Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie terminu wystawienia faktury w świetle art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 21.02.2006 r. (data wpływu 22.02.2006 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12.04.2006 r. (data wpływu 13.04.2006 r.) Spółka wystąpiła z pytaniem:
Czy jedynym aktem regulującym termin wystawienia faktury jest ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ? Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność polegająca na świadczeniu usług telefonii stacjonarnej, telefonii ruchomej, transmisji danych i teleinformatyki. Faktycznie jest to transmisja danych drogą informatyczną (poprzez internet) w celu umożliwienia uzyskania połączeń telefonicznych pomiędzy abonentami. Kontrahentami Spółki są z reguły firmy zagraniczne posiadające siedzibę w kraju innym niż Polska, ale także mogą to być kontrahenci z Polski. Transakcje są dokonywane zarówno po stronie zakupu usług, jak i ich odsprzedaży. Oprócz świadczenia usług Spółka wynajmuje urządzenia teleinformatyczne w celu wykorzystania ich do przesyłu danych (tzw. switch-y) Zdaniem Spółki, termin w którym należy wystawić fakturę jest uregulowany w art. 12 ust. 3c i 3d pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z treścią art. 12 ust 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d dzień wystawienia faktury (rachunku) nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze na podstawie art. 12 ust. 3c ww. ustawy uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. W oparciu art. 12 ust. 3d  pkt 2 ww. ustawy w przypadku rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę. Jak wynika z powyższego ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje terminu wystawienia faktury, lecz moment powstania przychodu. W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym - do usług najmu mają zastosowanie postanowienia art. 12 ust. 3c, zgodnie z którym za dzień powstania przychodu uważa się dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Natomiast do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę ma zastosowanie przepis art. 12 ust. 3d ustawy, zgodnie z którym za moment powstania przychodu uważa się termin płatności, a jeżeli termin płatności nie jest określony ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę. Uznając za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.