Na podstawie art. 14a § 1 i § 4, ustawy z dnia 29 sierpnia 1998 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach uznaje stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2005 r. (data wpływu do urzędu 4 października 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczące zastosowania art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zmianami) w opisanym stanie faktycznym za nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2005 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pabianicach wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W dniu 9 listopada 2005 r. pismem nr Nr USIIIVAT/534/2005/MO organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Stosowne wyjaśnienia zostały złożone w dniu 23 listopada 2005 r. (pismo podatnika z dnia 21 listopada 2005 r.).

Zgodnie z brzmieniem art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 4 października 2005 roku i jego uzupełnienia wynika, iż Spółka Jawna jest importerem towarów sprowadzanych z państw spoza Unii Europejskiej. Ze względu na sprawniejszą obsługę w innych urzędach Wnioskodawca chciałby odprawiać towar w Wolnym Porcie w Hamburgu. Z zebranych przez Spółkę informacji wynika, że dla potrzeb celnych powinna się ona zarejestrować w Niemczech ze względu na konieczność zapłaty cła (podatek VAT nie zostanie tam naliczony). Na tle przedstawionej sytuacji podatnik formułuje zapytanie ? czy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT transakcja ta będzie traktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wszelkie rozliczenia podatku VAT będą podlegały przepisom art. 20 ww. ustawy. Zdaniem podatnika, przepisy art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) mają zastosowanie w opisanym przypadku, a Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktur wewnętrznych i rozliczenia ww. transakcji jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, zgodnie z brzmieniem art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tutejszy organ, po sprawdzeniu, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani postępowanie przed sądem administracyjnym, dokonuje oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska jak niżej:

Art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, że przez import towarów rozumie sie przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Na podstawie art. 36 ust. 1 ww. ustawy, w przypadkach gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 wcześniej powołanej ustawy ? ilekroć w przepisach tejże ustawy jest mowa o terytorium kraju ? rozumie się przez to terytorium Rzeczpospolitej Polskiej).

Wobec powyższego przywóz towarów z państwa trzeciego i objęcie ich procedurą dopuszczenia do obrotu na terytorium Niemiec nie stanowi na terenie Rzeczpospolitej Polskiej importu towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że na Spółce ciążą obowiązki z tytułu importu towarów na podstawie stosownych przepisów obowiązujących w kraju, w którym nastąpiło ich dopuszczenie do obrotu ? w przedmiotowej sprawie w Niemczech.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przepis ust. 1 stosuje się od warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej,a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)- z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a).

Przemieszczenie uprzednio zaimportowanego przez Spółkę towaru z terytorium Niemiec na terytorium Polski nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawartej w cytowanym art. 9 ust. 1 i 2, gdyż w wyniku wykonania tej czynności nie następuje nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które w wyniku dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu od dostawcy będącego podatnikiem podatnikiem od wartości dodanej.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspolnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy. W art. 12 cyt. ustawy zostały enumeratywnie wymienione sytuacje w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w powołanym art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W przepisie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy mówi się o podatniku od wartosci dodanej. Polski podatnik wskutek zaimportowania towarów do innego państwa członkowskiego staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej, z tytułu importu tych towarów. Zatem na mocy art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przemieszczenie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty (w Niemczech) będzie dla Spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W związku z faktem, że transakcja odbywa się na terytorium dwóch Państw Członkowskich i jest ściśle powiązana z importem, a następnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów należy odnieść się do przepisów Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), która wyznacza wytyczne dla krajowych regulacji w zakresie podatku od wartości dodanej dla wszystkich Państw Członkowskich UE.

Na podstawie art. 7 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa (77/388/EWG), miejscem importu towarów jest Państwo Członkowskie, na terytorium którego znajdują sie towary w momencie ich wprowadzenia na terytorium Wspólnoty. W przypadku, gdy towary w momencie wprowadzenia na terytorium Wspólnoty obejmowane są procedurą składu celnego, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub tranzytu za miejsce importu uznaje się Państwo Członkowskie, na terytorium którego procedura ta zostanie zakończona. W przedstawionym stanie faktycznym towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec, a zatem tam miał miejsce import towarów, i w Niemczech powstał obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów.

Jednakże, zgodnie z art. 23 Szóstej Dyrektywy Państwa Członkowskie mogą przewidzieć, że podatek od wartości dodanej płatny z tytułu importu towarów, nie musi być zapłacony w momencie przywozu, pod warunkiem, że podatek ten jest wyszczególniony w deklaracji podatkowej, która ma być złożona zgodnie z art. 22 ust. 4 dyrektywy. Ponadto art. 28c (D) Szóstej Dyrektywy stanowi, że w przypadku importu towarów wysyłanych lub przywiezionych z terytorium państwa trzeciego do Państwa Członkowskiego innego niż państwo przeznaczenia przesyłki lub przewozu, państwa członkowskie zastosują do takiego importu zwolnienie, jeżeli dostawa takich towarów dokonywana przez importera określonego w art. 21 ust. 2 objęta jest zwolnieniem zgodnie z częścią A (jak dla WDT). Państwa członkowskie określają warunki zwolnienia w celu zapewnienia prawidłowego i jednoznacznego stosowania tego zwolnienia oraz zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania, unikania opodatkowania lub nadużycia prawa.

Zatem regulacja dotycząca ewentualnego zwolnienia z podatku VAT od importu towarów, przewożonych następnie w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej oraz szczegółowego określenia warunków zastosowania tego zwolnienia, a także ewentualnego zwolnienia w zakresie rejestracji, będzie uregulowana na podstawie przepisów Szóstej Dyrektywy w prawie krajowym państwa, na terenie którego nastąpiło dopuszczenie towaru do obrotu ? w przedmiotowej sprawie w Niemczech. W związku z powyższym w zakresie stosowanych preferencji mogą wypowiedzieć się tylko i wyłącznie władze podatkowe Niemiec.

Regulacja dotycząca sytuacji odwrotnej, tj. importu do Polski i przewozu towaru do innego państwa członkowskiego Wspólnoty, zawarta została w § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż import towarów miał miejsce w Niemczech i tam winno nastąpić rozliczenie podatku VAT od importu (ewentualnie Spółka może zastosować zwolnienie, jeśli spełnione są warunki określone w przepisach niemieckich). Zaś przemieszczenie towarów (uprzednio zaimportowanych i odprawionych w Niemczech) z Niemiec do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, a zatem na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma obowiązek wystawić fakturę wewnętrzną i rozliczyć VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce. Obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstanie zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 cytowanej ustawy kwotę podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia stanowi kwota podatku należnego.

Biorąc powyższe pod uwagę postanawia się, jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku przez podatnika, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.