INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012r. (data wpływu 8 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2012r. (data wpływu 31 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanego dokumentu, który jest zbiorczym zestawieniem dokonanych korekt – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanego dokumentu, który jest zbiorczym zestawieniem dokonanych korekt.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2012r. (data wpływu 31 maja 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 maja 2012r. znak: IBPP2/443-232/12/WN .

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł umowę leasingową dnia 24 października 2008r. na samochód osobowy marki Peageot Partner. W grudniu otrzymał pismo wraz z zestawieniem korekt do wcześniej wystawionych faktur VAT za okres od 24 października 2008r. do 16 września 2011r. Korekty dotyczą zmiany satusu czynności ze zwolnionego na opodatkowany podstawową stawką VAT. Z dokumentu wynika, że należy dopłacić kwotę podatku VAT w wysokości 404,91 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż ww. dokument zawiera wszystkie elementy faktury: miejscowość i datę wystawienia, w tytule dokumentu znajdują się słowa „Korekty faktur VAT” bez nr faktur, poniżej podane są dane sprzedawcy, jego adres oraz NIP oraz dane nabywcy adres i NIP.

Poniżej znajduje się tabela o następującej konstrukcji:

1. 1-sza kolumna zatytułowana jest: nr faktury korygującej (w 36 wierszach występują różne numery, zaczynające się od słowa KOREKTA)
2. 2-ga kolumna: nr faktury korygowanej
3. 3-cia kolumna: data wystawienia faktury pierwotnej
4. 4-ta kolumna: data sprzedaży
5. 5-ta kolumna: nazwa usługi
6. 6-ta kolumna: pierwotne kwoty faktury (stawka VAT zwolniona) oraz wartości po korekcie (stawka VAT podstawowa 22% i 23%).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 28 maja 2012r.):

Czy na podstawie otrzymanego dokumentu, który jest zbiorczym zestawieniem opisanym w części 54, Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanego dokumentu, ponieważ zawiera wszystkie elementy faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w artykule 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jeżeli po wystawieniu faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług zaistnieje konieczność skorygowania transakcji sprzedawca jest obowiązany wystawić fakturę korygującą. Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia.

Stosownie do § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca;
   • określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   • nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;

3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Zgodnie z 13 ust. 3 ww. rozporządzenia w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Paragraf 13 ust. 8 ww. rozporządzenia stanowi, iż faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Zgodnie z § 14 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   • określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   • nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;

3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W myśl § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Jak wynika z powyższych regulacji ww. aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Przepisy rozporządzenia nie posługują się pojęciem „zbiorczej faktury korygującej”. Jednak przepis § 13 ust. 3 rozporządzenia wskazuje wprost na możliwość wystawiania zbiorczej faktury korygującej w sytuacji udzielenia rabatu w odniesieniu do wielu dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego nabywcy w określonym czasie. Zbiorcza faktura korygująca musi wówczas zawierać elementy wynikające z ww. § 13 ust. 3. Zgodnie natomiast z § 13 ust. 8 faktura korygująca powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę leasingową dnia 24 października 2008r. na samochód osobowy marki Peageot Partner. W grudniu otrzymał pismo wraz z zestawieniem korekt do wcześniej wystawionych faktur VAT za okres od 24 października 2008r. do 16 września 2011r. Korekty dotyczą zmiany statusu czynności ze zwolnionego na opodatkowany podstawową stawką VAT. Z dokumentu wynika, że należy dopłacić kwotę podatku VAT w wysokości 404,91 zł.

Ww. dokument zawiera wszystkie elementy faktury: miejscowość i datę wystawienia, w tytule dokumentu znajdują się słowa „Korekty faktur VAT” bez nr faktur, poniżej podane są dane sprzedawcy, jego adres oraz NIP oraz dane nabywcy adres i NIP.

Poniżej znajduje się tabela o następującej konstrukcji:

1. 1-sza kolumna zatytułowana jest: nr faktury korygującej (w 36 wierszach występują różne numery, zaczynające się od słowa KOREKTA)
2. 2-ga kolumna: nr faktury korygowanej
3. 3-cia kolumna: data wystawienia faktury pierwotnej
4. 4-ta kolumna: data sprzedaży
5. 5-ta kolumna: nazwa usługi
6. 6-ta kolumna: pierwotne kwoty faktury (stawka VAT zwolniona) oraz wartości po korekcie (stawka VAT podstawowa 22% i 23%).
   
   

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, że przedmiotowy dokument zatytułowany „Korekty faktur VAT” nie może zostać uznany za fakturę korygującą, o której mowa we wskazanych wcześniej przepisach § 5, 13 i 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Zwrócić przede wszystkim należy, że na dokumencie tym nie został naniesiony numer kolejny, nie został on też oznaczony jako „korekta” lub „faktura korygująca”.

Zauważyć też trzeba, że przedmiotowy dokument zawiera tabelę, w której wymienione zostały numery faktur korygujących oraz faktur korygowanych tymi fakturami korygującymi. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że dokumentami w oparciu, o które dokonano korekty nie było ww. pismo lecz wymienione w tabeli tego pisma faktury korygujące.

Reasumując, ww. dokument zatytułowany „Korekty faktur VAT" nie może zostać uznany za fakturę korygującą w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r., a w konsekwencji Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wskazanego na tym dokumencie. Podstawę odliczenia podatku naliczonego stanowić mogą oryginały faktur korygujących wymienione w dokumencie, pod warunkiem posiadania ich przez Wnioskodawcę i przy założeniu, że zostały one wystawione zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia Ministra Finansów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii zasadności korekty podatku naliczonego, bowiem powyższe nie było przedmiotem interpretacji.

Końcowo należy wyjaśnić, iż w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy zatem zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych przez Wnioskodawczynię dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała