Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka współpracuje na podstawie umowy franszyzy z biurami sprzedającymi imprezy turystyczne wytworzone przez Spółkę z o.o.. Biura te są odrębnymi podmiotami prawnymi rozliczającymi się ze Stroną na zasadzie prowizji agencyjnej z tytułu sprzedanych imprez. Zarząd Spółki podjął decyzję o sfinansowaniu ubiorów służbowych dla pracowników powyższych biur. Firma sprzedająca ubiory służbowe wystawia fakturę VAT na biuro będące franszyzą Spółki. Biuro to refakturuje następnie część kosztów na Stronę zgodnie z ustalonym limitem dofinansowania. Do wniosku Spółka przedłożyła wzór podpisywanej z biurem umowy franszyzy. Według Strony w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo uznać wydatki poniesione na dofinansowanie ubioru służbowego pracowników biur, działających na podstawie umowy franszyzy, jako koszty uzyskania przychodów w ramach wydatków na reprezentację i reklamę w ramach limitu 0,25 % przychodów. Podstawą do przyjęcia takiego stanowiska jest fakt, iż taka odzież noszona jest przez wszystkich sprzedawców biur własnych Spółki z o.o.. Zakupiona odzież utraciła charakter odzieży osobistej z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy m. in. barwa, krój, logo.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym ma zastosowanie art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 657 ze zm.) , wg którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. W świetle powołango powyżej przepisu, kosztami uzyskania przychodów są te wydatki, które mają lub mogą mieć wpływ na uzyskanie przez podatnika przychodów, i które nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy. Podstawą rozstrzygnięcia czy w/w wydatki na sfinansowanie ubiorów dla osób nie będących pracownikami Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów, jest analiza stosowanego przez Spółkę wzoru umowy franszyzy. Postanowienia pkt. 2 w/w umowy nakładają na Spółkę między innymi zobowiązania dotyczące :zapewnienia prawa do używania marki ,niesienia pomocy w zaprojektowaniu i wyposażeniu biura poprzez dostęp do dostawców współpracujących ze Stroną,nieodpłatnego przeszkolenia pracowników biura w zakresie sprzedaży produktów firm należących do koncernu AAAA,dostępu do szkoleń oferowanych pracownikom Strony na preferencyjnych warunkach,pomocy w zakresie prowadzenia księgowości biura, planowaniu budżetu,minimum jednego miejsca w ciągu roku na wyjazd study tour,dla biur nie posiadających licencji IATA zakupu biletów lotniczych w biurze Spółki,możliwości sprzedaży produktów obcych oferowanych w sieci biur własnych Spółki,dostępu do systemów rezerwacyjnych, z których korzysta Strona,przekazania materiałów reklamowych zgodnie z ustaleniami zawartymi w ?Materiałach informacyjnych Dla Biur Podróży?,dotrzymania gwarancji, że w najbliższym otoczeniu franszyzobiorcy nie będzie uruchomione inne biura franszyzy,zapewnienia franszyzobiorcy udziału w reklamie i marketingu jak dla biur własnych . W/w umowa nie nakłada na Spółkę obowiązku sfinansowania ubioru służbowego dla osób będących pracownikami biur. Natomiast do obowiązków franszyzobiorcy należy wyposażenie biura podróży zgodnie ze wskazówkami odpowiadającymi standardowi wyposażenia biur podróży Spółki oraz przestrzegania innych reguł dotyczących wizerunku zewnętrznego biura według zaleceń Strony.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia wydatków, refakturowanych na Spółkę na sfinansowanie zakupu ubiorów służbowych dla pracowników biur-franszyz do kosztów uzyskania przychodów Spółki, ponieważ pomiędzy w/w wydatkiem a uzyskanym przychodem nie istnieje związek przyczynowo- skutkowy, o którym mowa w art. 15 ust.1 w/w ustawy.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa). Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.(art. 236 §2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).