DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Pani z dnia 14.11.2005 r. Nr PD/415-131/05/R1 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowegoodmawia zmiany przedmiotowego postanowienia uznając, iż zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

UZASADNIENIE

We wniosku o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z dnia 08.08.2005 r. uzupełnionego pismem z dnia 23.08.2005 r. i z dnia 05.10.2005 r. Pani zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze z zapytaniem przedstawiając równocześnie swoje stanowisko w sprawie, czy w związku z opodatkowaniem przychodu z działalności wykonywanej osobiście, jako biegły sądowy na zlecenie sądu i prokuratury, podatkiem od towarów i usług w/w podatek stanowi koszt uzyskania przychodów.

W odpowiedzi na wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze postanowieniem z dnia 04.11.2005 r. Nr PD/415-131/05/R1 stwierdził, że przedstawione we wniosku stanowisko w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Organ I instancji opierając się na przepisie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) uznał, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług od wynagrodzenia uzyskanego z tytułu działalności wykonywanej osobiście na zlecenie sądu i prokuratury.

Na w/w postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze Pani złożyła w dniu 14.11.2005 r. zażalenie, w którym zarzuca, że otrzymane postanowienie nie wyjaśnia problemów z jakimi spotyka się jako biegła sądowa.
Podnosi, że sprawa nie jest jednoznaczna wobec nierozstrzygniętego do tej pory - na najwyższych szczeblach (ministerialnych z udziałem Rzecznika Praw Obywatelskich) problemu, czy w przypadku postanowienia sądu o powołaniu biegłego do sporządzenia opinii zachodzi stosunek cywilnoprawny czy procesowy. Wyjaśnia, że nie otrzymuje od sądu „zlecenia" tylko jest „powoływana do sporządzenia opinii postanowieniem sądu".
Zdaniem Pani wydaje się, że do czasu rozstrzygnięcia tego problemu, określenie sposobu postępowania wskazanego w w/wym. postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze jest przedwczesne.Podnosi, że w dotychczasowej praktyce wystawione były rachunki respektowane przez sądy, nie uwzględniające podatku od towarów i usług. Uregulowanie zaległości w podatku od towarów i usług musi łączyć się z odzyskaniem nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych, a w tej sprawie nie znajduje rozwiązania w otrzymanych postanowieniach.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie dokonując oceny okoliczności rozpatrywanej sprawy zauważa co następuje:
Jak wynika z akt sprawy Pani poza przychodami z działalności gospodarczej uzyskuje również jako biegły sądowy przychody z działalności wykonywanej osobiście na zlecenie sądu i prokuratury. Od przychodów z tego tytułu zleceniodawca, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych pobiera zaliczki na podatek dochodowy.
W ocenie Pani W. należny podatek od towarów i usług (na podstawie faktury wewnętrznej) powinien być ujęty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodów, pomimo, że jest to działalność odrębna od działalności gospodarczej.
Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie nie podziela takiego stanowiska.Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:
- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w częściprzekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, - przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzebę reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.
Wobec powyższego w opisanym stanie sprawy brak jest podstaw do odmiennego rozstrzygnięcia.
Z tych względów Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie orzekł jak w sentencji. Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.