Bank rozpoznaje w rachunku podatkowym rezerwy utworzone na wymagalne a nieściągalne należności, których ściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U z 2000r Nr 54, poz. 654 ze zmianami/.

W opinii Banku ustawy podatkowe nie zawierają szczegółowych uregulowań dotyczących momentu, w którym Bank ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość rezerw utworzonych na wymagalne, a nieściągalne kredyty.

Zdaniem banku, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. A) tiret pierwsze i lit. B) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość rezerw utworzonych na wymagalne a nieściągalne należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy, w innym roku podatkowym aniżeli ten, w którym nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności tej wierzytelności - jednakże w myśl art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy- nie później niż do czasu jej przedawnienia.

Mając na uwadze powyższe, podatnik zwraca się z prośba o potwierdzenie stanowiska, że Bank ma prawo rozpoznać w rachunku podatkowym rezerwy utworzone na wymagalne, a nieściągalne wierzytelności kredytowe, których nieściągalność została uprawdopodobniona (udokumentowana) aż do momentu przedawnienia tych wierzytelności.

W opisanym stanie faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zauważa co następuje:

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 25 i 26 oraz art. 16 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U z 2000r Nr 54, poz. 654 ze zmianami/ regulują sytuacje, w jakich wierzytelność może być uznana jako koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego wynika, że warunkiem zaliczenia danych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest ich uprzednie zarachowanie do przychodów należnych. W przypadku gdy podatnik na daną wierzytelność chce utworzyć rezerwę- musi uprawdopodobnić jej nieściągalność, bowiem w myśl przepisów art. 16 ust. 1 pkt 25 lit a) u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ustawie

Uznanie wierzytelności za nieściągalną, tj. bezwzględne zakwalifikowanie jej do kosztów uzyskania przychodów, nie jest tożsame z uznaniem prawdopodobieństwa jej nieściągalności, czyli zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów utworzonej na pokrycie takiej wierzytelności rezerwy, gdyż utworzona w ten sposób rezerwa ulega w przyszłości rozwiązaniu np. w przypadku przedawnienia wierzytelności. Przy czym, nie uznaje się, w myśl art. 16 ust.1 pkt 20 ustawy, za koszty uzyskania przychodów, wierzytelności odpisanych jako przedawnione, w tym także wierzytelności, które wcześniej zostały zarachowane jako przychody należne.

Bank, zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a) tiret pierwsze i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów zalicza wartość rezerw utworzonych na pokrycie wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek) oraz należności z tytułu udzielonych przez bank po 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, których uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności nastąpiło po spełnieniu warunków wymienionych w art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, rezerw utworzonych na pokrycie uprawdopodobnionych wierzytelności i nie wprowadza w tym zakresie szczególnych ograniczeń.

Zatem, w świetle powyższego, Bank może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość rezerw utworzonych na pokrycie wymagalnych, a nieściągalnych wierzytelności w roku podatkowym, w którym nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności albo w następnych latach podatkowych - do czasu ich przedawnienia.