INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2012 r. (data wpływu: 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zamierza w najbliższym czasie wysłać na około 11-miesięczne szkolenie dwóch swoich pracowników do Spółki w C. (Stany Zjednoczone).

Pracownicy ci to operatorzy obrabiarek, których zadaniem podczas pobytu w USA będzie nauka na nowym typie obrabiarek, planowanych do zainstalowania u Wnioskodawcy.

W trakcie szkolenia pracownicy nadal będą pozostawać w stosunku pracy ze Spółką (Zainteresowanym), która ma siedzibę w Polsce.

Pracownicy, którzy zostaną wysłani na szkolenie do Spółki w C. będą mieli sporządzone aneksy do umowy o pracę zawartej ze Spółką w zakresie czasu wykonywania pracy za granicą, waluty, w której będzie wypłacane pracownikowi wynagrodzenie w czasie wykonywania pracy za granicą, miejsca świadczenia pracy – C., Stany Zjednoczone.

Wynagrodzenie za pracę (obejmujące dotychczasową wysokość wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatkowe wynagrodzenie rekompensujące koszty związane z pobytem w USA) wraz z dodatkowymi składnikami do wynagrodzenia, np. premie, nagrody, będzie wypłacane przez Wnioskodawcę w Polsce.

Pracownik będzie miał pokryte koszty przelotu oraz dodatkowego ubezpieczenia medycznego przez firmę (Wnioskodawcę).

Zainteresowany będzie najprawdopodobniej obciążony przez Spółkę w C. za zakwaterowanie pracowników podczas pobytu w USA na szkoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyjazdem na szkolenie do Stanów Zjednoczonych pracowników Wnioskodawcy polski pracodawca (Spółka) będzie obowiązany do odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wszystkich przychodów wypłaconych przez polskiego pracodawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On zobowiązany do odprowadzenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń za pracę wypłacanych przez Niego w Polsce, z uwagi, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowym).

Natomiast art. 3 ust. la wyżej wymienionej ustawy stanowi, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która;

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r., stanowi w art. 16 o pracy najemnej, natomiast Zainteresowany (Spółka) uważa, iż wysłanie pracowników na szkolenie nie jest pracą najemną.

Pracownik nie uzyska żadnych przychodów w Stanach Zjednoczonych, wynagrodzenie za pracę wraz z innymi składnikami będzie przekazywane na dotychczasowy rachunek bankowy pracownika przez Wnioskodawcę (Spółkę) z siedzibą w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z kolei, stosownie do art. 16 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz.178), płace, wynagrodzenia i inne świadczenia o podobnym charakterze, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez to Umawiające się Państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca ta jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane przez to drugie Umawiające się Państwo.

Na podstawie zaś art. 16 ust. 2 ww. umowy, niezależnie od postanowień ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium jednego z Umawiających się Państw osiąga z pracy najemnej podejmowanej na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku podatkowego,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład, który posiada osoba płacąca wynagrodzenie na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa.

Wyrażona w cyt. art. 16 ust. 1 umowy ogólna reguła ustalania państwa uprawnionego do opodatkowania dochodu odwołuje się do miejsca wykonywania pracy. Przewidziany w ust. 2 wyjątek od tej ogólnej reguły wymaga natomiast spełnienia łącznie trzech warunków, do czego jednak w analizowanej sprawie nie dojdzie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem, iż Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zamierza w najbliższym czasie wysłać na około 11-miesięczne szkolenie dwóch swoich pracowników do Spółki w C. (Stany Zjednoczone). W trakcie szkolenia pracownicy nadal będą pozostawać w stosunku pracy ze Spółką (Zainteresowanym), która ma siedzibę w Polsce.

W myśl przepisów art. 31 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednakże, stosownie do art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, iż przychody pracowników Wnioskodawcy przebywających na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki w związku z łączącym ich z Zainteresowanym stosunkiem pracy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie w Polsce, ale na terytorium państwa, w którym praca ta jest świadczona – tj. na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki.

W konsekwencji, Wnioskodawca co do zasady nie będzie obowiązany do odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych przez siebie rzeczonych przychodów pracowników.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.

Nie można jednak stracić z pola widzenia faktu, iż w myśl uregulowania przywołanego art. 32 ust. 6 zd. 2 ww. ustawy podatkowej, na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.