INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. (data wpływu 28 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu dla odsetek bankowych od depozytów automatycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu dla odsetek bankowych od depozytów automatycznych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pozostałych maszyn dla rolnictwa. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą ksiąg rachunkowych. Dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym – na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zaliczki na podatek dochodowy opłacane są miesięcznie.

Operacje finansowe, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, realizowane są za pośrednictwem rachunku bankowego prowadzonego na potrzeby firmy. W związku z tym, że Wnioskodawca posiada wolne środki finansowe, w bieżącym roku podatkowym, w ramach ww. rachunku bankowego, zawarł z bankiem na czas oznaczony – na okres od dnia 4 lipca 2012 r. do dnia 4 października 2012 r. – umowę o otwieranie depozytów automatycznych. Strony ustaliły, że minimalna kwota depozytu wynosi 100.000 zł. Bank otwiera depozyt automatycznie, pozostawiając na rachunku bankowym 10.000 zł. Uzyskiwane odsetki od depozytów pieniężnych o nazwie „kapitał depozytu automatycznego” są – zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości – ewidencjonowane w księgach, prowadzonych na potrzeby działalności, na koncie przychody finansowe.

Otwieranie depozytów automatycznych związane jest z transferem środków znajdujących się na rachunku bankowym Wnioskodawcy, utrzymywanym w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą na inne konto (subkonto).

Na tym koncie (subkoncie) Wnioskodawca nie dokonuje operacji gospodarczych, tj. nie dokonuje z nich płatności za zakupione towary, usługi, oraz na to konto (subkonto) nie spływają środki za sprzedane towary.

Z uzyskanych z banku wyciągów nie wynika, iż od uzyskanych odsetek bank naliczał i pobierał jako płatnik podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza w przyszłości kontynuować lokowanie w banku wolnych środków w ramach zawieranych umów o otwieranie depozytów automatycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki bankowe z tytułu lokowania w banku wolnych środków finansowych – w sytuacji zawierania umów o otwieranie „depozytów automatycznych”, w ramach prowadzonego rachunku bankowego na potrzeby firmy – stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy stanowią przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane odsetki bankowe z tytułu lokowania w banku wolnych środków finansowych w ramach umów o otwieranie „depozytów automatycznych” stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki podatkowej w wysokości 19% (Wnioskodawca opłaca podatek liniowy).

Przychody te – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie stanowią przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie zawarte w ww. art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje m.in. kapitały pieniężne, zdefiniowane jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 tej ustawy, których poszczególne kategorie wymieniono w art. 17 ustawy.

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. przychody z odsetek od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą (art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością.

Kluczowym dla prawidłowego odczytania normy art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy jest ustalenie, co należy rozumieć przez „rachunki bankowe utrzymywane w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą”.

Zdaniem organu należy przyjąć, że w art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych chodzi o rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Z faktem tym wiąże się przetrzymywanie środków pieniężnych na tych rachunkach i tylko z faktem uzyskiwania wynagrodzenia w postaci odsetek na takich rachunkach wiąże się obowiązek zaliczenia ich do przychodów z działalności gospodarczej. Wolne zaś środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie stanowią środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem odsetek od odrębnych lokat terminowych (depozytów) utworzonych dla lokowania wolnych środków pieniężnych, pochodzących z działalności gospodarczej klientów nawet przez bank prowadzący rachunek bieżący tych klientów, nie można utożsamiać z odsetkami od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, gdyż lokaty te, czy depozyty, nie dotyczą rachunków związanych z bieżącą działalnością firmy, nie dokonuje się na nich operacji gospodarczych, tj. nie dokonuje się z nich płatności za zakupione towary, usługi, czy też na rachunki te nie spływają środki za sprzedane towary, usługi.

W związku z powyższym, nie można uznać, że w przypadku odsetek od tego typu lokat (depozytów), mamy do czynienia z sytuacją objętą dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też przychód ten zaliczyć należy do przychodów z kapitałów pieniężnych, tj. do przychodów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Konsekwencją powyższego jest brak możliwości zaliczenia przychodu z odsetek do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Przychód ten podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W przypadku lokat terminowych (depozytów) założonych w banku, pełni on funkcję płatnika i to na nim, zgodnie z powyższym przepisem, ciąży obowiązek poboru powyższego podatku.

Jednakże, zgodnie z 45 ust. 3b ww. ustawy, w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z bankiem na czas oznaczony umowę o otwieranie depozytów automatycznych. Otwieranie depozytów automatycznych związane jest z transferem środków znajdujących się na rachunku bankowym Wnioskodawcy, utrzymywanym w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, na inne konto (subkonto). Na tym koncie (subkoncie) Wnioskodawca nie dokonuje operacji gospodarczych, tj. nie dokonuje z niego płatności za zakupione towary, usługi, oraz na to konto (subkonto) nie spływają środki za sprzedane towary. Od uzyskanych odsetek bank nie naliczał i nie pobierał, jako płatnik, podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego we wniosku stwierdzić należy, że odsetki bankowe, uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu zawarcia na czas oznaczony umowy o otwieranie depozytów automatycznych z bankiem, w którym posiada rachunek bankowy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, będący w istocie kontem (subkontem) tego konta – stanowią przychód zaliczany do kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie podlegają one zaewidencjonowaniu w księgach rachunkowych. Obowiązek wykazania powyższych odsetek w zeznaniu rocznym i odprowadzenia podatku z tego tytułu powstałby jedynie w sytuacji gdyby podatek ten nie został pobrany przez bank.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.