Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach, działając na podstawie z art. 14a § 1 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 17.11.2005 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego uznaje, iż stanowisko przedstawione przez Panią w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu, stanowiącego środek trwały, używanego w prowadzonej działalności gospodarczej – jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa – art. 14a § 3 ww. ustawy.

Wnioskiem złożonym do tut. organu podatkowego w dniu 21.11.2005 r. wystąpiła Pani o interpretację przepisów w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu używanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej używa Pani samochodu – Toyota Land Crousier, który:• w dowodzie rejestracyjnym posiada określenie ciężarowy, • nie posiada dokumentu homologacji,• ładowność wynosi 900 kg,• nie spełnia wymogów samochodu ciężarowego w pojęciu art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług

Określając swoje stanowisko podaje Pani, iż:• wartość początkowa samochodu (po ulepszeniu) wynosi 144.000,00 zł.,• odpisy amortyzacyjne naliczane są zgodnie z art. 22a, 22h i 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 40% , m-czna kwota odpisu wynosi 4.800,00 zł.,• odpis w całości stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż w opisanym przypadku nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny prawnej Pani stanowiska, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Gliwicach stwierdza:

Zagadnienie regulują przepisy art. 22 oraz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Z brzmienia przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż „Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”. Art. 23 ust. 1 cyt. ustawy określa natomiast katalog konkretnych wydatków, które pomimo poniesienia, bezwzględnie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie tego źródła przychodu. Nie stanowią kosztu uzyskania przychodu te wydatki, które obiektywnie nie mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

W opisanym przez Panią przypadku szczególne zastosowanie znajdą następujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:• art. 22 ust. 8 - „Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23”,• art. 23 ust. 1 pkt 4) – „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania,• art. 23 ust. 3a. „Ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym - rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg”.

W świetle wyżej powołanego przepisu art. 23 ust. 3a uważa się, że samochodem osobowym jest taki samochód, który spełnia oba warunki łącznie tj.:• nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe,• jego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.

Oznacza to, że każdy samochód o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg nie będzie uznany za samochód osobowy, niezależnie od tego czy posiada homologacją czy też jaka będzie treść posiadanej homologacji.

W związku z tym, że samochód, o którym mowa we wniosku, posiada ładowność 900 kg, a więc nie spełnia jednego z warunków wymienionych w art. 23 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest w świetle tego przepisu samochodem osobowym. Tak więc w stosunku do tego samochodu nie obowiązuje limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący ograniczenia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych samochodu od części jego wartości przekraczającej równowartość kwoty 20.000 EURO.

Kwalifikacja samochodu dla potrzeb podatku od towarów i usług nie ma więc znaczenia dla kwalifikowania samochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając powyższe informuję, że zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego w powołanym na wstępie piśmie oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.