Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia ... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 20 kwietnia 2006r. Nr III-2/415-12/06 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 17 marca 2006r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik w 2005r. uzyskał rozwód. W momencie rozwiązania związku małżeńskiego jego córka była osobą pełnoletnią. Podatnik dobrowolnie ponosił na rzecz córki koszty jej utrzymania, których wysokość określa na kwotę 2.000,-zł miesięcznie (życie, ubranie, korepetycje, pływanie, telefon komórkowy, utrzymanie samochodu i inne opłaty). Z tej kwoty 600,-zł córka przeznaczała na opłatę mieszkania, w którym wspólnie zamieszkuje z matką. Podatnik utrzymuje z córką kontakty poza jej miejscem zamieszkania polegające na wspólnych wyjazdach do domu letniskowego, a także regularnie się z nią kontaktuje (osobiście i telefonicznie). Córka w 2005r. nie uzyskała żadnych dochodów. Według przedstawionego w niniejszej sprawie własnego stanowiska - wobec braku ustawowego warunku dotyczącego wspólnego zameldowania czy zamieszkiwania z dzieckiem oraz spełniania wszelkich przesłanek wymaganych prawem to podatnik - ojciec, będąc osobą samotną, może skorzystać z rozliczenia swoich dochodów za 2005 r. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2006r. Nr III-2/415-12/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko podatnika przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Podatnik korzystając z przysługującego mu prawa, wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, w którym twierdzi, że interpretacja wydana przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego "nie zawiera wyczerpujących argumentów uzasadniających stosowanie przepisów wynikających z postanowień art. 6 ust. 4 pkt 3 z uwzględnieniem (...) art. 6 ust. 5 oraz art. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w zastosowaniu metody dla samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci" i narusza jego interes prawny.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku podatek może być określony, (...) na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci (...).

W myśl art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczenia podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnej,
• wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów,
• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zauważa się, że z istoty pojęcia "osoba samotnie wychowująca dziecko" wynika, że nie mogą to być dwie osoby (oboje rodzice) bowiem, jeżeli wychowaniem dziecka zajmują się dwie osoby (oboje rodzice), wówczas nie można mówić, że któraś z nich jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Stanowisko to potwierdza treść art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r., który określa krąg osób uznawanych za osoby samotnie wychowujące dzieci.

I tak, dla celów podatkowych, status osoby samotnie wychowującej dzieci przysługuje:

• jednemu z rodziców lub
• opiekunowi prawnemu,

jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,

• osobie pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich albo odbywa karę pozbawienia wolności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje rodzicom możliwości wyboru przez jednego z nich preferencyjnego sposobu opodatkowania. Przywilej ten przysługuje wyłącznie rodzicowi, który samotnie wychowuje dziecko nie zaś rodzicowi, który jedynie łoży na niego środki finansowe. Wychowywać wg słownikowego pojęcia to zapewnić osobie niedorosłej osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewnić opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności. Przy czym zauważa się, że osiągnięcie przez dziecko pełnoletności nie musi iść w parze z osiągnięciem dorosłości i samodzielności.

Poza tym, jeśli pomimo rozwodu zarówno matka jak i ojciec wychowują dziecko, wówczas konsekwentnie żadnego z rodziców nie można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko. Sam bowiem fakt, że rodzice są samotni nie oznacza, że samotnie wychowują dziecko.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, że mieszkająca razem z matką córka podatnika jest osobą pełnoletnią. Podatnik łoży na jej utrzymanie oraz regularnie się z nią spotyka. Na podstawie tak przedstawionego stanu faktycznego nie można było wywnioskować, że to podatnik jest rodzicem samotnie wychowującym dziecko. Naczelnik Urzędu Skarbowego zasadnie zatem stwierdził, że: "na tle stanu faktycznego wynikającego jedynie z treści zapytania tak jednoznacznie przedstawione stanowisko, że to właśnie podatnik - samotny rodzic wychowuje w 2005r. pełnoletnią córkę nie znajduje uzasadnienia tym bardziej, że tylko jedno z rozwiedzionych rodziców może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów za 2005r."

W kwestii natomiast podniesionych przez podatnika w zażaleniu dodatkowych argumentów wskazujących, że: matka nie wychowuje córki, która jest w pełni samodzielna finansowo (korzystając ze środków, które otrzymuje od podatnika), podatnik zaś samotnie wychowuje dziecko - Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wyjaśnia co następuje:

Organ podatkowy pierwszej instancji na wniosek podatnika dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i w formie postanowienia stwierdza, czy stanowisko podatnika w sprawie jest prawidłowe czy też nie. Przedstawione przez podatnika w zażaleniu nowe argumenty nie podlegały ocenie prawnej przez organ podatkowy pierwszej instancji i nie mogą być uwzględnione przy rozpatrzeniu zażalenia przez organ odwoławczy, który dokonuje wyłącznie weryfikacji zasadności postanowienia Naczelnika Urzędu wydanego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w stanie faktycznym, który został przedstawiony we wniosku o interpretację.

W tym stanie faktycznym i prawnym podniesione przez podatnika w zażaleniu argumenty nie mogą stanowić podstawy do zmiany bądź uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej.