W dniu 29.03.2006 r. Podatnik złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada status zakładu pracy chronionej i dlatego, na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jest zobowiązana zapewnić zatrudnionym osobom niepełnosprawnym "doraźną i specjalistyczną opiekę medyczną, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne".

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy Jej wydatki na pokrycie kosztów "doraźnej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych" na rzecz zatrudnionych osób niepełnosprawnych, stanowią koszt uzyskania przychodu?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Spółka podała, iż zgodnie z przepisami ustawy o zatrudnianiu i rehabilitacji osób niepełnosprawnym, jest zobowiązana zapewnić zatrudnionym osobom niepełnosprawnym "doraźną i specjalistyczną opiekę medyczną, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne". Wnioskująca przytoczyła przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż za koszty uzyskania przychodu uznaje się "koszty świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw." Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, wszelkie wydatki na pokrycie kosztów "doraźnej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych" na rzecz zatrudnionych w Spółce osób niepełnosprawnych, stanowią koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Przedstawiając stan faktyczny Spółka podała, iż posiada status zakładu pracy chronionej. Z okoliczności tej należy wyprowadzić wniosek, iż w celu uzyskania i utrzymania tego statusu, Spółka musi spełniać warunki określone w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Przepis art. 28 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż pracodawca uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, jeżeli jest zapewniona doraźna i specjalistyczna opieka medyczna, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne. Stosownie do przepisu art. 30 ust. 1 ustawy, decyzję w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej, potwierdzającą spełnianie warunków, o których mowa w art. 28 lub 29, wydaje wojewoda. Na mocy zaś art. 30 ust. 3 tej ustawy, wojewoda podejmuje decyzję stwierdzającą utratę przyznanego statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej w razie niespełniania warunków lub obowiązków, o których mowa w art. 28 ust. 1-3 i art. 33 ust. 1 lub 3 pkt 1 i 2, lub odpowiednio art. 28 ust. 1 pkt 1-3, art. 29 lub 30 ust. 2b, z dniem zaprzestania spełniania jakiegokolwiek z tych warunków lub obowiązków.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że zapewnienie doraźnej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych jest jednym z warunków uzyskania statusu zakładu pracy chronionej, zaś niedopełnienie tego warunku prowadzi do utraty statusu zakładu pracy chronionej.

Przenosząc podjęte powyżej rozważania na grunt podatku dochodowego, należy powołać przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stanowiący, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy podatkowej stanowi natomiast, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powołany przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 odwołuje się do sformułowania Kodeks pracy oraz inne ustawy, niedokonując wyszczególnienia owych "innych ustaw", należy zatem wyprowadzić wniosek, iż pod tym pojęciem należy rozumieć każdy akt prawny rangi ustawowej, który nakłada na pracodawcę pewne obowiązki w zakresie finansowania świadczeń zdrowotnych. W ocenie organu podatkowego, niewątpliwie takim aktem prawnym jest ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zatem - wszelkie wydatki poniesione przez pracodawcę, których celem jest zapewnienie doraźnej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych - mogą stanowić dla pracodawcy koszt uzyskania przychodu, bowiem obowiązek ich ponoszenia został nałożony w drodze powołanej ustawy. Takie rozwiązanie legislacyjne wykazuje konsekwencję ustawodawcy, który nakładając na podmioty posiadające status zakładu pracy chronionej określone obowiązki, związane z ponoszeniem dodatkowych kosztów na rzecz pracowników, jednocześnie zapewnia możliwość uznania tych wydatków za koszty podatkowe.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.