P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 02.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 03.03.2006r.), uzupełnionego pismem z dnia 28.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 29.03.2006r.) nr L.dz. DN/KS/031/2006 o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 2005 roku wyliczony w decyzjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie podatek VAT należny za okres XI - XII 2003r. oraz I - IV 2004r., Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zakwestionował w wydanych decyzjach wykazany przez Spółkę w deklaracjach VAT-7 podatek od towarów i usług za okres XI 2003r. - IV 2004r. i określił Stronie zobowiązanie podatkowe w podatku VAT. Decyzje te zostały podtrzymane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W decyzjach wyliczono kwotę podatku należnego w oparciu o stawkę 22% (łącznie kwota 568.196,00 zł), tymczasem Spółka w deklaracjach VAT-7 wykazywała stawkę 0%.

Spółka stoi na stanowisku, iż wartość podatku wynikającego z decyzji może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2005r. Zdaniem Strony wskazuje na to treść art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie zalicza się do przychodów należnego podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki, ponieważ podatek został wyliczony w drodze decyzji wymiarowych, zobowiązanie winno zostać zaliczone do kosztów podatkowych w momencie jego zapłaty. Strona powołuje się przy tym na treść przepisu art. 15 ust. 4 wspomnianej ustawy, stosownie do którego, jeżeli zarachowanie kosztów nie było możliwe, to winny być one potrącone w roku, w którym zostały poniesione.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Zasadniczo podatek od towarów i usług nie jest ani przychodem, ani kosztem w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Ponadto, przepisy tej ustawy uniemożliwiają praktycznie zaliczanie należnego podatku od towarów i usług rownież do kosztów uzyskania przychodów. Od wskazanej reguły jest wyjątek określony w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b przywołanej ustawy, który w brzmieniu obowiązującym w latach 2003-2004 stanowił, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:

importu usług, jeśli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu odrębnych przepisów,

przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami;

Przepis ten w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2005r. stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:

importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

W przedmiotowej sprawie wyjątek ten nie ma zastosowania, ponieważ wyliczony w decyzjach organu podatkowego podatek należny nie dotyczy importu usług oraz przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy. Uwzględniając powyższe, należny podatek od towarów i usług, dotyczący przypadku niewymienionego w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b, nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu zwraca uwagę, iż rozstrzygnięcia zawarte w wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie decyzjach utrzymujących w mocy decyzje Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, mają wpływ na wysokość przychodów wykazanych przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ponieważ, stosownie do ww. art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy, należny podatek od towarów i usług nie jest przychodem, w przychodach podatkowych wykazuje się kwoty netto (nie uwzględniające VAT). Tymczasem w efekcie wydanych decyzji wymiarowych w zakresie podatku od towarów i usług w przychodach podatkowych zadeklarowane są przychody w kwotach brutto, tj. wraz z podatkiem należnym VAT. W związku z powyższym o kwotę wynikającą z przedmiotowych decyzji Strona winna skorygować (zmniejszyć) przychody. Art. 12 ust. 3a cytowanej ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym: wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach. Powyższe przepisy określają moment powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. Jednak w przypadku wydania decyzji przez organy podatkowe korekta przychodu winna nastąpić w momencie faktycznego zmniejszenia przychodu, czyli w momencie zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z decyzji. Dlatego też Strona winna zmniejszyć przychody w tym roku, w którym uprawomocniły się decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.