudnia 2005 r., złożonego w tutejszym organie podatkowym w dniu 20 grudnia 2005 r., w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości i sposobu odnoszenia w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opłacenie czynszów leasingowych stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż art. 14a podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie z dnia 12 grudnia 2005 r. stanu faktycznego oraz przedłożonych dokumentów wynika, iż w 2005 r. zawarł Pan umowy leasingu samochodów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w dniu podpisania umów poniósł znaczne wydatki na opłacenie czynszów leasingowych (inicjalnych i zerowego). Kwoty tych czynszów zadecydował Pan rozliczać w czasie tj. do kosztów podatkowych i bilansowych co miesiąc odnosić 1/36 ich wartości.

Do tutejszego organu podatkowego zwrócił się Pan z prośbą o jednoznaczną wykładnię: czy istnieje możliwość aby czynsze leasingowe inicjalne i zerowy odnieść jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, czy też należy odnosić je w koszty uzyskania przychodów w ratach po 1/36 tj. w ciągu trwania całej umowy leasingowej.

Zdaniem Pana ww. czynsze należy odnosić w koszty uzyskania przychodów po 1/36 części przez cały okres trwania umowy. Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, że powyższe stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przy czym koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z przepisem art. 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   a finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, o których mowa pkt 1-3 ust.2 tego przepisu. Ponadto zgodnie z treścią przepisu art. 23f ust.1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych aby opłaty ustalone w umowie leasingu stanowiły odpowiednio przychód finansującego i koszty uzyskania przychodów korzystającego odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy winien dokonywać finansujący. Jeżeli zawarte umowy spełniają powyższe warunki czynsze inicjalne i czynsz zerowy płatne w okresie podpisywania umów leasingowych i przed pierwszymi czynszami leasingowymi stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia - w myśl zasady określonej w wyżej cytowanych art. 22 ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do przepisów art. 22 ust.5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku w którym zostały poniesione.

Jednakże w rozpatrywanym przypadku wydatki z tytułu pierwszych rat stanowiących czynsz inicjalny czy też zerowy, mają charakter opłat wstępnych, uiszczonych w związku z zawartą umową, nie są przypisane do poszczególnych rat leasingowych a przez to również nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami, stąd brak jest podstaw do rozliczania ich w czasie.

Zatem w świetle wyżej przedstawionych uregulowań prawnych należy przyjąć, iż wydatki poniesione na opłacenie ww. czynszów inicjalnych i czynszu zerowego stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Ponadto w myśl przepisów art. 14b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 44a § 4 na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt 1 wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 222, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.