Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczytnie uznaje stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku datowanym na dzień 27.03.2006r. (data wpływu do tut. organu 27.03.2006r.),

• w części dotyczącej obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu najmu lokalu - za prawidłowe,

• w części dotyczącej obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu opłat związanych z najmem (energia elektryczna, woda, usługi ochrony) - za nieprawidłowe.
  
  

W dniu 27.03.2006 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Szczytnie wpłynął wniosek Podatnika datowany na dzień 27.03.2006 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii rozliczenia w podatku od towarów i usług kosztów najmu lokalu użytkowego.

Stan faktyczny.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje lokal użytkowy (segment sklepowy) o całkowitej powierzchni użytkowej 28,8 metrów kwadratowych. W lokalu tym prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną z podatku VAT. Na potrzeby działalności kantorowej (zwolnionej od podatku VAT) wyodrębnił boks o powierzchni 1,76 m. kw. Pozostałą część zajmuje ekspozycja towarów, których sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Koszty najmu Wnioskodawca rozlicza stosunkiem procentowym w jakim pozostaje powierzchnia przeznaczona na działalność zwolnioną od VAT do powierzchni całkowitej. Tym samym stosunkiem procentowym rozlicza koszty energii elektrycznej, ochrony obiektu, za zużycie wody, które ujmowane są na tej samej fakturze. Ilość zużytej energii elektrycznej wynajmujący określa na podstawie licznika, natomiast koszty wody oraz usług ochrony są ponoszone przez każdego najemcę w równej części. W dniu złożenia wniosku o udzielenie interpretacji Wnioskodawca złożył także wniosek o szacunkowe określenie proporcji na podstawie art. 90 ust. 8 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, działania opisane w przedstawionym stanie faktycznym uznał za swoje stanowisko w sprawie a za ich podstawę prawną przyjął art. 90 ust. 1, 8 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług - tym samym uznał, iż jego działania są prawidłowe.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego oraz mając na uwadze obowiązujący stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczytnie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 roku, Nr. 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl przepisu art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 90 ust. 4, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.Dalsze uregulowania zawarte w art. 90 przedstawiają zasady ustalania obrotu dla potrzeb wyliczenia proporcji oraz sytuacje, kiedy proporcje, o których mowa w ust. 3 ustala się w sposób inny niż określony w ust. 3 i ust. 4.

Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30000zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma fakt, czy Wnioskodawca jest w stanie wypełnić obowiązek określony w art. 90 ust. 1 a więc obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przeciwnym razie zastosowanie znajdą dalsze przepisy art. 90, dotyczące wyliczenia proporcji.

Obowiązek określony w art. 90 ust. 1 ustawy polega na faktycznym wyodrębnieniu wskazanych kwot, w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Faktyczne wyodrębnienie oznacza wyodrębnienie zgodne ze stanem rzeczywistym, a więc określenie jaką cześć danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do wskazanych czynności. Ażeby zatem rozstrzygnąć niniejszą sprawę należy ustalić czy Wnioskodawca ma realną możliwość przyporządkowania określonych towarów i usług danym czynnościom - czy jest to w ogóle możliwe. Ocena ta musi być dokonana w oparciu o obiektywną analizę otaczającego świata materialnego.

Wnioskodawca przyjął metodę rozliczania podatku naliczonego związanego z najmem w oparciu o proporcję wynikającą z powierzchni lokalu przeznaczonej pod dany rodzaj czynności. Tą samą metodą rozlicza podatek naliczony wynikający z zakupu energii elektrycznej, ochrony obiektu, zużycia wody (które ujmowane są na tej samej fakturze). W zakresie podatku naliczonego, wynikającego z samego najmu, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca przyjął właściwą metodę przyporządkowania kwoty podatku naliczonego. Wynika to z faktu, iż płaci on właśnie za wynajęcie określonej powierzchni. W ten sposób główne kryterium odrębnego określenia kwoty podatku naliczonego jest bezpośrednio związane z przedmiotem transakcji. Wnioskodawca płacąc pewną globalną kwotę za najem płaci też kwotę za najem powierzchni 1,76 metra kwadratowego, która służy odrębnej działalności. Jej udział w całkowitej kwocie zapłaty, a także w kwocie podatku naliczonego, jest taki sam jak udział tej powierzchni w powierzchni całkowitej lokalu. Wyodrębnienie dokonane w ten sposób jest zatem prawidłowe.

Inną kwestią jest wyodrębnienie kwot podatku naliczonego dotyczących opłat związanych z wynajmowaniem lokalu. Zarówno energia elektryczna, jak i woda, są możliwe do zmierzenia. Jednocześnie nie mają one przełożenia na powierzchnię wynajmowanego lokalu, nie ma tutaj jakiegokolwiek związku. Teoretycznie w części wyodrębnionej na potrzeby działalności kantorowej Wnioskodawca może zużywać dużo więcej energii elektrycznej czy też wody niż w pozostałej części lokalu. Jest to niezależne od powierzchni danej części. Postępowanie Wnioskodawcy jest zatem w tym zakresie niewłaściwe. Jak już wskazano, najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste, faktyczne, przyporządkowanie określonych towarów i usług do danych czynności. W sytuacji Wnioskodawcy oznaczałoby to dokładne wskazanie ilości energii elektrycznej, wody oraz wartości usług ochrony wykorzystanych na cele poszczególnych czynności. Ilość zużytej energii elektrycznej na potrzeby całego lokalu, w przedstawionym stanie faktycznym, Wynajmujący określa Wnioskodawcy na podstawie jego ogólnego licznika. Wnioskodawca nie ma więc możliwości ich rozbicia na swoje poszczególne pomieszczenia. Natomiast koszty zużytej wody oraz usług ochrony są dzielone równo na wszystkich najemców lokali we wskazanym obiekcie. Przyjęty przez Wynajmującego system rozliczania wody oraz usług ochrony faktycznie więc również uniemożliwia Wnioskodawcy przyporządkowanie poniesionych kosztów określonym czynnościom. Jednocześnie, jak już wskazano, nie może ich rozliczać według stosunku powierzchni. W zaistniałej sytuacji należy uznać, iż nie jest możliwe wyodrębnienie kosztów związanych z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT oraz kosztów związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, w myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w zakresie dostarczanej Wnioskodawcy energii elektrycznej, wody oraz usług ochrony. Zatem należy przyjąć je zgodnie z proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 8 ustawy (tj. ustaloną w formie protokołu z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w Szczytnie), a następnie, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 91 ustawy, po zakończeniu roku, dokonać korekty kwoty odliczonego podatku.

Reasumując, w stosunku do kosztów najmu w ścisłym znaczeniu (sam najem) postępowanie Wnioskodawcy jest prawidłowe, natomiast w stosunku do opłat związanych z najmem (energia elektryczna, woda, usługi ochrony) jest nieprawidłowe. W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.