Interpretacja Urzędu Skarbowego w Płocku
1419/UPO-415-15/06/AS
z 2 marca 2006 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
1419/UPO-415-15/06/AS
Data
2006.03.02
Autor
Urząd Skarbowy w Płocku
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
działalność handlowa
koszty uzyskania przychodów
kradzież
umorzenie postępowania
Pytanie podatnika
Czy w świetle obowiązujących przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, skradziony towar można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów jako straty losowe?
P O S T A N O W I E N I E Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U.z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Pani (...), oceniając stanowisko Wnioskodawcy w sprawie uznania za koszt uzyskania przychodu wartości skradzionego towaru, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2006 roku o udzielenie interpretacji jako nieprawidłowe. U Z A S A D N I E N I E 1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: W nocy z 22 na 23 grudnia 2005 roku doszło do włamania do sklepu Wnioskodawcy, położonego w X, przy ul. Y. Skradziony towar oszacowała na około 25.000,00 zł. brutto według cen zakupu (z czego 95% był to towar objęty stawką VAT 22%) i taką kwotę umieszczono w protokole Policji. Z powodu nie znalezienia sprawców Policja umorzyła postępowanie. Nadmienia, że sklep nie był ubezpieczony z tytułu kradzieży, z czym wiąże się brak odszkodowania z firmy ubezpieczeniowej. 2. Przedmiot interpretacji: Przedstawiając powyższe Pani (...) zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku o interpretację przepisów prawa, w świetle obowiązujących przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, skradziony towar może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów jako straty losowe. 3. Stanowisko Wnioskodawcy: Jako własne stanowisko przedstawiła pogląd, iż stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdarzenie losowe w wyniku kradzieży towarów nie widnieje w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wobec tego uważa, że należy zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów skradzione towary w kwocie netto. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: W rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity ogłoszony w Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej samej ustawy. Kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, tj. podatnik może zaliczyć do ww. kosztów poniesione wydatki, jeżeli wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością a ich poniesione ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ponadto musi istnieć brak wyraźnego wyłączenia danego wydatku z kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Strata, która powstała w wyniku kradzieży towarów handlowych co do zasady stanowi, w oparciu o treść art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Natomiast Podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, w celu uwidocznienia w treści jej zapisów faktu kradzieży towarów handlowych winien określoną w protokole lub przynajmniej wystarczająco uprawdopodobnioną wysokość poniesionej z powyższego tytułu straty – wyksięgować z kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów „zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu”, a wpisać do kolumny 14 księgi w „pozostałe wydatki” gdyż wartość skradzionego towaru została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu już w chwili zakupu. Dlatego też stanowisko Pani (...) wyrażone we wniosku o interpretację prawa podatkowego jest nieprawidłowe. Stąd postanowiono, jak w sentencji. Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.