Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6.03.2006 r. (...) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 6.03.2006 r. (...) Z. spółka z o.o. zwrócił się z wnioskiem do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie "czy można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu (przy rozwiązaniu umowy najmu) pozostałą część nie rozliczonej opłaty poniesionej w dniu podpisania umowy z tyt. nabycia prawa do użytkowania stoiska handlowego". Z przedstawionego stanu faktycznego oraz załączonych dowodów wynika, iż spółka w dniu 1.02.2004 r. zawarła z osobą fizyczną będącą najemcą stoiska handlowego, umowę, zgodnie z którą osoba fizyczna zobowiązała się do opuszczenia stoiska handlowego ("zrzeczenia się prawa do użytkowania stoiska handlowego") na rzecz spółki pod warunkiem otrzymania kwoty 16.900 zł brutto. W umowie określono, iż podstawą do realizacji tej umowy będzie zawarcie przez spółkę wymaganej umowy z właścicielem obiektu. Uwzględniając ww. umowę spółka (będąca wnioskodawcą) w dniu 9.02.2004 r. zawarła z właścicielem stoiska handlowego umowę najmu na okres 12 lat. W dniu zawarcia umowy najmu osoba fizyczna będąca dotychczasowym najemcą wystawiła na rzecz spółki (jako nowego najemcy) fakturę na kwotę 16.900 zł brutto - tytułem zrzeczenia się prawa do zajmowania przedmiotowego stoiska handlowego. Ponieważ umowa najmu zawarta została na 12 lat, spółka zapłaconą kwotę opłaty zarachowała do rozliczenia w czasie, a koszty uzyskania przychodów spółka obciążała stopniowo odpowiednią częścią ww. opłaty przypadającą na dany okres. Ponieważ działalność prowadzona na tym stoisku nie przynosiła żadnych zysków umowa najmu stoiska została przez spółkę rozwiązana. Zdaniem wnioskodawcy, nierozliczona kwota opłaty, zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ w momencie podpisania umowy opłata niniejsza została poniesiona w celu osiągnięcia przychodów, a dalsze prowadzenie działalności na stoisku handlowym spowodowałoby jedynie zwiększenie straty z powyższego tytułu.

Uwzględniając powyższy wniosek oraz biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę, informuje, iż stanowisko tut. organu podatkowego w przedmiocie zapytania jest następujące:

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady kwalifikowania poniesionych (kosztów) wydatków do kosztów uzyskania przychodu w przypadku podatników będących osobami prawnymi jest ustawa z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis ten określa zatem warunki, w jakich wydatki (koszty) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Nie reguluje on natomiast kwestii zaliczania tych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych okresach (latach) podatkowych. Kwestię tę reguluje przepis art. 15 ust. 4 ustawy. Stosownie do postanowień tego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. potrącalne są także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, ale dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Zgodnie z powyższym - zasadą jest, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz załączonych dowodów wynika, iż poniesiona w 2004 r. opłata w kwocie 16.900 zł nazwana przez wnioskodawcę jako "opłata z tytułu nabycia prawa do użytkowania stoiska handlowego" jest w istocie wynagrodzeniem za rezygnacji przez dotychczasowego najemcę z prawa zajmowania stoiska handlowego na rzecz nowego najemcy (spółki będącej wnioskodawcą). Uwzględniając zapis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przedmiocie złożonego zapytania, należy zauważyć, że poniesienie przez spółkę w 2004 r. "opłaty" z powyższego tytułu było związane z działalnością gospodarczą i miało na celu uzyskanie przychodu. Nie można jednak w tym przypadku poniesionego wydatku powiązać z przychodem konkretnego roku podatkowego, a zatem poniesioną "opłatę" spółka mogła w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu 2004 r. (roku podatkowego, w którym został wydatek faktycznie poniesiony). Należy bowiem zauważyć, iż art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym nie stanowi samodzielnej podstawy do uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Przepis niniejszy jak już wcześniej wspomniano reguluje jedynie zasady uznawania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodu w sytuacji, gdy wydatek został poniesiony w latach poprzedzających rok podatkowy lub nie został jeszcze poniesiony, został zarachowany, jest znany co do kwoty i rodzaju oraz odnosi się do przychodów danego roku podatkowego. Jednocześnie z przepisu tego wynika, że jeżeli przypisanie kosztu do przychodu określonego roku nie jest możliwe, koszty te są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Biorąc powyższe pod uwagę, brak jest podstaw do uznania nierozliczonej kwoty opłaty za koszt uzyskania przychodu w roku 2006.