Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przeworsku, działając w oparciu o przepisy:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.02.2006 r. (data wpływu 20.02.2006 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, postanawia stanowisko podatnika przedstawione w przedmiotowym wniosku uznać za nieprawidłowe.

W dniu 20.02.2006 r. wpłynął do tut. organu podatkowego pana wniosek o udzielenie w jego indywidualnej sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi pan jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie na rzecz jednego podmiotu polegającą na świadczeniu usług kierowania pojazdami. Zgodnie ze zgłoszeniem o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, siedzibą i miejscem jej prowadzenia jest miejscowość P. W ramach tej działalności wykonuje pan usługi na terenie kraju i UE - jak pan twierdzi - odbywając podróże służbowe. Przedmiotem wniosku jest pytanie, czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety krajowe i zagraniczne przez prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie na rzecz jednego podmiotu polegającą na świadczeniu usług kierowania pojazdami. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie uważa pan, że przysługuje panu prawo do zaliczenia diet z tytułu podróży służbowych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle natomiast art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych prze właściwego ministra. Przepisy podatkowe, a także przepisy odrębne, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.),

nie definiują pojęcia "podróży służbowej". Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W przepisie tym pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, że wykonywanie zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy krajowe i zagraniczne należą do istoty tej działalności i nie są podróżami służbowymi, stanowią czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Przemieszczanie się poza miejscowością podaną we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako siedziby, adresu zakładu głównego stanowi istotę działalności polegającej na wykonywaniu usług transportowych w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. W konsekwencji oznacza to, że świadczenie przez pana usług kierowania pojazdami na rzecz jednego podmiotu na terenie kraju lub za granicą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w celach zarobkowych i na własny rachunek nie może być traktowane jako podróż służbowa, bowiem czynności związane z realizacją tychże usług i wiążące się z nimi podróże krajowe i zagraniczne należą do istoty prowadzonej działalności, a zatem nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom. Nieprawidłowe jest zatem stanowisko podatnika wyrażone we wniosku.