POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pszczynie stwierdza, że stanowisko podatnika - przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont powypadkowy naczepy nie objętej dobrowolnym ubezpieczeniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.02.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pszczynie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, że podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, będący osobą fizyczną opłacającą podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, wykorzystuje w ramach tej działalności ciągnik siodłowy wraz z naczepą, będący jego własnością stanowiący środek trwały. Użytkowany ciągnik wraz z naczepą nie jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym (autocasco). Ww. środek transportu uległ wypadkowi, w związku z tym podatnik poniósł koszty naprawy powypadkowej związane z jego remontem. Po dokonanej naprawie powypadkowej ciągnik siodłowy wraz z naczepą w dalszym ciągu są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwości podatnika związane są z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z remontem powypadkowym przedmiotowej naczepy.

Zdaniem podatnika, mając na uwadze art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki związane z remontem powypadkowym przedmiotowego ciągnika siodłowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ponieważ są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów z tej działalności. Ponadto podatnik w przedmiotowym wniosku cytuje art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że wydatki związane z remontem powypadkowym samochodów nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jednak zdaniem podatnika naczepy nie można zaliczyć do kategorii samochodów, powołując się na klasyfikację środków trwałych (KŚT), która w sposób wyraźny rozróżnia samochody od ciągników.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...). Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia samochodu, w związku z tym należy posłużyć się definicją zawartą w przepisach regulujących zasady ruchu drogowego. Jak wynika z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Zgodnie z art. 2 pkt 50 i 52 ustawy Prawo o ruchu drogowym, przyczepa to pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem, natomiast naczepa to przyczepa, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd.

W myśl cytowanych wyżej przepisów naczepy do ciągnika siodłowego nie należy zaliczać do grupy pojazdów samochodowych. Zatem wydatki poniesione na remont powypadkowy naczepy nie objętej dobrowolnym ubezpieczeniem (autocasco), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Tutejszy organ podatkowy zaznacza, że przy definiowaniu środków trwałych w tym pojęcia samochodu, nie można kierować się klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT), ponieważ klasyfikacja ta nie zawiera definicji poszczególnych środków trwałych jest jedynie usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia. Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 Ordynacji podatkowej, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku- Białej – 43-300 Bielsko Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał postanowienie.Zażalenie podlega opłacie skarbowej.