INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Firma Zainteresowanego zajmuje się produkcją wypełnień do kołder i poduszek, m.in. granulatu pianki poliuretanowej. Surowiec do produkcji granulatu - piankę poliuretanową Zainteresowany odkupuje od producentów m.in. poduszek i materacy z pianki poliuretanowej, dla których stanowi on pozostałość poprodukcyjną w postaci ścinek i resztek. Po przerobie w firmie Wnioskodawcy ścinek i resztek pianki, wyroby są sprzedawane dla jego odbiorców jako pełnowartościowe ze stawką podatku 23% dla zakładów tapicerskich produkujących meble. Nabywcami wyrobów Zainteresowanego są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT, nie korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dostawcami towarów będących przedmiotem pytania są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Dostawa tych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT.
2. Towary będące przedmiotem zapytania są sklasyfikowane pod pozycją 38.11.59.0 - Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane - zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie PKWiU.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych podlega opodatkowaniu przez nabywcę podatkiem VAT w wysokości 23%, czy należy zakwalifikować je jako odpady zwolnione od podatku VAT, które są podane w załączniku Nr 11 ustawy o podatku VAT i stosować art. 17 ust. 1 pkt 7, gdzie nabywca dokonuje adnotacji, iż „podatek VAT nalicza nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT”...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od dostawców ścinek i resztek poprodukcyjnych z tworzyw sztucznych nie należy zaliczać jako odpady i nie stosować dla nich załącznika Nr 11 ustawy o podatku VAT.

Dostawcy do swojej produkcji wytwarzają bądź zakupują piankę poliuretanową w blokach. Z bloku wycinają formatki o określonym kształcie i wymiarze niezbędnym w ich produkcji (np. wkład poduszki lub materac łóżka). Pozostałą w ten sposób niewykorzystaną część bloku stanowią ścinki i resztki niezdatne do produkcji w tym zakładzie. Nadal jest to jednak pełnowartościowy surowiec - pianka poliuretanowa. Firma odsprzedaje więc tą część firmie Zainteresowanego jako producentowi granulatu z pianki poliuretanowej. Po poddaniu zakupionego surowca pocięciu lub zmieleniu powstaje pełnowartościowy wyrób - granulat z pianki poliuretanowej, który jest sprzedawany jego odbiorcom i opodatkowany 23% podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione resztki i ścinki nie powinny być traktowane jako odpad i nie należy stosować do tych zakupów załącznika Nr 11 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z kolei z dniem 1 lipca 2011 r. – w porównaniu do stanu prawnego obowiązującego przed tą datą – ustawa o podatku od towarów i usług wprowadziła modyfikację w postaci wprowadzenia załącznika nr 11 do ustawy, zawierającego katalog towarów identyfikowanych przy pomocy klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, których dostawa objęta jest mechanizmem odwróconego obciążenia.

I tak, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy ww. towarów nie powinni rozliczać VAT z tytułu ich dostaw.

W załączniku nr 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

1. ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – Odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Firma Zainteresowanego zajmuje się produkcją wypełnień do kołder i poduszek, m.in. granulatu pianki poliuretanowej. Surowiec do produkcji granulatu - piankę poliuretanową Wnioskodawca odkupuje od producentów m.in. poduszek i materacy z pianki poliuretanowej, dla których stanowi on pozostałość poprodukcyjną w postaci ścinek i resztek. Dostawcami towarów są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Dostawa tych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Towary będące przedmiotem zapytania, jak wskazał Zainteresowany, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług są sklasyfikowane pod poz. 38.11.59.0 - Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest kwestia, czy nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych podlega opodatkowaniu przez nabywcę podatkiem VAT w wysokości 23%, czy należy zakwalifikować je jako odpady, które są podane w załączniku nr 11 do ustawy i stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Towary będące przedmiotem nabycia zaklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 38.11.59.0 – „Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabyte przez Zainteresowanego ścinki i resztki z pianki z tworzyw sztucznych nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 11 do ustawy, a w konsekwencji w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem od towarów i usług.

Zatem, nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych przez Wnioskodawcę, sklasyfikowanych przez niego do symbolu PKWiU 38.11.59.0, niewymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, na dostawcy tych towarów spoczywa obowiązek rozliczenia podatku z tytułu ich sprzedaży, według stawki podatku obowiązującej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

Kwestia dotycząca obowiązku wystawiania faktur została uregulowana w § 4 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z § 5 ust. 15 rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

W związku z faktem, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, Zainteresowany nie wystawia faktury z tytułu nabycia towarów będących przedmiotem pytania, z adnotacją, że „podatek VAT nalicza nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowanego we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.