INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla usług budowy, instalacji oraz deinstalacji stacji bazowych telefonii bezprzewodowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla usług budowy, instalacji oraz deinstalacji stacji bazowych telefonii bezprzewodowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka z o. o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność w zakresie usług budowy i implementacji nowych stacji bazowych telefonii bezprzewodowej jak i rozbudowy obiektów już istniejących. W ramach prowadzonej działalności, Spółka realizuje, samodzielnie oraz przy pomocy innych podmiotów (dalej: podwykonawców) kompleksową budowę stacji bazowej z antenami na budynku lub na maszcie. W zależności jakie zamówienie Wnioskodawca otrzyma od kontrahenta. Zamówienia są różnorodne i są realizowane czasami stopniowo tzn. kontrahent zamawia projekt dokumentacji danej stacji, który jest fakturowany po wykonaniu usługi, moment rozpoznawania obowiązku podatkowego w tym przypadku jest na zasadach ogólnych zgodnie z art. 19 ust. 1 lub ust. 4 ustawy o VAT.

Następnie klient wystawia kolejne zamówienie na budowę stacji bazowej z antenami na dachu lub maszcie. Taka usługa przez Spółkę jest rozpoznawana jako usługa budowlano-montażowa, polegająca na budowie stacji bazowej na wieży, kominie lub na maszcie.

Prace w tym zakresie obejmują takie czynności jak: otrzymanie pełnej dokumentacji projektowej od klienta, otrzymanie zlecenia na budowę stacji, wizyta techniczna na obiekcie celem sprawdzenia stanu aktualnego, podpisanie z właścicielem obiektu protokołu wejścia (przekazania przedmiotu najmu), zlecenie konstrukcji stalowej, zamówienie rozdzielni elektrycznych, zamówienie tras kablowych, zabezpieczenie terenu wokół stacji, rozpoczęcie prac przygotowawczych na obiekcie, odbiór konstrukcji stalowej, odbiór tras kablowych, transport konstrukcji na teren stacji, transport pionowy materiałów na dach, przystąpienie do montażu podstaw pod maszty, montaż masztów, montaż zasilania stacji, uzbrojenie masztów we wsporniki i ramki antenowe montaż ramy stalowej, montaż rozdzielni elektrycznej, montaż tras kablowych, montaż uziemienia stacji, montaż licznika i spisanie protokołu z właścicielem ze stanem początkowym, dokonanie czynności odbiorowych stacji. Wszystkie te czynności wykonywane przez Spółkę lub przez podwykonawców według Spółki są rozpoznawane jako usługi budowlano-montażowe, czyli obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z przepisami ustawy o VAT z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d.

Spółka oprócz budowy stacji bazowej wykonuje także prace instalacyjne lub deinstalacyjne, które są odrębnie zamawiane przez poszczególnych klientów. Zakres prac instalacyjnych jest szeroki i mogą mieć charakter pracy na wysokościach i prac elektrycznych.

Prace te są wykonywane na różnego typu obiektach: w pomieszczeniach technicznych tj. kontenerach technicznych, w dużych pomieszczeniach np. centrale telekomunikacyjne, na dachach budynku, na kominach, na kościołach, na konstrukcjach wieżowych i obejmują takie prace instalacyjne jak:

• instalacje systemu anten sektorowych wraz z kablami koncentrycznymi i elementami torów radiowych (diplexery, splittery, TMA, RET, itp.) polegające na: zawieszeniu anten na istniejących konstrukcjach wsporczych zgodnie z otrzymanym projektem, ustawienie odpowiednich azymutów i tiltów (pochylenie mechaniczne anten), wykonanie i instalacja kabli koncentrycznych (zarobienie konektorów końcowych i kabli uziemiających, założenie oznaczników identyfikujących okablowanie), zabezpieczenia okablowania przed uszkodzeniem mechanicznym, pomiary.
• instalacja szaf technologicznych wewnętrznych i zewnętrznych polegające na: przytwierdzenie szafy do podłoża (podłoga techniczna lub konstrukcja zewnętrzna), podłączenie zasilania AC, podłączenie zasilania DC, wyprowadzenie kabla alarmowego, instalacji paneli ethernet, optycznych, elektrycznych, podłączenie uziemienia, wykonanie pomiarów elektrycznych kabli zasilających AC/DC.
• instalacja zasilaczy 48V wewnętrznych i zewnętrznych polegające na: przytwierdzeniu szafy do podłoża (podłoga techniczna lub konstrukcja zewnętrzna), podłączenie zasilania AC, wyprowadzenie kabla alarmowego, podłączenie uziemienia, instalacji backupu bateryjnego, wykonanie pomiarów elektrycznych kabli zasilających AC.
  
  

W piśmie uzupełniającym z dnia 6 lipca 2012r. Wnioskodawca wskazał, że prace instalacyjne lub deinstalacyjne dotyczące stacji bazowych telefonii bezprzewodowej mieszczą się w grupie PKWiU 43 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy usługi budowy stacji bazowej są usługami budowlano-montażowymi, a obowiązek podatkowy powstaje na szczególnych zasadach, czyli zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT...

Czy usługi instalacyjne lub deinstalacyjne, wykonywane przez spółkę według odrębnego zamówienia przez inwestora, są również usługami budowlano-montażowymi, a obowiązek podatkowy powstaje na szczególnych zasadach, czyli zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisy Ustawy o VAT nie definiują pojęcia „usługi budowlano-montażowe” dlatego też w tym zakresie Spółka odwołała się do PKWiU. Roboty budowlane zostały określone w sekcji F klasyfikacji. W związku z powyższym Spółka uznaje, że świadczone przez nią usługi są robotami budowlanymi, a na gruncie Ustawy o VAT stanowią usługi budowlano-montażowe. Dodatkowo przy określeniu czy dana usługa ma charakter budowlany Spółka posłużyła się pomocniczo przepisami Prawa budowlanego, według którego, zgodnie z art. 3 ust. 7, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei obiektami budowlanymi są: budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowle stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, obiekty małej architektury.

W związku z powyższym, usługi świadczone przez Spółkę mają charakter usług budowlano-montażowych, ponieważ ściśle powiązane są z budynkiem lub z budowlą. Zgodnie z tym obowiązek podatkowy w podatku i usług z tytułu realizowanych przez Spółkę prac polegających na kompleksowych usługach budowy lub rozbudowy stacji bazowych telefonii bezprzewodowej, które zostały szczegółowo opisane we wniosku według podatnika są usługami budowlano-montażowymi w wyniku czego powstaje szczególny moment obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, tj. w momencie otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem 30 dni od dnia, w którym dane usługi zostały wykonane.

Natomiast jeżeli chodzi o instalację różnego typu lub deinstalacje, które są przedstawiono we wniosku, które są odrębnie zamawiane przez kontrahentów i realizowane przez spółkę samodzielnie lub przez podwykonawców, Spółka uznaje, że są to również usługi budowlano-montażowe, ponieważ dotyczą stacji bazowych, instalacje takie mogą być wykonywane naziemnie, na dachu, na kominach, na wieży kratowej, na kościołach itp.

Na tej podstawie spółka uznaje, że świadczone przez nią usługi tzn. budowa stacji bazowych oraz instalacje lub deinstalacje, które są związane ze stacjami bazowymi, są usługami budowlano-montażowymi pomimo, że usługi budowy stacji i instalacji są odrębnymi usługami, czasami wykonywane w ramach różnych zamówień przez klienta, jak i również mogą nie być ze sobą powiązane. Usługa budowy stacji i instalacji są odrębnie fakturowane według poszczególnych protokołów odbioru prac jak i zamówień inwestora. Zgodnie z tym spółka uważa, że dla usług instalacyjnych lub deinstalacyjnych również obowiązek podatkowy powstaje według art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, tj. w momencie otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem 30 dni od dnia, w którym dane usługi zostały wykonane.

Natomiast pozostałe usługi wykonywane przez Spółkę typu – wykonanie projektu, pomiary są usługami gdzie obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054).

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Ustawa o podatku od towarów i usług zaliczyła usługi budowlane i budowlano-montażowe do grupy usług, dla których przewidziano tzw. szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, w przypadku wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia ich wykonania.

Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano–montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Poza terminem zapłaty, istotne jest także zdefiniowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane. Na mocy art. 19 ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo–odbiorczych.

Pojęcie „protokoły odbiorów częściowych i końcowych” występuje w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.), jako jeden z elementów „dokumentacji budowy”. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „wykonania usługi”. Dlatego, w przypadku usług budowlanych za datę wykonania usługi powszechnie przyjmuje się dzień odbioru technicznego robót, potwierdzony stosownym protokołem zdawczo–odbiorczym lub innym dokumentem stwierdzającym przyjęcie wykonanej usługi. Zatem dzień wykonania usługi – to dzień podpisania protokołu. W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres. Z protokołu winno zatem jasno wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał, oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. Istotne jest to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję – w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane). Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru – częściowy bądź końcowy. Odbiór robót jest elementem przełomowym w stosunkach o roboty budowlane: z jednej strony potwierdza wykonanie zobowiązania i otwiera wykonawcy prawo do żądania wynagrodzenia, bądź wskazuje na jego niewykonanie lub nienależyte wykonanie w całości lub części wobec istnienia wad i rodzi odpowiedzialność za wady ujawnione przy odbiorze, a z drugiej strony wyznacza początek biegu terminów rękojmi za wady. Odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie treść przepisu art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy o VAT).

Ustawodawca określił, kiedy w przypadku świadczenia usług budowlanych należy wystawić fakturę. Zgodnie zatem z § 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórych podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Z powyższego wynika, iż ostateczny termin wystawienia faktury to data powstania obowiązku podatkowego, czyli 30. dzień od dnia wykonania usługi, a jeśli płatności dokonano wcześniej, wówczas będzie to dzień dokonania zapłaty.

W tym miejscu zauważyć należy, iż zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa budowlana czy budowlano–montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (takie jak np. materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Aby bowiem móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Należy zwrócić uwagę, że określając, w przywołanym wcześniej art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych, jednocześnie jednak przepisy tej ustawy nie zawierają legalnej definicji usług budowlanych (budowlano-montażowych) ani jakichkolwiek odesłań w tym zakresie do przepisów innych (podatkowych lub niepodatkowych) aktów prawnych.

Dla zdefiniowania ww. usług można zatem odwołać się aktów prawnych w których takie pojęcia zostały zdefiniowane, np. przepisy w zakresie prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623, ze zm.), przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Natomiast obiektem budowlanym, w myśl art. 3 pkt 1 tej ustawy jest:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Montaż – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.). – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług budowy i implementacji nowych stacji bazowych telefonii bezprzewodowej jak i rozbudowy obiektów już istniejących. W ramach prowadzonej działalności, Spółka realizuje, samodzielnie oraz przy pomocy innych podmiotów (dalej: podwykonawców) kompleksową budowę stacji bazowej z antenami na budynku lub na maszcie.

Prace w tym zakresie obejmują takie czynności jak: otrzymanie pełnej dokumentacji projektowej od klienta, otrzymanie zlecenia na budowę stacji, wizyta techniczna na obiekcie celem sprawdzenia stanu aktualnego, podpisanie z właścicielem obiektu protokołu wejścia (przekazania przedmiotu najmu), zlecenie konstrukcji stalowej, zamówienie rozdzielni elektrycznych, zamówienie tras kablowych, zabezpieczenie terenu wokół stacji, rozpoczęcie prac przygotowawczych na obiekcie, odbiór konstrukcji stalowej, odbiór tras kablowych, transport konstrukcji na teren stacji, transport pionowy materiałów na dach, przystąpienie do montażu podstaw pod maszty, montaż masztów, montaż zasilania stacji, uzbrojenie masztów we wsporniki i ramki antenowe montaż ramy stalowej, montaż rozdzielni elektrycznej, montaż tras kablowych, montaż uziemienia stacji, montaż licznika i spisanie protokołu z właścicielem ze stanem początkowym, dokonanie czynności odbiorowych stacji.

Spółka oprócz budowy stacji bazowej wykonuje także prace instalacyjne lub deinstalacyjne, które są odrębnie zamawiane przez poszczególnych klientów. Zakres prac instalacyjnych jest szeroki i mogą mieć charakter pracy na wysokościach i prac elektrycznych.

Prace te są wykonywane na różnego typu obiektach: w pomieszczeniach technicznych tj. kontenerach technicznych, w dużych pomieszczeniach np. centrale telekomunikacyjne, na dachach budynku, na kominach, na kościołach, na konstrukcjach wieżowych. Prace instalacyjne lub deinstalacyjne dotyczące stacji bazowych telefonii bezprzewodowej mieszczą się w grupie PKWiU 43 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zauważyć, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na kompleksowej budowie i implementacji nowych stacji bazowych telefonii bezprzewodowej jak i rozbudowie obiektów już istniejących, które wykonywane są na różnego typu obiektach: w pomieszczeniach technicznych tj. kontenerach technicznych, w dużych pomieszczeniach np. centrale telekomunikacyjne, na dachach budynku, na kominach, na kościołach, na konstrukcjach wieżowych, należy uznać za usługi budowlano–montażowe, dla których moment powstania obowiązku podatkowego należy określać zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT.

Natomiast pozostałe usługi jakie wykonuje Wnioskodawca polegające na wykonaniu projektu lub wykonaniu pomiarów nie zalicza się do usług budowlano-montażowych zatem obowiązek podatkowy w przypadku wykonywania tego rodzaju usług powstaje na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1 i 2 (oznaczenie jak we wniosku) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.