Pismem z dnia 27.12.2005r.( data wpływu 28.12.2005r.), uzupełnionym w dniu 02.02.2006r. ,podatnik zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny :

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność gospodarczą nabyła 28 grudnia 2004r. na terenie Białorusi od obywatelki tego państwa samochód osobowy używany, który następnie zgłosiła w Urzędzie Celnym do odprawy celnej w procedurze dopuszczenia do obrotu według zgłoszenia celnego SAD Nr ... . Samochód ten został przyjęty do używania jako środek trwały. Wartość początkowa tego środka trwałego została określona na kwotę 18.576,20 zł. W wyniku przeprowadzonej weryfikacji zgłoszenia celnego organ celny zakwestionował podaną przez Spółkę w dokumencie SAD wartość samochodu. Ponieważ rzeczywista wartość nabytego samochodu była znacząco wyższa od wartości zadeklarowanej przez Spółkę w dokumencie SAD, organ celny decyzją z dnia 17 listopada 2005r., zmienił wartość celną importowanego samochodu oraz dokonał wymiaru należności celno - podatkowych, tj. określił kwotę długu celnego, podatek akcyzowy oraz podatek od towarów i usług.

Podatnik sformułował też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iżpodatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu grudniu 2005r., koszty poniesione w dniu 9 grudnia 2005r. z tytułu opłacenia należności publicznoprawnych tj. długu celnego, należnego podatku akcyzowego oraz należnego podatku od towarów i usług, wynikających z decyzji Naczelnika Urzędu Celnego.Wydatek ten spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu zawartą w art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tej definicji przedmiotowy wydatek jest kosztem uzyskania poniesionym przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów oraz nie podlega wyłączeniu z tejże kategorii na mocy art.16 ust.1 cyt. wyżej ustawy. Spełnienie pierwszego z wymienionych warunków jest bezsporne- wszak wydatek dotyczy środka transportu, użytkowanego przez Spółkę przy prowadzeniu przez nią działalności.Kwestią oczywistą jest więc, iż jego użytkowanie służyło Spółce osiąganiu wymiernych przychodów. Na gruncie obowiązującego prawa niedopuszczalne jest dokonanie z racji na poniesiony, wskazany wyżej wydatek zwiększenia wartości początkowej środka trwałego. Takiego trybu nie przewidują obowiązujące normy prawa o podatku dochodowym od osób prawnych, co jest zupełnie zrozumiałe w świetle faktu, iż wartość początkowa samochodu została ustalona z momentem przyjęcia go do używania przez Spółkę.

Wnioskodawca oświadczył także, iż w sprawie która jest przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia , postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stosownie do postanowień art.15 ust.6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2005r. ( Dz. U. z 2000r.Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art.16a-16m, z uwzględnieniem art.16. W myśl art.16a ust.1 powołanej wyżej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art.16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu,o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art.17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art.16g ust.1 pkt.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U z 2000-r. Nr 54, poz 654 ze zm. ) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.Za cenę nabycia, stosownie do ust.3 tego artykułu, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art.16 ust.1 pkt 1 lit. b w/cyt. Ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art.16. h ust.1 pkt.1 w/w ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, w równych ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek przyjęto do używania, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Do dnia 31 grudnia 2002r. przepis art. 16g ust 15 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowił, iż w przypadku, gdy wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych ustalona została niezgodnie z odpowiednimi przepisami cytowanej ustawy o podatku dochodowym podatnik powinien ją skorygować. Korekta wartości początkowej związana była z obowiązkiem zmiany wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W przypadku kiedy nastąpiło zwiększenie pierwotnie przyjętej wartości początkowej podatnik powinien skorygować wartość należnego podatku za poszczególne okresy sprawozdawcze. Artykuł 16g ust. 15 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych był jedynym przepisem, który dotyczył możliwości dokonania korekty w obszarze amortyzacji podatkowej.

Stwierdzić należy, że obowiązek zmiany nieprawidłowo przyjętej wartości początkowej nie wynika obecnie bezpośrednio z przepisów powołanej ustawy o podatku dochodowym, to jednak podatnicy - także po 01 stycznia 2003r. – powinni korygować wartość początkową składników majątkowych, która została ustalona niezgodnie z przepisami prawa podatkowego.

Nowelizacją z dnia 27 lipca 2002r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U, Nr 141, poz. 1179) dokonano – z mocą od 01 stycznia 2003r. – skreślenia ust. 15 art. 16 g. Skreślając ten przepis uznano, iż nie ma potrzeby w ustawie o podatku dochodowym stosować takiej regulacji. Obowiązek ustalenia prawidłowej kwoty podatku dochodowego wynika bowiem z przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa.

Przepisy art. 81 i 81b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) normują zagadnienia korygowania deklaracji podatkowych. Z powołanych przepisów wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty. Uprawnienia do złożenia korekt ulegają jedynie zawieszeniu w trybie art. 81b § 1 pkt 1, na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą i przysługują nadal po zakończeniu kontroli podatkowej, postępowania podatkowego w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego

W myśl art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z póź. zm. ), podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, a podatkiem pobranym przez ten organ, w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.

Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, różnica, o której mowa w ust. 1, dotycząca podatku stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2. Z w/w przepisu wynika, iż zapłacony podatek ( różnica podatku ) od towarów i usług ustalony w decyzjach naczelnika urzędu celnego stanowi podatek naliczony podlegający odliczeniu.

Stosownie do art. 86 ust.1 w/w ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art.15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art.114, art.119 ust.4, art.120 ust.17 i 19 oraz 124.

W art. 86 ust.3 w/w ustawy wg stanu prawnego obowiązującego od 22 sierpnia 2005r zdefiniowano pojęcie podatku naliczonego, ograniczające możliwość odliczenia podatku z tytułu nabycia samochodów osobowych. Przyjęto, że podatek naliczony z tytułu ich nabycia w stosunku do rzeczywiście należnego – wynosi 60% kwoty tego podatku, nie więcej jednak niż 6.000,-zł.

Zgodnie z ust.6 tego artykułu zasady określenia wielkości podatku naliczonego wskazane w art.86 ust 3 stosuje się odpowiednio do importu samochodów osobowych, z tym że do importu samochodów osobowych , kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji o których mowa w art.33 ust.2 i 3 oraz 34 – nie więcej jednak niż 6.000,- zł.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 w/w ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W myśl art. 86 ust. 11 cytowanej wyżej ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Ponieważ jak ustalił organ celny w decyzji rzeczywista wartość nabytego samochodu była znacząco wyższa od wartości zadeklarowanej przez Spółkę w dokumencie SAD, zatem określone w tej decyzji należności celno – podatkowe od podwyższonej rzeczywistej wartości środka trwałego tj. kwota podatku akcyzowego kwota długu celnego oraz podatku od towarów i usług będą miały wpływ na cenę nabycia a zatem i na wartość początkową tego środka trwałego, niezależnie od tego, iż zostały określone po oddaniu tego środka trwałego do użytkowania.Zatem w tym przypadku należy ustalić nową wartość początkową samochodu biorąc pod uwagę określone decyzją należności celno – podatkowe oraz ustalić nową wysokość odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca, w którym otrzymano decyzję celną .

Stosownie do art.86 ust.6 ustawy o podatku VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku VAT wynikającą z decyzji celnej stanowiącą podatek naliczony, do wysokości 60 % tego podatku – nie więcej jednak niż 6.000,- zł.

Z uwagi na to, iż przepisy art. 86 cytowanej ustawy – nie uzależniają prawa do odliczenia podatku VAT z dokumentu celnego od zapłaty – prawo to przysługuje już w rozliczeniu za miesiąc , w którym podatnik otrzymał decyzję celną, bądź w miesiącu następnym.

Wobec powyższego Spółce nie przysługuje prawo do zaliczenia określonych decyzją organu celnego należności celno- podatkowych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 27.12.2005r., jest nieprawidłowe.