UZASADNIENIE

Stan faktyczny przedstawiony przez podatnika:
W dniu 29.12.2005 r. podatnik otrzymał zgodnie z umową 3/2005 z dnia 15.12.2005 r. refundację kosztów wyposażenia stanowisk pracy dla skierowanych osób bezrobotnych. Podatnik utworzył 10 stanowisk pracy i na każde stanowisko otrzymał zwrot kosztów wyposażenia w kwocie 11500 zł. Zgodnie z par. 3 ust. 4 umowy zwrot kosztów dokonany został w kwocie brutto. Aby uzyskać zwrot w maksymalnej kwocie 11 500 zł. na utworzenie każdego stanowiska pracy podatnik musiał wydać co najmniej 14 375 zł. (25% musiał stanowić wkład własny). Podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zapytanie:
1. Czy podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących zakup środków trwałych, służących do wyposażenia miejsc pracy, w przypadku refundacji przez Starostę kosztów ich nabycia w wysokości brutto podlega odliczeniu?
2.Czy w przypadku prawa do odliczenia, ww. podatek stanowi przychód z działalności gospodarczej?

Stanowisko strony:
1. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z 2004r. ze zm.) zdaniem podatnika przysługuje mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środków trwałych refundowanych przez Starostę.
2. Podatek nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Stanowisko organu podatkowego:
Ad. 1 Z przedstawionej przez podatnika umowy nr 3/2005 o refundację kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanych osób bezrobotnych wynika, że Starosta zwróci koszty wyposażenia 10 stanowisk pracy dla osób bezrobotnych, poniesione i udokumentowane przez podatnika, w wysokości 115 000 zł., nie większej jednak niż w wysokości wynikającej z przedstawionych przez podatnika faktur (rachunków) – par. 1 pkt 2 umowy. Natomiast zgodnie z par. 3 pkt 4 ww. umowy przy rozliczeniu poniesionych i udokumentowanych przez podatnika kosztów wyposażenia brane będą pod uwagę kwoty brutto wynikające z faktur.
Rozpatrując kwestię odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu środków trwałych służących do wyposażenia ww. miejsc pracy należy wziąć pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zawarte w Dziale IX – „Odliczenie i zwrot podatku. Odliczenia częściowe”. Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z 2004r. ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Jednakże art. 88 ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług stanowi, że ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej art. 88 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji.
W ocenie organu podatkowego otrzymanie przez podatnika refundacji wyliczonej na podstawie wydatków w kwocie brutto, zwrotu kosztów związanych z nabyciem środków trwałych podlegających amortyzacji, wykorzystywanych następnie do wykonywania czynności opodatkowanych, nie powoduje utraty prawa określonego w art. 86 ust., 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ad. 2 Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej jest, w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku VAT zgodnie z odrębnymi przepisami – naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:
jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT;w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek VAT nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
W przedmiotowej sprawie podatek naliczony VAT z tytułu zakupu środków trwałych w celu wyposażenia stanowisk pracy dla skierowanych osób bezrobotnych, zgodnie z powołanym powyżej przepisem, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, gdyż:
1. zakupu dokonał podatnik podatku od towarów i usług,
2. nabyte towary służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem vat,
3. podatnikowi przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.
Ponadto naliczony podatek VAT nie powiększa wartości środka trwałego.Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro w przedmiotowej sprawie podatek naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, to w wyniku odliczenia go zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.