Prowadzi Pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w Urzędzie Miejskim , pod nazwą "X". Firma w latach 2000-2004 posiadała status zakładu pracy chronionej, przyznany decyzją Pełnomocnika Rządu Do Spraw Osób Niepełnosprawnych Sekretarza Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 grudnia 1999r., a następnie, na skutek decyzji Wojewodyz dnia 01.01.2005r., utraciła status zakładu pracy chronionej. Wszystkie warunki zakładu pracy chronionej były przez Pana firmę spełniane w latach 2000-2004, a w roku 2005 firma zatrudniała powyżej 25% osób niepełnosprawnych i spełniała warunki zachowania Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Wydatki na modernizację budynku handlowo-usługowego, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, w kwocie przekraczającej 3.500 zł, zostały sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Środki te pochodziły wyłącznie ze zwolnień w podatku od nieruchomości i innych podatkach, odnośnie których przysługiwały zwolnienia dla firm będących zakładem pracy chronionej, a zwolnienia te nie były dotacją. Modernizacja budynku została przeprowadzona w celu utworzenia nowych miejsc pracy i polepszenia warunków pracy dla zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.06.2006r., stwierdza, iż odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, których modernizację sfinansowano ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pochodzących wyłącznie ze zwolnień w podatku od nieruchomości i innych podatkach, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zakład Pracy Chronionej obowiązany jest tworzyć Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków ZFRON określa art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997r. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Zgodnie z ust. 7b powołanego artykułu, w przypadku utraty statusu zakładu pracy chronionej i osiągania wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 25%, pracodawca zachowuje ZFRON i niewykorzystane środki tego funduszu. Zgodnie natomiast z art. 33a wskazanej ustawy, do takich pracodawców stosuje się przepisy art. 33. Wśród źródeł finansowania ZFRON powołane wyżej przepisy wskazują m.in. zwolnienia podatkowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) powołanej ustawy za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W tym bowiem przypadku, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów będą odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 22a-22o, jednakże z uwzględnieniem art. 23 omawianej ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 kosztów uzyskania przychodów nie stanowią odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepisy art. 22g powołanej ustawy wskazują sposób określania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W przedstawionym stanie faktycznym dokonał Pan modernizacji wpisanego do ewidencji środków trwałych budynku handlowo-usługowego. Wydatki na modernizację sfinansowane zostały ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pochodzących wyłącznie ze zwolnień podatkowych. W przypadku, gdy środki ZFRON pochodzą ze zwolnień podatkowych, stanowią one środki własne podatnika i sfinansowanie nimi zakupu bądź modernizacji środka trwałego nie jest uważane za zwrot wydatków, ani też wydatkowana kwota nie podlega w obowiązującym stanie prawnym odliczeniu od podstawy opodatkowania, zatem w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przedmiotowe wydatki na modernizację budynku handlowo-usługowego, sfinansowane ze środków ZFRON, pochodzących wyłącznie ze zwolnień podatkowych, powiększają wartość początkową tego budynku jako ulepszonego środka trwałego. Odpisy amortyzacyjne od ulepszonego środka trwałego stanowią koszt uzyskania przychodów, także od tej części jego wartości, która odpowiada wydatkom na modernizację poniesionym ze środków ZFRON, pochodzących wyłącznie ze zwolnień podatkowych.