Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie wydatkowania środków pochodzących z tytułu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. nr K 45/01 uznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 01.03.2006 r. (data wpływu 07.03.2006 r.), uzupełnionym w dniu 02.06.2006 r. Sp. z o.o. ,,X" wystąpiła z pytaniami:
1. Jakim rygorom podlega wydatkowanie przez prowadzących zakłady pracy chronionej, do których ma zastosowanie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. (sygn. akt K 45/01) środków pochodzących ze zwolnień z podatku dochodowego od osób prawnych, stanowiących pomoc publiczną do których podmioty te nabyły prawo przed 1 maja 2004 r., zaś otrzymały je po tej dacie ?
2. Czy środki te mogą być wydatkowane aż do wyczerpania zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) i przepisami rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.), a wydatkowanie tych środków powinno się odbywać bez ograniczeń wynikających, bądź wprowadzonych w związku z obowiązującymi po 1 maja 2004 r. normami wspólnotowymi w tym zakresie ?

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od dnia 15 lutego 1999 r. ,,X" działając wówczas jako spółka cywilna decyzją Pełnomocnika do Spraw osób Niepełnosprawnych z dnia 17 lutego 1999 r. uzyskała status zakładu pracy chronionej przyznany na okres trzech lat. Decyzja ta została zmieniona z dniem 01.10.2001 r. decyzją z dnia 05.10.2001 r. Wojewody Łódzkiego, w związku ze zmianą formy prawnej na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W dniu 28.10.2005 r. Sp. z o.o. ,,X" wystąpiła do tut. organu podatkowego o zwrot nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od dnia 12.09.2001 r. do 14.02.2002 r. powołując się na ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego. Uwzględniając wniosek strony o zwrot podatku Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w decyzji z dnia 31 stycznia 2006 r. stwierdził nadpłatę w podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji Spółka otrzymała zwrot środków.

Wg stanowiska Wnioskodawcy środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, do których przedsiębiorcy nabyli prawo przed dniem 1 maja 2004 r. stanowiły pomoc publiczną na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 ze zm.). Dniem udzielenia pomocy publicznej w zakresie zwolnienia z podatku był dzień, w którym upływał termin złożenia zeznania rocznego. Bez znaczenia pozostaje fakt, że na skutek wadliwego stanowienia prawa podatnik nie uwzględnił z złożonym zeznaniu rocznym przysługującego mu prawa do zwolnienia, a w konsekwencji nie otrzymał pomocy w stosownym terminie. Środki pochodzące z tych zwolnień mogą być wydatkowane aż do ich wyczerpania zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) i przepisami rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.), a wydatkowanie tych środków powinno odbywać się bez ograniczeń wynikających bądź wprowadzonych w związku z obowiązującymi po 1 maja 2004 r. normami wspólnotowymi w tym zakresie.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego informuje, że do końca 1999 r. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) wolne od podatku dochodowego były dochody podatników zatrudniających osoby niepełnosprawne, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Przepis ten został uchylony przez art. 1 pkt 7 lit a) ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101) z dniem 1.01.2000 r. Stosownie do art. 31 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) zakłady pracy chronionej były zwolnione z podatku dochodowego, z tym że 10 % uzyskanych z tego zwolnienia środków były zobowiązane przekazać na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a pozostałe 90 % na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Przepis art. 2 pkt 2 ww. ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. dokonując z dniem 01.01.2000 r. zmiany art. 31 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wyeliminował ulgi w podatku dochodowym dla zakładów pracy chronionej. W wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego Nr 45/01 z dnia 25 czerwca 2002 r., w którym orzeczono o niekonstytucyjności przepisu art. 2 pkt 2 ww. ustawy utracił on obowiązującą moc z dniem ogłoszenia wyroku w dzienniku ustaw to jest w dniu 5 lipca 2002 r. w stosunku do grupy podmiotowo i przedmiotowo wyodrębnionych jego adresatów (przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej), którzy w zaufaniu do dotychczasowych przepisów rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach. W rezultacie tutejszy organ podatkowy decyzją nr ŁUS-II-1-4210/4/06/MIP z dnia 31 stycznia 2006 r. stwierdził nadpłatę w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 12.09.2001 r. do 14.02.2002 r., a Spółka uzyskała dodatkowe środki pieniężne. Zgodnie z art. 33 ust. 1 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany "funduszem rehabilitacji". Obowiązki prowadzącego zakład pracy chronionej wynikają z treści art. 33 ust. 3 ww. ustawy, a środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych mogą być przeznaczone na cele określone w art. 33 ust. 4 tej ustawy. Rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków, a także zasady tworzenia i finansowania indywidualnych programów rehabilitacji oraz udzielania pomocy niepracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom zakładu pracy chronionej określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.).
Tut. organ podatkowy podziela stanowisko pełnomocnika, zgodnie z którym środki uzyskane ze zwróconej nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. nr K 45/01 Spółka może wykorzystać wyłącznie na ściśle określone cele związane z rehabilitacją zgodnie z przepisami ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) bez uwzględnienia ograniczeń wynikających bądź wprowadzonych w związku z obowiązującymi po 1 maja 2004 r. normami wspólnotowymi w tym zakresie.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).