Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dnia 15.12.2005r.

W dniu 15.12.2005r. złożył Pan wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:Na utrzymaniu Pana pozostaje dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia. Niepełnosprawność syna wymusiła stworzenie odpowiednich warunków mieszkaniowych dla jego rozwoju.Dokonał Pan zakupu większego mieszkania, które znajduje się na parterze, jest ogrodzone (bezpośredni dostęp do auta), było w trakcie budowy, co umożliwiło stworzenie projektu zamiennego.Uważa Pan, że w opisanym stanie faktycznym poniesione wydatki na zakup mieszkania (tj. różnicy metrażu starego i nowego mieszkania – 10,89m kw.) wraz z kosztem projektu zamiennego podlegają odliczeniu od podstawy obliczenia podatku na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Zasady korzystania z odliczenia z tytułu wydatków rehabilitacyjnych regulują przepisy art. 26 ust. 1 m.in. pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym w 2005r., zgodnie z którym podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.Wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie – art. 26 ust. 7b.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w art. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawność, określonych w odrębnych przepisach, lub2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów – art. 26 ust. 7d.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 w/w ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwo domowego.

Przykładem takich wydatków może być np. adaptacja pomieszczeń – pokoi, kuchni, łazienki, likwidacja progów, poszerzenie drzwi, podjazdów. Istotnym jest, aby adaptacja i wyposażenie mieszkania podyktowana była potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia formułowane m.in. w następujący sposób: "stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności", "niezbędnych w rehabilitacji", "ułatwiających wykonywanie czynności życiowych".Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, określoną co prawda ogólnie przez ustawodawcę, ale konkretyzowaną w odniesieniu do danego wydatku z uwagi na jego specyficzne cechy.

W ocenie tut. organu podatkowego zakup mieszkania o pow. 10,89m kw. stanowiącego różnicę metrażu starego i nowego mieszkania oraz koszty poniesione na stworzenie projektu zamiennego nie stanowią wydatków, o których mowa powyżej, tj. adaptacji i wyposażenia mieszkań dla potrzeb wynikających z niepełnosprawności – a więc nie kwalifikują się do wydatków, których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem postanowiono, jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.