Naczelnik Urzędu Skarbowego w Biłgoraju udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w sprawie indywidualnej podatnika stwierdza, iż przedstawione stanowisko wnioskodawcy tj. w zakresie momentu powstawania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu zawartych przez Spółkę umów handlowych jest nieprawidłowe przy uwzględnieniu stanu prawnego na dzień wydania niniejszego postanowienia.Podatnik opisując stan faktyczny twierdzi, że na podstawie zawartych umów komisowych prowadzi sprzedaż wyprodukowanych wód perfumowanych (Wzór umowy został dołączony do akt sprawy). Według opisu dokonanego przez podatnika w praktyce przedstawia się to następująco. Dostarcza on umowną partię towarów do sprzedaży komisowej do punktu handlowego. Następnie po upływie 14 – 20 dni przedstawiciel handlowy Spółki przyjeżdża do tego punktu w celu rozliczenia sprzedaży. Przedstawiciel handlowy odmierza ilość sprzedanego towaru, pobiera pieniądze za sprzedany towar i uzupełnia sprzedane ilości nowym towarem na co wystawia dokument sprzedaży, a w ciągu 7 dni od dnia dostawy Spółka wystawia fakturę VAT dla punktu sprzedaży za sprzedaną ilość towaru i wysyła ja do tego punktu.

W ocenie Spółki obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w tym przypadku powstaje w momencie zapłaty za towar przez komisanta, natomiast wydanie towaru komisantowi należy dokumentować fakturą pro forma. W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Biłgoraju stwierdza co następuje:Podatnik błędnie twierdzi, iż ze sprzedawcą jego produktów, w sytuacji wyżej opisanej wiąże go umowa komisu. Zgodnie z art. 765 Kodeksu cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Tak więc czynność komisanta wobec osoby trzeciej podjęte są zawsze na rachunek komitenta. Oznacza to, że komisant po dokonaniu ich we własnym zakresie, jest obowiązany przenieść na komitenta prawa lub korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie za pełnione usługi, oczywiście jeżeli usługa doszła do skutku i została sfinalizowana. Umowa komisu należy do grupy wyspecjalizowanych umów w sferze pośrednictwa.

Z opisu stanu faktycznego przez podatnika oraz wzoru umowy o współpracy w dziedzinie sprzedaży wody perfumowanej załączonej do wniosku podatnika nie wynika, iż pomiędzy Spółką, a podmiotem współpracującym w handlu wodami perfumowanymi, występują wyżej wymienione zasadnicze elementy charakterystyczne dla umów komisu. Przede wszystkim przyjmujący towar do sprzedaży nie otrzymuje prowizji od zleceniodawcy, jednocześnie sprzedając towar nie działa na rachunek zlecającego tj. nie przenosi na rzecz Spółki korzyści majątkowych uzyskanych od osoby trzeciej.

W świetle powyższego nie można uznać, iż Spółka, w sytuacjach przez nią przedstawionych we wniosku o interpretację przepisów prawa, działa na zasadach umowy komisu. Z tych też względów w takich przypadkach obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług dla Spółki nie powstaje na zasadach określonych w art. 19 ust. 16a wyżej wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek ten w tych przypadkach powstaje na zasadach ogólnych w art. 19 ust.1 i 4 ustawy o VAT, tj. z chwilą wydania towarów, a jeżeli dostawa towarów powinno być poświadczone fakturą – z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru. Dotyczy to również wydania pierwszej partii towarów dla podmiotu współpracującego w przedmiocie sprzedaży towarów Spółki.