POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa ( Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 października 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 29 września 2005 r. zawarła umowę użyczenia, na podstawie której kościelna osoba prawna przekazała w nieodpłatne używanie część nieruchomości zabudowanej budynkiem dwukondygnacyjnym.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy ww. umowa użyczenia wywiera skutki podatkowe?.
Zdaniem wnoszącego wniosek, zawarta umowa użyczenia nie wywiera skutków podatkowych.
Stanowisko takie nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawnych. Pomimo nieodpłatnego charakteru umowy użyczenia, zawarcie takiej umowy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), powoduje określone konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawodawca nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie". Ograniczył się jedynie do wskazania w ust. 5 i 5a art. 12 cyt. ustawy sposobu i kryteriów ustalania ich wartości (vide też: art. 12 ust. 6 pkt 3).

Natomiast w uchwale siedmiu sędziów z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 Sąd stwierdził, iż pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 kc), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Tak więc wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez spółkę od użyczającego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i winna być ustalana na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami i prawami (...).
W świetle powyższego, stanowisko Spółki tut. organ uznaje jako nieprawidłowe.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę we wniosku bez oceny treści załączonych do wniosku dokumentów, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podmiotu podatnika/ płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.