Działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4, art. 14b § 1 i 2, art. 216 § 1, art. 218 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z
• art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzyżowie, w odpowiedzi na wniosek z dnia 6.01.2006 r., (...), w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowe stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę w zapytaniu. Prawidłowo zostało zakwalifikowane świadczenie otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w N. jako wynagrodzenie i zaliczone do przychodów określonych w art. 13 pkt 6 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przyjęto prawidłowy sposób naliczania podatku dochodowego członkom ww. Komisji.

Pismem z dnia 6.01.2006 r. (data wpływu w dniu 9.02.2006 r.) Urząd Gminy w N. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w kwestii wyjaśnienia zasad liczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego członkom Gminnej Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w N. za udział w posiedzeniach tej Komisji. Jak wynika z stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku, Urząd Gminy w N., realizując zadania gmin w zakresie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych, uchwala corocznie gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, stanowiący część strategii rozwiązywania problemów społecznych w Gminie, natomiast program ten jest realizowany przez Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, której członkowie za udział w posiedzeniach Komisji w myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) otrzymują wynagrodzenie. W ocenie Urzędu Gminy w N. świadczenie otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Profilaktyki Problemów Alkoholowych za posiedzenia tej Komisji nie jest dietą, a więc nie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast jest ono wynagrodzeniem, o czym w ocenie Urzędu Gminy przesądza przepis art. 41 ust. 5 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W związku z powyższym, iż ww. świadczenie zdaniem wnioskodawcy nie jest dietą, lecz jest wynagrodzeniem, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w oparciu o przepis art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opinii wnioskodawcy zastosowany przepis jest właściwy, bowiem tytułem przychodu jest udział w komisji powołanej przez organ administracji samorządowej, jakim jest wójt, natomiast komisja powołana została zarządzeniem wójta Gminy N., a dochód uzyskiwany przez jednego członka wynosi 70 zł za jedno posiedzenie, przy średnio 10 posiedzeniach w roku. W związku z tym, w ocenie Urzędu Gminy w N. od wypłacanych członkom Komisji wynagrodzeń prawidłowo naliczono podatek dochodowy wg stawki 19-procentowej z zastosowaniem 20-procentowych kosztów uzyskania przychodów, kierując się przepisem art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin (...). W myśl art. 11a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta), a do właściwości organów gminy, jako zadań własnych, należy m.in. powoływanie komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. W ramach realizacji powyższych zadań, na mocy przepisów art. 41 ust. 3 i 5 powołanej powyżej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 ww. ustawy, oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście, natomiast z kolei art. 13 pkt 6 tej ustawy określa przychody z działalności wykonywanej osobiście, za które uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 (kontrakty menadżerskie). Na mocy art. 41 ust. 5 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, zasady wynagradzania członków komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych. W przepisach ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi uregulowano, iż rada gminy ma prawo określać członkom komisji jedynie zasady wynagradzania.

Powyższe potwierdza stan faktyczny w sprawie, zgodnie z którym członkowie Gminnej Komisji ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w N. otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniach komisji w wysokości 70 zł za jedno posiedzenie, przy średnio 10 posiedzeniach w roku.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny w sprawie oraz przepisy regulujące powoływanie komisji rozwiązywania problemów alkoholowych oraz zasady wynagradzania ich członków należy uznać, że przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne będące członkami komisji, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powołanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem wynagrodzenia otrzymywane przez osoby wchodzące w skład Gminnej Komisji ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych stanowią przychód, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie ustawy. Zasady opodatkowania wskazanych powyżej przychodów zostały określone w art. 41 ust. 1 i 1a i art. 42 ust. 1 i 2 pkt 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19 % należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b. Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa się w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Z kolei na podstawie art. 42 ust. 1 tej ustawy płatnicy, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek), przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika. Natomiast stosownie do art. 41 ust 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom oraz urzędom skarbowym, właściwym według miejsca zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-8B. Jednocześnie osiągający przedmiotowe dochody podatnicy są obowiązani wykazać je, łącznie z dochodami uzyskanymi z pozostałych źródeł w składanym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym zeznaniu rocznym, obliczywszy, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 ww. ustawy, należny podatek dochodowy od osób fizycznych.