POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 24.02.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu 24.02.2006r.) uzupełnionym w dniu 28.04.2006r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usług, w części dotyczącej sposobu przeliczania kwot wyrażonych na fakturach w walutach obcych postanawiauznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała kontrakt z polskim kontrahentem na sprzedaż suwnicy wraz z montażem, który został ubezpieczony przez niemiecką firmę ubezpieczeniową. Ubezpieczyciel wystawił rachunek za ubezpieczenie ryzyka kredytu kupieckiego na spółkę niemiecką, która jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy. Spółka niemiecka wystawiła rachunek Podatnikowi. Zdaniem Strony transakcja importu usługi ubezpieczeniwej, zgodnie z art. 106 ust. 7, powinna być udokumentowana fakturą wewnętrzną, a obrót zwolniony (kwotę wykazaną na rachunku przeliczoną na złote wg kursu średniego NBP na dzień wystawienia rachunku) należy wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 34 „import usług”.Na wstępie należy zaznaczyć, iż kwestia uznania powyższej transakcji za import usług podlegający zwolnieniu od podatku stanowi przedmiot odrębnego postanowienia. Natomiast w odniesieniu do przedstawionego powyżej stanowiska Strony Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535, ze zm.), w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne. W związku z powyższym Podatnik powinien wystawić fakturę wewnętrzną z tytułu tej transakcji, jednak błędne jest stanowisko przestawione we wniosku, iż kwoty wyrażone w walutach obcych należy przeliczyć na złote wg kursu średniego NBP na dzień wystawienia rachunku. Sposób przeliczania kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wyrażone są w walutach obcych reguluje § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 97 poz. 970 ze zm.). Zgodnie z § 37 ust. 4 ww. rozporządzenia, do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-3 § 37. W myśl § 37 ust. 1 kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Według ust. 2 w przypadku, gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Zgodnie z treścią ust. 3 w przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.

W związku ze stosowaniem „odpowiednio” ust. 1-3 § 37 ww. rozporządzenia, należy wziąć pod uwagę, iż możliwe są przypadki, gdy przepis nie da się odpowiednio zastosować ze względu na specyfikę sytuacji. W przypadku importu usług należy stwierdzić, iż niedopuszczalne byłyby sytuacje, w których ocena terminu wystawienia faktury przez podmiot zagraniczny dokonywana byłaby przez pryzmat wewnętrznych przepisów państw obcych lub polskich przepisów. Polskie organy podatkowe nie są uprawnione, a polscy Podatnicy zobowiązani, dokonywać oceny czy dana faktura została wystawiona przez kontrahenta zagranicznego w terminie, w którym był on zobowiązany do jej wystawienia na gruncie przepisów wewnętrznych państwa siedziby. Również podmiot zagraniczny nie jest zobowiązany do stosowania polskich przepisów w tym zakresie. Tak więc ze względu na specyfikę przedmiotowej transakcji niemożliwe jest zweryfikowanie czy dana faktura została wystawiona w terminie przez kontrahenta zagranicznego.Ponadto dokonując interpretacji powyższych przepisów rozporządzenia skorzystać można z dyrektywy interpretacyjnej zawartej w art. 11 (C) (2) VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. (77/388/EEC). Zgodnie z nią, gdy dane potrzebne do ustalenia podstawy opodatkowania (z tytułu czynności innej niż import towarów) wyrażane są w walucie innej, niż waluta państwa członkowskiego, w którym ustalana jest podstawa opodatkowania, stosuje się kurs sprzedaży obowiązujący w chwili powstania obowiązku podatkowego na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walut zainteresowanych państw członkowskich lub kurs wymiany określony przez odniesienie do tego rynku lub rynków, zgodnie z procedurami określonymi przez to państwo członkowskie. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż prawidłowe będzie przeliczenie kwot wykazanych w walutach obcych na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług. Natomiast terminy powstania obowiązku podatkowego Strona powinna określić zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Reasumując należy stwierdzić, iż Spółka powinna z tytułu przedmiotowej transakcji wystawić fakturę wewnętrzną, jednak obrót z tego tytułu przeliczyć wg bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego i tę kwotę wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 34 „import usług”.

Niniejsza interpretacja co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe ograny podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia albo zmiany przepisów, na podstawie których została wydana. Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej /Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm./).