INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 13 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu zaciągniętego przez wspólników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu zaciągniętego przez wspólników. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 maja 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-398/12/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 13 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowa w dniu 14 marca 2011 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego. Udziałowcami w Spółce komandytowej są Sp. z o.o., jako komlementariusz oraz dwie osoby fizyczne, jako komandytariusze. Spółka prowadzi księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Osoby fizyczne, dwóch wspólników Spółki komandytowej (komandytariusze) w dniu 28 marca 2011 r. zaciągnęli kredyt na zakup nieruchomości, tj. działek budowlanych. Zamierzenie budowlane od samego początku miało być realizowane przez Spółkę komandytową, ale ze względu na brak zdolności kredytowej Spółki (podmiot powstały w 2011 r.), kredyt na zakup działek został zaciągnięty przez komandytariuszy Spółki. Po otrzymaniu zgody banku komandytariusze w dniu 13 lipca 2011 r. wnieśli aportem działki budowlane do Spółki komandytowej. Na tych działkach Spółka prowadzi inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalnych oraz sprzedaży wydzielonych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie. Komandytariusze nie otrzymali zgody od banku na przeniesienie kredytu na Spółkę komandytową, dlatego też kredyt zaciągnięty na zakup tych działek nie został przeniesiony na Spółkę i nie jest ujęty w księgach rachunkowych Spółki, natomiast działki obciążone są hipoteką związaną z tym kredytem. Do chwili obecnej raty spłat kredytu obciążają solidarnie obydwu komandytariuszy Spółki. Sprzedaż mieszkań będzie realizowana po zakończeniu inwestycji, a lokale w wybudowanych budynkach będą stanowiły samodzielne lokale mieszkalne wraz z udziałem w gruncie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup działek, zapłacone solidarnie przez komandytariuszy i zwrócone im przez Spółkę na podstawie noty księgowej mogą podwyższać wartość nakładów inwestycyjnych, a w momencie zbycia wydzielonych lokali stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy, jako komandytariusza, zgodnie z przypadającym na Niego udziałem w Spółce komandytowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka komandytowa będzie osiągać przychody ze sprzedaży wyodrębnionych lokali wybudowanych na działkach obciążonych kredytem zaciągniętym na imię i nazwisko komandytariuszy tej Spółki. W związku z tym istnieje powiązanie pomiędzy wydatkami na spłatę rat odsetkowych kredytu, a uzyskanym przez Spółkę przychodem. Raty kapitałowo-odsetkowe obciążają solidarnie Wnioskodawcę i drugiego komandytariusza Spółki komandytowej. W ocenie Wnioskodawcy, udokumentowane na postawie noty księgowej, odsetki spłacone, zgodnie z harmonogramem spłat rat kredytów, mogą podwyższać wartość nakładów inwestycyjnych, a w momencie sprzedaży wyodrębnionych lokali wraz z prawem do udziału w gruncie, będą one stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania w wysokości odpowiadającej Jego udziałowi (zgodnie z umową spółki) w zyskach Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), (…).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości dokonywania pomniejszenia przychodów podatkowych o wydatki poniesione na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe. Jednakże istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy spłata kredytu dotyczy składników majątku należących do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Stanowisko powyższe ma zastosowanie w pełni, gdy podatnik podatku dochodowego prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko (działalność indywidualną), wydatki zostały sfinansowane zaciągniętym kredytem, który w pełni został faktycznie przeznaczony do prowadzenia tej działalności gospodarczej.

Inaczej jednak wygląda sytuacja, gdy kredyt zaciągają na własne nazwiska osoby fizyczne, które prowadzą działalność gospodarczą w ramach spółki komandytowej. Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – określonego w dalszej części skrótem – K.s.h.), spółka komandytowa jest spółką osobową. Treść art. 8 § 1 K.s.h wskazuje, że spółka komandytowa choć nie jest osobą prawną może we własnym imieniu (czyli na spółkę komandytowa, a nie na wspólników) nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Celem spółki osobowej jest prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą – zgodnie z art. 8 § 2 K.s.h. W myśl natomiast art. 28 K.s.h. majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione, jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przy czym stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
   
   

Ze złożonego wniosku wynika, że osoby fizyczne, dwóch wspólników Spółki komandytowej (komandytariusze) w dniu 28 marca 2011 r. zaciągnęli kredyt na zakup nieruchomości, tj. działek budowlanych. W dniu 13 lipca 2011 r. komandytariusze wnieśli aportem działki budowlane do Spółki komandytowej.

Mając jednak na względzie powołane powyżej przepisy zauważyć należy, iż aby odsetki od kredytu, stanowiącego zobowiązanie osób fizycznych, na podstawie umowy kredytu mogły być podatkowymi kosztami Spółki (wszystkich wspólników) warunkiem koniecznym jest, by to Spółka komandytowa była stroną umowy kredytu oraz by możliwym było do udowodnienia, że koszty te ponoszone są w celu uzyskania przychodu przez tę Spółkę.

Oznacza to, że wszyscy wspólnicy Spółki musieliby zawrzeć jedną umowę kredytu, a następnie wykazać „zasadność podatkową” (związek z przychodem) takich wydatków.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż kredyt indywidualny (prywatny), nawet przeznaczony na działalność gospodarczą Spółki, nie jest kredytem zaciągniętym przez Spółkę komandytową, ponieważ Spółka ta nie jest stroną umowy kredytowej. W związku z tym odsetki od przedmiotowego kredytu, zaciągniętego przez wspólników, jako osoby fizyczne, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów w Spółce komandytowej.

Ponadto, należy zauważyć, że kredyt został zaciągnięty przez wspólników spółki komandytowej, celem zakupu działek budowlanych wniesionych aportem do tej Spółki. Tym samym środki te nie były ponoszone w celu uzyskania przychodu przez tę Spółkę, lecz przeznaczone na sfinansowanie zakupu przedmiotu aportu wspólników Spółki.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.