Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, że w październiku 2004 r., podpisała z bankiem umowę na zakup 3.200.000 USD po umówionym kursie z ostatecznym terminem wykupu tych walut w dniu 12 stycznia 2005 r. Waluta miała zabezpieczyć płatności objęte kontraktami dostaw. W wyniku gwałtownych zmian na rynku w obrocie surowcowym część kontraktów nie doszła do skutku i tym samym Spółka była zmuszona zrezygnować z zakupu części zamówionej waluty. Po upływie umownego terminu bank obciążył rachunek Spółki w dniu 12 stycznia 2005 r. różnicą pomiędzy kursem umownym a kursem kupna z dnia rozliczenia przypadająca na kwotę nie wykupionych walut. Powstał w Spółce koszt finansowy w wysokości 577.000 PLN.

Na tle takich okoliczności faktycznych Spółka ma wątpliwości, czy poniesiona w 2005 r. na rzecz banku opłata z tytułu marży bankowej od nie wykupionych a zamówionych wcześniej walut obcych po umówionym kursie stanowi koszt uzyskania przychodu?

Według stanowiska zaprezentowanego w przesłanym wniosku Spółka uważa, że poniesiony wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodów, ponieważ jego celem było osiągnięcie przychodów i z takim zamiarem zamówiony został zakup waluty. Zamówione dostawy pokryte były wstępnymi kontraktami sprzedaży. Z uwagi jednak na gwałtowny wzrost cen towarów będących przedmiotem obrotu przekraczających uzgodnione ceny sprzedaży, Spółka musiała zrezygnować z ich zakupu, gdyż groziłoby to poniesieniem straty na sprzedaży. Ponadto, poniesiony wydatek nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Według Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 8b oraz ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący.

W myśl art. 16 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z bankiem terminowy kontrakt walutowy, który w świetle definicji zawartej w art. 16 ust. 1b ustawy zalicza się do pochodnych instrumentów finansowych. W związku z rezygnacją z realizacji umowy Spółka poniosła wydatek, który we wniosku o udzielenie interpretacji określiła jako marża bankowa.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy, za koszt uzyskania przychodów nie uważa się wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak zatem wynika z tego przepisu wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych nie stanową kosztu uzyskania przychodów, ale tylko do pewnego momentu. Takim momentem w przedmiotowej sytuacji jest rezygnacja z realizacji praw wynikających z tych instrumentów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Biorąc pod uwagę fakt, że umowa zawarta z bankiem służyła zabezpieczeniu płatności objętych kontraktami, to wydatki poniesione przez Spółkę stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż za koszty uzyskania przychodu uważa się też takie wydatki, które służą zabezpieczeniu źródła przychodów.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu marży bankowej od nie wykupionych a zamówionych wcześniej walut obcych po umówionym kursie stanowi koszt uzyskania przychodu.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego.