P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza środki trwałe w części finansowane ze środków Funduszu Spójności Unii Europejskiej. Kwalifikacja wydatków i refundacja środków finansowych dokonywana jest z udziałem Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Spółka dokonała płatności na rzecz wykonawcy w PLN jako odzwierciedlenie robót rozliczonych na podstawie zawartego kontraktu w EUR. W księgach Spółki wydatek ten został potraktowany jako zwiększenie nakładów na środki trwałe w budowie. Następnie, po dokonanej kwalifikacji, Komisja Europejska przekazała na konto Spółki prowadzone w EUR, środki jako refundację poniesionych przez Spółkę wydatków. Wpływ został zaksięgowany wg kursu banku i księgowo odniesiony na konto "rozliczenia międzyokresowe przychodów", a w przyszłości będzie rozliczony jako odpisy amortyzacyjne. Otrzymane środki Spółka przelała z rachunku prowadzonego w EUR na rachunek w PLN (wg kursu banku), z którego dokonano wcześniej zapłaty dla wykonawcy.

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się do Naczelnika tutejszego Urzędu z zapytaniem, czy w przedstawionym stanie faktycznym powstałe różnice kursowe ustalone według kursu banku, z którego usług Spółka korzystała, należy odnieść do nakładów na środki trwałe w budowie, czy też należy je zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych i uwzględnić w rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Strony, w momencie sprzedaży waluty, w związku z wyceną rozchodu powstają różnice kursowe. Spółka otrzymaną walutę, jako dofinansowanie do wytwarzanych środków trwałych, odsprzedaje bankowi. Ustala w związku z tym różnice kursowe oraz ujmuje to zdarzenie w księgach w przeliczeniu na PLN po kursie kupna banku, z którego usług spółka korzysta. Taki sposób przeliczenia Spółka uznaje za zgodny z art. 12 ust.2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ust.2 pkt 1 ustawy o rachunkowości.

Według Strony w przedstawionym stanie faktycznym, sprzedaż waluty bankowi następuje w celu uzyskania waluty polskiej potrzebnej do regulowania płatności związanych z prowadzonymi nakładami inwestycyjnymi, w związku z tym powstałe w wyniku rozchodu waluty z rachunku bankowego różnice kursowe, będą skutkowały koniecznością odpowiedniej modyfikacji wartości początkowej środków trwałych, czyli będą odnoszone na konto środki trwałe w budowie jako element nakładów własnych Spółki. Powyższe znajduje uzasadnienie w treści art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osón prawnych, z którego wynika, że cenę nabycia oraz koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W zaistniałej sytuacji, w ocenie Strony, mamy do czynienia z refundacją wydatku z wydzielonego konta inwestycyjnego na konto obrotowe, która nie ma znaczenia, ponieważ z tego konta wcześniej była uregulowana płatność za zobowiązania inwestycyjne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, że stanowisko Strony jest nieprawodłowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Art. 12 ust. 3 w/w ustawy stanowi, że jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Poniesione w walutach obcych koszty przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyliczając różnice kursowe należy stosować następujące kursy walut:
- w przypadku walut wpływających na dewizowy rachunek bankowy - kurs kupna walut banku obsługującego podatnika (art. 12 ust. 2a),
- w przypadku odprzedaży bankowi posiadanych na rachunku walut - kurs kupna walut banku obsługującego podatnika (art. 12 ust. 2a),
- w przypadku faktycznej zapłaty z dewizowego rachunku za zobowiązania w walucie obcej - kurs sprzedaży walut banku obsługującego podatnika (art. 15 ust. 1a).

W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w przedstawionym stanie faktycznym, do ustalenia różnic kursowych powstałych w wyniku odsprzedaży bankowi posiadanej przez Stronę waluty obcej ma zastosowanie cytowany powyżej art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym w przypadku walut wpływających na dewizowy rachunek bankowy lub w przypadku odsprzedaży bankowi walut obcych, należy zastosować kurs kupna walut banku obsługującego podatnika. Zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych, nie stanowią samodzielnych wielkości ekonomicznych, będących przychodami lub kosztami podatkowymi w rozumieniu art. 12 ust. 1 lub art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnice te wyłącznie korygują wielkości przychodów lub kosztów do wysokości kwot faktycznie uzyskanych przychodów lub faktycznie poniesionych kosztów. Jeżeli różnice kursowe dotyczą transakcji związanych z powstaniem kosztów, to w zależności od kierunku zmian wartości walut, stanowią zwiększenie lub obniżenie poniesionych kosztów. Jeżeli natomiast różnice kursowe dotyczą transakcji przynoszących przychód (sprzedaż walut), to ze względu na uzyskaną korzyść lub stratę, przychody ulegają podwyższeniu lub obniżeniu o wartość różnic kursowych.

W przedmiotowej sprawie różnice kursowe dotyczą otrzymanego przychodu z tytułu refundacji wydatków poniesionych uprzednio na wytworzenie środków trwałych. Biorąc powyższe pod uwagę, przedmiotowe różnice kursowe wpływają na wysokość faktycznie uzyskanego przychodu z tego tytułu, natomiast w żaden sposób nie mogą wpływać na wysokość kosztu wytworzenia środków trwałych. Brak jest podstaw do zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 16g ust.5 przywołanej wyżej ustawy, zgodnie z którym koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Powyższa zasada dotyczy zatem ewentualnej korekty wydatków określonych w art. 16g ust. 4, o ile wydatki te były zarachowane bądź poniesione w walutach obcych. Zasada ta nie ma natomiast związku ze źródłem pochodzenia środków wydatkowych na te cele bądź z ich późniejszą refundacją.

Spółka podnosi, że sprzedaż waluty bankowi następuje w związku z regulowaniem płatności związanych z prowadzonymi nakładami inwestycyjnymi. Jednak wszystkie rozliczenia Strony z podwykonawcami prowadzone są w PLN i w takiej wysokości zwiększają nakłady na środki trwałe w budowie. W konsekwencji, ponieważ wydatki poniesione na wytworzenie środków trwałych ponoszone są w PLN, nie można uznać, że różnice kursowe, powstałe w wyniku odsprzedaży waluty z rachunku bankowego, będą skutkowały modyfikacją wartości początkowej środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.