D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 10.01.2006 r. (data wpływu 12.01.2006 r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza z dnia 30.12.2005 r. nr DBI/415/163/2005 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w 2005 r. odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji, ponieważ zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 09.10.2005 r. zwróciła się Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza z prośbą (uzupełnioną pismem z dnia 18.12.2005 r.) o zajęcie stanowiska - zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej - w sprawie przeniesienia prawa do ulgi budowlanej związanej z budową jednego lokalu mieszkalnego na drugi lokal mieszkalny.
W dniu 30.12.2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 29.VIII.1997 r. (Dz. U. nr 8 poz. 60 z 2005 r. ze zm.) wydał postanowienie stwierdzające, że przedstawione przez Panią we wniosku stanowisko w pkt 1 nie jest prawidłowe.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 12.01.2006 r. wniosła Pani zażalenie na w/w postanowienie będące odpowiedzią na Pani zapytanie. W zażaleniu podnosi Pani, że Organ I instancji niedokładnie zinterpretował stan faktyczny w sprawie co mogło wpłynąć na jego rozstrzygnięcie.
Dyrektor Izby Skarbowej po przeanalizowaniu akt sprawy stwierdza co następuje:
Odnosząc się do Pani zarzutów przedstawionych w złożonym zażaleniu należy zauważyć, że w świetle obowiązujących przepisów prawnych nie znajdują one uzasadnienia.
Z Pani pisma z dnia 18.12.2005 r. wynika, że w 1999 r. korzystała Pani z ulgi budowlanej w związku z budową lokalu przy ul. S. w K. W czerwcu 2002 r. zakupiła Pani większy lokal przy ul. M. w K. W lipcu tego roku sprzedała Pani lokal przy ul. S. przy czym nie określiła Pani dokładnie o który rok chodzi. Natomiast w zażaleniu podaje Pani, że nie sprzedała Pani lokalu mieszkalnego przy ul. M. dodając, że w 2005 r. nie sprzedawała Pani żadnego lokalu mieszkalnego. W świetle powyższego trudno ustalić czy Pani zapytanie skierowane do urzędu skarbowego dotyczy sytuacji faktycznej czy też hipotetycznej.

Dyrektor tut. Izby wyjaśnia, że odniesienie się w uzasadnieniu postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego do lokalu przy ul. M. zamiast do lokalu przy ul. S. nie ma wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. - o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 134, poz. 1509) - podatnikom, którzy w latach 1997 - 2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1, pkt. 1, lit. a - f w/cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r.
Podatnikom, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym przysługiwało prawo do kontynuowania odliczeń od podatku wyłącznie z tytułu tej inwestycji, w związku z którą ponieśli wydatki przed dniem 1 stycznia 2002 r. A zatem w świetle powyższych przepisów w ramach praw nabytych przysługiwało Pani prawo do dokonywania dalszych odliczeń od podatku dotyczących ulgi budowlanej w związku z budową lokalu przy ul. S. do dnia 31 grudnia 2004 r. Natomiast wydatki poniesione od dnia 1 stycznia 2002 r. dotyczące zakupionego w czerwcu 2002 r. lokalu mieszkalnego przy ul. M. nie uprawniały do skorzystania z odliczeń w ramach tzw. dużej ulgi budowlanej na warunkach obowiązujących do końca 2001 r.

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania.
Od decyzji służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, w terminie 30 dni od daty doręczenia decyzji. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.