W dniu 12. 05. 2006r. złożono wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w zakresie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Wniosek dotyczy ustalenia czy podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych renta uzupełniająca wypłacana osobie poszkodowanej w wypadku.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca został zobligowany do wypłacania osobie poszkodowanej w wypadku renty uzupełniającej.

Renta ta została przyznana osobie poszkodowanej na podstawie ugody pozasądowej zawartej na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego pomiędzy Skarbem Państwa a osobą poszkodowaną jako roszczenie odszkodowawcze z tytułu obrażeń ciała powstałych w następstwie wypadku spowodowanego postrzałem przez żołnierza.

Wnioskujący został zobowiązany do wypłaty przedmiotowej renty od dnia 01. 01. 2006 r.
Zdaniem podatnika wypłacana renta winna być zwolniona z opodatkowania na podstawie art.21 ust.1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy ocenia stanowisko podatnika jako prawidłowe i stwierdza co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

W przedstawionym stanie faktycznym podstawą prawną do dochodzenia odszkodowania w postaci renty przez osobę poszkodowaną w wyniku wypadku spowodowanego przez żołnierza stanowiły przepisy art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Wypłacane odszkodowanie w postaci renty przyznanej osobie poszkodowanej na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3c wyżej cytowanej ustawy.

Zatem odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie przedstawionej we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.