POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13.01.2006 r., który wpłynął w dniu 15.02.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w kwestii zaliczenia wydatków na remont środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 15.02.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Pismem z dnia 06.03.2006 r. organ podatkowy wezwał Pana do uzupełnienia braków formalnych we wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione na piśmie w dniu 16.03.2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W przedmiotowym wniosku oraz wyjaśnieniu przedstawili Państwo następujący stan faktyczny. Od 1993 r. spółka amortyzowała piec piekarniczy używany dla potrzeb działalności gospodarczej, którego wartość początkową w ewidencji środków trwałych określono na kwotę 9775,00 zł., po aktualizacji w 1995 r. wartość stanowiła 12.512,00 zł. Przedmiotowy piec amortyzowany był wg stawki12,5% do miesiąca października 2001 r. - wówczas nastąpiło zakończenie amortyzacji. W miesiącu październiku 2001 r. zwiększona została wartość pieca o dokonaną wymianę drzwi wsadowych i aparatu wsadowego o wartości 5200,00 zł, od wartości tej liczono amortyzację wg stawki 14%. do miesiąca lutego 2006 r. wartość umorzenia od wartości pieca wynosi 3033,34 zł. w miesiącu listopadzie 2004 r. dokonali Państwo wymiany rusztu paleniska i urządzenia nawiewnego. Łączna wartość wymiany, o którą została zwiększona wartość pieca wyniosła 8200,00 zł, od której liczono amortyzację wg stawki 14%. Do końca lutego 2006 r. wartość umorzenia od dokonanej modernizacji pieca w 2004 roku wynosi 1435,01 zł. W miesiącu lutym 2006 r. dokonali Państwo remontu pieca poprzez wymianę zużytych, wypalonych części pieca tj. drzwi i płyt wypiekowych zakupionych na podstawie faktury 9/2006 r. na łączną kwotę netto 8780,00 zł, do remontu zużyto dodatkowo cegłę i zaprawę klejową o wartości 227,54zł.
W związku z powyższym stawiacie Państwo pytanie czy otrzymaną fakturę VAT za wymianę ww. części można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, księgując ją pod datą wystawienia w kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Jednocześnie przedstawiacie Państwo własne stanowisko w tej sprawie, zgodnie z którym uważacie, że wydatek poniesiony na wymianę tych części powinien być zaliczony bezpośrednio do kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt remontu. Dokonanie jedynie wymiany starych zużytych wyeksploatowanych części, co wynikało z potrzeby dalszego użytkowania pieca, nie spowodowało zwiększenia jego wartości. Zgodnie z Państwa oświadczeniem wykonane prace polegały na przywróceniu pierwotnego stanu użytkowego pieca i nie spowodowały ulepszenia tego urządzenia oraz nie wpłynęły na wzrost wydajności produkcji.
W nawiązaniu do powyższego stanu faktycznego wyjaśnia się co następuje:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. Nr 14, z 2000 r. poz. 176 ze zm.) - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z tą zasadą możliwość zaliczenia wydatku do podatkowej kategorii kosztów uzyskania przychodów istnieje wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki, tj. wydatek:
1. pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
2. nie znajduje się na liście kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

W oparciu o art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Z kolei przepis art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Jeżeli więc podatnik dokona ulepszenia, to musi wydatki poniesione na tego rodzaju cel rozliczać w kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne, odsuwając tym samym ich podatkowe rozliczenie w czasie.
Tego rodzaju ograniczenia nie dotyczą wydatków o charakterze remontowym, które tym samym podlegają kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. Zasada ta wyrażona jest w art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Zgodnie z nią kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów, nie wymienione jednocześnie na liście negatywnej z art. 23. Na liście tej nie znajdują się wydatki o charakterze remontowym, umożliwiające wykorzystywanie sprawnego środka trwałego w prowadzonej działalności. Wydatki takie, należy zaliczać do ponoszonych na bieżąco kosztów funkcjonowania podatnika, kosztów pośrednich, ale niezbędnych do tego, aby podatnik w ogóle mógł prowadzić działalność gospodarczą, która jest dla niego źródłem przychodów.
Wydatki o charakterze remontowym są więc bez wątpliwości wydatkami tego rodzaju o których orzecznictwo wypowiada się, iż kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów oraz zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
Mając na uwadze powyższe, konieczne jest rozpoznanie, które wydatki można bezpośrednio, w dacie poniesienia, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tego względu, że mają charakter remontowy. Ustawodawca podatkowy posługując się pojęciem "remont" nie definiuje go w samej ustawie. Dlatego też pojęcie to należy rozumieć zgodnie z potoczną treścią, której poszukujemy przede wszystkim w słownikach języka polskiego.
Remont oznacza przywrócenie wartości użytkowej danego obiektu np. budynku, urządzenia, maszyny; naprawę, odnowienie czegoś. Remont kapitalny zaś to remont polegający na wymianie i naprawie zużytych ważnych zespołów i części obiektu oraz przywrócenie do stanu pierwotnego jego wartości użytkowej.
Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Różnica pomiędzy remontem a ulepszeniem polega na tym, że remont przywraca jedynie pierwotna wartość użytkową (nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii), a ulepszenie zwiększa tę wartość. Jeżeli zatem wymiana części składowych środka trwałego nie spowodowała ulepszenia tego urządzenia mierzonego, w tym przypadku, okresem używania czy kosztami eksploatacji w stosunku do wartości użytkowej z dnia przyjęcia do używania, a wykonane prace polegały tylko na przywróceniu pierwotnej wartości użytkowej, to nakłady z tym związane będą remontem środka trwałego bez względu na ich wysokość i stanowić będą koszt uzyskania przychodu.
Przytoczone powyżej przepisy wskazują, że podstawową cechą odróżniającą ulepszenie środka trwałego od jego remontu jest to, że środek ten po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową. Zatem jeśli wskutek wymiany starych, zużytych elementów na nowe poprawi się np. jakość produkcji, wzrośnie wydajność lub obniżą się koszty eksploatacji, to wówczas niewątpliwie mamy do czynienia z ulepszeniem.
W przeciwnym razie, tzn. gdy wartość użytkowa wskutek dokonanej wymiany urządzeń nie wzrośnie, to związane z tym wydatki zalicza się do kosztów remontu i obciąża się koszty bieżącej działalności, gdyż miały one jedynie charakter odtworzeniowy, czyli przywracający pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego.
Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontu należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów. Nie znając szczegółów stanu technicznego pieca piekarniczego i szczegółowego zakresu wykonanych robót trudno jest rozstrzygnąć o charakterze prac jednoznacznie. O ile przedstawiony w przedmiotowym zapytaniu zakres wykonanych prac (tj. wymiana zużytych, wypalonych części pieca - drzwi i płyt wypiekowych) zgodny jest ze stanem faktycznym, to w świetle powyższego są to prace remontowe, a zatem wydatki poniesione na te prace remontowe stanowią koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej- w dniu ich poniesienia.
Reasumując zatem przedstawione okoliczności, zaprezentowane na wstępie Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe. Poniesiony przez Państwa wydatek na wymianę części składowych pozostaje w bezpośrednim związku ze źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów z tego źródła. Ponadto mimo, że cena nabycia części składowych pieca piekarniczego przekroczyła w danym roku podatkowym 3.500 zł, to jednak ich zamontowanie nie spowodowało wzrostu wartości użytkowej tego środka trwałego, w szczególności w zakresie okresu używania, zdolności wytwórczych, jakości produktów lub kosztów eksploatacji tego urządzenia. Przesłanki te uprawniają zatem Pana do zakwalifikowania wydatków związanych z wymianą części składowych pieca - do remontu i tym samym zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawców oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawców organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.