POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie postanawia uznać przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 stycznia 2006 roku wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Wniosek uzupełniono pismami złożonymi w dniach 03.02.2006 roku oraz 20.02.2006 roku.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2004 r. Spółka wybudowała nieruchomość, w której część lokali została odsprzedana, a pozostałe lokale oddano do użytku w 2004 roku i następnie wynajęto je osobom trzecim. Budowa była finansowana z kredytu inwestycyjnego.

W 2005 roku, a więc już po przyjęciu budynku do używania i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych, Spółka zaciągnęła kolejny kredyt (w Banku Hipotecznym) na okres 300 miesięcy z przeznaczeniem kwoty kredytu na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu inwestycyjnego i refinansowanie zaangażowanego kapitału w wybudowaną nieruchomość. Zgodnie z umową kredytu Bank Hipoteczny, w momencie uruchomienia kredytu (w 2005 roku) pobrał prowizję od całej kwoty przyznanego i otrzymanego kredytu.

Ponadto podpisano umowę o ustanowieniu kaucji na zabezpieczenie wierzytelności Banku Hipotecznego, wynikających z przedmiotowej umowy kredytu (umowa o ustanowieniu kaucji jest integralną częścią umowy kredytowej). W umowie o ustanowienie kaucji strony zawarły postanowienie, iż w wyniku uiszczenia przez Spółkę kaucji, kaucja ta przechodzi na własność Banku Hipotecznego (staje się własnością tego Banku) i będzie przez Bank utrzymywana na rachunku do czasu spłaty wszelkich zobowiązań kaucjodawcy (pożyczkobiorcy).

Ponadto Strony umowy ustaliły, iż kaucja podlega wypłacie zwrotnej przez Bank wraz z oprocentowaniem należnym za okres przetrzymywania kaucji przez Bank.

Wysokość tego oprocentowania ustalona została w umowie z uwzględnieniem mechanizmu kapitalizacji miesięcznej, co oznacza, że "kwota naliczanych przez Bank odsetek dopisywana jest do salda kapitału kaucji każdego 5-go dnia miesiąca". Tak określony sposób waloryzacji kaucji (której właścicielem w obecnym momencie jest Bank Hipoteczny) służy ostatecznie do ustalenia wartości kaucji, która Spółce będzie należna od Banku po spłaceniu całości kredytu.

Zatrzymana przez Bank kaucja wraz z oprocentowaniem podlega zwrotowi w przypadku zaspokojenia wszelkich wierzytelności banku wynikających z umowy kredytu, o ile wierzytelności nie zostaną zaspokojone w terminie ich wymagalności, wówczas będzie zaliczona kaucja wraz z oprocentowaniem na poczet spłaty wierzytelności banku wynikających z umowy kredytu.

Spółka pyta:

Jaki wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania Spółki ma fakt oprocentowania kaucji tj. w którym momencie odsetki od kaucji (będącej przez okres jej przetrzymywania przez Bank własnością tego Banku) należy uznać za podatkowy przychód Spółki ?

Spółka w ww. sprawie przedstawiła następujące stanowisko:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się przychody należne pomimo, że nie zostały faktycznie otrzymane. Od tej zasady ustawa przewiduje wyjątki dotyczące między innymi odsetek. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy przychodem podatkowym są jedynie odsetki faktycznie otrzymane.

W związku z faktem, że kwota kaucji przez okres jej przetrzymywania przez Bank nie jest własnością Spółki, a jedynym dysponentem kaucji jest Bank, odsetki dopisane do kaucji (za okres przetrzymywania kaucji przez Bank) stają się przychodem podatkowym Spółki dopiero w momencie otrzymania przez Spółkę kaucji wraz z tymi odsetkami.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w przepisach art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku (t.j. Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepisy te jednak nie mają zastosowania do kaucji.

Wniesiona przez Spółkę jako klienta Banku przedmiotowa kaucja ma jedynie na celu zabezpieczenie wierzytelności Banku z tytułu zawartej umowy kredytowej. Kaucja jest deponowana na wyodrębnionym rachunku w banku ale ww. środki pieniężne są do czasu spłaty kredytu własnością otrzymującego tj. Banku, a nie w dyspozycji wpłacającego tj. kredytobiorcy i podlegają zwrotowi lub rozliczeniu. Środki te stanowią jedynie zobowiązanie podlegające ewidencji na koncie rozrachunkowym. Kaucja stanowi własność Banku i Spółka nie ma uprawnień do skutecznego żądania zwrotu kaucji lub odsetek aż do momentu spłaty zadłużenia.

Stąd też w omawianym przypadku znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również do udzielonych pożyczek (kredytów).

Wynika z tego, iż dla celów podatkowych za przychód uznawane są wyłącznie faktycznie otrzymane odsetki od należności.

Zatem naliczone przez Bank odsetki od zdeponowanej na odrębnym koncie bankowym kaucji będą przychodem podatkowym Spółki w momencie otrzymania przez Spółkę kaucji wraz z odsetkami.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla płatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.