DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po rozpoznaniu zażalenia Spółki z dnia 9.12.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze z dnia 02.12.2005 r. nr PP/443-184/05 w sprawie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) odmawia zmiany przedmiotowego postanowienie uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu jest prawidłowa.

UZASADNIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej wnioskiem z dnia 14.10.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego - w dniu 20.10.2005 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy Spółka wysyła do kontrahenta towar za pośrednictwem przewoźnika, który jednym transportem wiezie towary różnych klientów. W związku z tym zamiast dokumentu CRM Spółka otrzymuje:
- list przewozowy oznaczony numerem, dokumentujący odbiór towaru przez przewoźnika z magazynu, zawierający instrukcję doręczenia;
- oświadczenie przewoźnika o dostarczeniu towaru do kontrahenta Spółki.

Zapytanie dotyczy oceny, czy powyższe dokumenty spełniają wymogi dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2005 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz czy w sytuacji gdy Spółka jest także w posiadaniu dokumentów wymienionych w pkt 2 i 3 w/w przepisu, tj. kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy, bez konieczności starania się o dodatkowe dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 w/w ustawy.
Zdaniem Spółki w sytuacji opisanej powyżej przysługuje jej prawo zastosowania 0% stawki podatku VAT.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 2.12.2005 r. nr PP/443-184/05 nie potwierdził stanowiska Spółki. Stwierdził, iż w/w list przewozowy oraz oświadczenie spedytora o dostarczeniu towaru do kontrahenta Spółki nie są dokumentami przewozowymi, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym, aby opodatkować wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stawką 0% konieczne jest posiadanie także innych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.
Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 9.12.2005 r. zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwą interpretację art. 42 ust. 3 ustawy o VAT oraz nieuwzględnienie przy interpretacji treści załączonych do wniosku dokumentów.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza:
Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:
1) (...)
2) podatnik przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z kraju o dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Dowodami, o których mowa powyżej są zgodnie z ust. 3 tego artykułu:
1) dokumenty przewozowe otrzymane otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) kopia faktury,
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar (...);
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Posiadane przez Spółkę dokumenty, tj. list przewozowy oznaczony numerem, dokumentujący odbiór towaru przez przewoźnika z magazynu oraz oświadczenie przewoźnika o dostarczeniu towaru do kontrahenta nie stanowią listu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Należy je uznać za dodatkowe dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ww. ustawy.
Jednakże w ocenie Dyrektora tut. Izby Skarbowej nie są one, obok kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, wystarczające do jednoznacznego potwierdzenia dostarczenia towaru do odbiorcy. Spółka powinna posiadać również dokumenty potwierdzające fakt odbioru towarów przez nabywcę w innym kraju członkowskim, np. korespondencję handlową z nabywcą, jeśli odbywała się ona drogą pisemną, dowód wpłaty za towar przez kontrahenta unijnego, fakturę wystawioną przez przewoźnika za wykonaną usługę.

Odnosząc się do zarzutu Spółki, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego nie uwzględnił przy interpretacji treści załączonych do wniosku dokumentów należy stwierdzić, iż organ podatkowy wydając w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej postanowienie opiera się na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku i nie ma obowiązku szczegółowego badania dokumentów dołączonych do wniosku - jako iż wniosek, o którym mowa, nie wszczyna postępowania podatkowego prowadzonego na podstawie przepisów Działu IV Ordynacji podatkowej.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika (płatnika, inkasenta) następcy prawnego podatnika, osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5 z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.