POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 20.06.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu dnia 04.07.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wywozu z terytorium Wspólnoty towarów zakupionych w państwie członkowskim (poza terytorium kraju), w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

stwierdza, że :

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik dokona wywozu do krajów trzecich towarów zakupionych na terytorium Wspólnoty, bezpośrednio z kraju zakupu (terytorium innego niż RP państwa członkowskiego).

W związku z powyższym stanem faktycznym Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy w myśl przepisów ustawy o VAT dokonywana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Podatnika temat ten reguluje przepis art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Warunkiem uznania określonej czynności za eksport towarów jest stwierdzenie, że wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium kraju. Wobec powyższego sprzedaż towarów dokonana poza granicami Polski, jeżeli towar nie jest wywożony z terytorium kraju poza Wspólnotę, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako eksport towarów.

Na mocy przepisów podatkowych państwa, w którym towar został nabyty, zdaniem Podatnika, czynność wywiezienia przedmiotowego towaru poza terytorium Wspólnoty może być uznana za eksport, a Podatnikowi powinien zostać zwrócony podatek naliczony związany z tą transakcją.

Zdarzenie gospodarcze powinno być rozliczone na podstawie faktury otrzymanej od dostawcy towarów i faktury sprzedaży lub rachunku.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokona wywozu do krajów trzecich towarów zakupionych na terytorium Wspólnoty, bezpośrednio z kraju zakupu (terytorium innego niż RP państwa członkowskiego).

Ustawa o VAT, definiuje w art. 2 pkt 8 eksport towarów jako potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

Przesłanką dla nieuznania przedmiotowej transakcji za eksport jest fakt, iż wywóz towarów będących przedmiotem dostawy poza terytorium Wspólnoty nastąpi z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W myśl przepisów art. 2 pkt 1 ustawy o VAT przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast terytorium Wspólnoty to, na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o VAT, terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej (z pewnymi wyjątkami).

Nie wypełnienie zatem warunku wywozu towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty skutkuje brakiem możliwości zakwalifikowania danej czynności jako eksportu w ogóle. Oznacza to, że warunkiem koniecznym do uznania transakcji za eksport towarów jest ich fizyczny wywóz z terytorium kraju. W związku z tym dostawa towarów, w której towar nie jest wywożony z terytorium Polski, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako eksport.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1, stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub ? w przypadku terytorium państwa trzeciego ? podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy o VAT).

Przepisy § 27 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798) ustalają szczegółowe zasady wystawiania faktur i dane, jakie faktury te powinny zawierać, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w sytuacji określonej w art. 106 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując, gdy Podatnik nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, w którym dokonał zakupu towarów i z którego dokonał ich wywozu na terytorium państwa trzeciego, powinien wystawić fakturę zgodnie z zasadami wymienionymi w § 27 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż nie jest organem właściwym do określania praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego obowiązujących na terytorium państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, a które to Podatnik ujął w części przedmiotowego wniosku - własne stanowisko (nie objęte powyższą oceną z przytoczeniem przepisów prawa). W kwestii określenia czynności podlegających opodatkowaniu oraz prawidłowości stosowania przepisów podatkowych obowiązujących na terytorium danego państwa członkowskiego właściwym miejscowo będzie organ podatkowy tego państwa.