Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej cytowanej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W dniu 12 grudnia 2005 r. Podatnik złożył w tutejszym urzędzie wniosek o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatkowych skutków używania przez jednego z byłych współmałżonków budynku będącego obecnie współwłasnością rozwiedzionych małżonków. Przedstawiono stan faktyczny, z którego wynika, że podatnik prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą i na potrzeby tej działalności wybudował budynek użytkowy, który został oddany do użytkowania w październiku 2005 r. Budowa tego budynku została rozpoczęta w trakcie trwania związku małżeńskiego (ustawowa wspólność majątkowa). Natomiast w marcu 2005 r. pomiędzy małżonkami został orzeczony rozwód.

Zapytanie dotyczy kwestii podatkowych skutków używania przez jednego z byłych współmałżonków budynku będącego obecnie współwłasnością rozwiedzionych małżonków.

Podatnik opisując powyższe formułuje stanowisko, że do momentu orzeczenia podziału majątku wspólnego, może wykorzystywać całość nieruchomości dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ponieważ fizycznie nie można dokonać podziału nieruchomości bez znacznego obniżenia użytkowości. Wobec braku takiego podziału podatnik twierdzi, że w ramach swojej działalności gospodarczej nie uzyskuje przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii znaczenie ma interpretacja przepisu art. 10 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) z którego wynika, że „źródłem przychodów są nieruchomości lub ich części” do których zalicza się m. in. przychody z tytułu nieruchomości udostępnionych w całości lub w części do używania innym osobom, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl postanowień art. 16 ust. 1 ww. ustawy „za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości”.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza. Za przychód z tego źródła – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 wyżej cytowanej ustawy – uważa się wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się jedynie wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od osób zaliczanych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

W myśl przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spodków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89 ze zm.) do I i II grupy podatkowej zalicza się :

• małżonków, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma , macochę i teściów (grupa I),
• zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych (grupa II).

W świetle powyższego u Pana jako osoby korzystającej ze składników majątku będącego własnością byłej żony, która nie jest zaliczana do I i II grupy podatkowej, wystąpi przychód z nieodpłatnych świadczeń, związany z korzystaniem z tych właśnie składników w wysokości nieopłaconego czynszu, jaki należałoby uiścić przy zawarciu umowy najmu lub dzierżawy tej części nieruchomości.

Wobec stwierdzenia niezgodności stanowiska podatnika z istniejącym stanem prawnym na dzień wydania postanowienia, postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, Ośrodek Zamiejscowy w Koszalinie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej).