Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Św., działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku podatnika z dnia 14.06.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 14.06.2006 r. uzupełnionym pismem z dnia 5.07.2006 r. podatnik wystąpił o udzielenie wyjasnień co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W styczniu 2006 r. podatnik dokonał sprzedaży wierzytelności wynikających z niezapłaconych od 2002 r. faktur na rzecz firmy zajmującej się skupem wierzytelności za "przysłowiową złotówkę". Dowodem sprzedaży wierzytelności jest zawarta umowa cesji wierzytelności zawarta w dniu 20 stycznia 2006 r. Kwoty przychodu z tytułu wystawionych faktur zostały zarachowane w dniu wystawienia faktur. Strata powstała w wyniku sprzedaży tych wierzytelności zaliczona została przez Panią do kosztów uzyskania przychodów w dniu sprzedaży w wartości netto. Zdaniem podatnika może on zaliczyć startęw koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt. 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 ust. 1 została zarachowana jako przychód należny. Z powyższego wynika, że jeżeli wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 14 w/w ustawy, to firma ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione z tytułu sprzedaży tej wierzytelności w momencie dokonania sprzedaży.

W związku z powyższym należy uznać, że stanowisko podatnika w przedstawionej sytuacji jest prawidłowe.